ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 124

ตอนที่124 คุณชายสามเย่คิดจะจับชู้

ขณะนี้คุณชายสามเย่ได้เอามือถือขึ้น ดวงตาทั้งสองรีบมองอย่างใจจดใจจ่อ พอตอนเห็นชื่อที่แสดงบนหน้าจอมือถือ สีหน้าของเขาก็แสดงความผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นก็วางมือถือไว้ด้านข้าง

เลขาหลิวที่ยืนอยู่ด้านข้างเห็นได้ชัดเจน เขาเห็นว่าไม่ใช่สายจากคุณนาย แต่เป็นคุณชายห้าฉิงที่โทรมา แม้แต่เบอร์ขอคุณชายห้าฉิงท่านประธานก็ไม่รับสาย？

เสียงมือถือหยุดแล้วดังอีก ดังแล้วก็หยุดต่อเป็นหลายรอบ คุณชายสามเย่ถึงจะรับสาย

“พี่สาม พี่กำลังทำอะไรอยู่？ทำไมตั้งนานกว่าจะรับสาย？”เมื่อรับสายเสียงคุณชายห้าฉิงก็ส่งมา คุณชายห้าฉิงไม่กล้าไม่พอใจเพียงแต่รู้สึกสงสัยก็เท่านั้นเอง

“มีอะไรหรือ？”เสียงคุณชายสามเย่เฉื่อยชาผสมความไม่พอใจอย่างไม่ปิดบัง

ดูออกว่าเวลานี้คุณชายสามเย่ไม่อยากจะรับสายจากคนอื่น

“พี่ใหญ่กลับมาแล้ว ได้ติดต่อมาหาพี่บ้างไหม？”คุณชายห้าฉิงฟังออกว่าพี่สามมีอะไรแปลกๆ เขาคิดว่าอาจจะโทรไม่เป็นเวล่ำเวลา เป็นการรบกวนพี่สามแล้วหรือเปล่า？

“ช่วงนี้เขาขยันกลับมาจังนะ”ดวงตาของคุณชายสามเย่ยิบหยี เมื่อก่อนพี่ใหญ่จะกลับมายากมาก แต่ครั้งนี้ไม่ถึงเดือนก็กลับมาสองครั้งแล้ว？

“พี่ใหญ่บอกว่ากลับมาดูคนคนหนึ่งโดนเฉพาะ น่าจะไม่มีเวลาติดต่อมาหาเรา ผมก็เจอโดยบังเอิญเช่นกัน”คุณชายห้าฉิงรู้สึกประหลาดใจ รู้สึกคำพูดของพี่สามพิกลอย่างไงไม่รู้？

ปกติพี่ใหญ่กับพี่สามสนิทกันมากมิใช่หรือ พี่ใหญ่กลับมาพี่สามน่าจะดีใจไม่ใช่หรือ？

แต่ตอนนี้เขาฟังน้ำเสียงของพี่สามแล้วรู้สึกจะไม่ยินดีให้พี่ใหญ่กลับมา？

“ดูคน？ดูใครหรือ？”คุณชายสามเย่หรี่ตา จับมือถือไว้แน่นหนึบ ถ้าตั้งใจฟังจะรู้ว่าตอนนี้น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปแล้ว

“ไม่ทราบครับ พี่ใหญ่ไม่ได้บอก ผมกับพี่ใหญ่เจอกันที่ด้านนอกของห้างสรรพสินค้าหยินซิง ตอนนั้นผมไม่ได้พูดอะไรมาก พี่ใหญ่ก็จากไปแล้ว”

“เมื่อไหร่？”คุณชายสามเย่จับมือถือแน่นขึ้นกว่าเดิม ราวกับกำลังเก็บกดอะไรบางสิ่งไว้

“ประมาณห้าโมงครึ่ง”คุณชายห้าฉิงฟังน้ำเสียงของคุณชายสามเย่ก็รู้ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล แต่เขาไม่รู้ว่าเป็นอะไรกันแน่ จึงได้แต่บอกตามความเป็นจริง

คุณชายสามเย่ดวงตามืดมน ตอนแรกเวินลั่วฉิงโทรหาเขาบอกว่าจะไปเดินห้าง ตอนเธอโทรมาก็ประมาณห้าโมงครึ่ง

เหมือนจะบังเอิญเกินไปเสียแล้ว！！

นาทีต่อมา คุณชายสามเย่ก็วางสาย จากนั้นก็ออกจากห้องประชุม

คนในที่ประชุมต่างสบตากันด้วยความงุนงง ท่านประธานรีบร้อนจะประชุมอย่างเร่งด่วน นี้ยังหารือกันไปไม่ถึงไหนเลย ท่านประธานก็จะออกไปเสียแล้วหรือ？

ยังดีที่เลขาหลิวรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นท่านประธานรีบออกไป จึงบอกทุกคนว่าให้จบการประชุมแต่เพียงเท่านี้ สามารถแยกย้ายกันกลับบ้านได้

หลังจากออกจากบริษัท เย่ซือเฉินจึงได้โทรไปหาเวินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงเอามือถือออกมาดู เมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏก็รู้สึกตกตะลึงไปชั่ววูบ เธอมองเด็กสองคนที่กำลังทำประดิษฐ์อยู่ จากนั้นก็เอามือถือเดินไปที่ระเบียง แล้วจึงพูดรับสายเบาๆ “ฮัลโหล”

“คุณอยู่ไหน？”หลังจากนั้นแค่เสี้ยววินาที เสียงที่เยือกเย็นของเขาไม่รอให้เธอตอบ เขาพูดเสริมอีกหนึ่งประโยคว่า“อย่าบอกผมว่าคุณอยู่ที่ห้างนะ ที่ห้างคงไม่เงียบอย่างนี้หรอก”

เห็นได้ชัดว่าคุณชายสามเย่ไม่ได้รีบร้อนจะพูดก็เพื่อฟังเสียงการเคลื่อนไหวของเธอทางนี้

เวินลั่วฉิง“……”

“คุณทำธุระเสร็จแล้วหรือค่ะ？กลับบ้านหรือยังค่ะ？”ก่อนหน้านี้เธอบอกว่าจะไปเดินห้าง ดังนั้นเมื่อได้ยินเขาพูดอย่างนี้ เวินลั่วฉิงก็รู้สึกผิด

“ผมถามว่าคุณอยู่ไหนกัน？”ได้ยินเธอตอบเขาอย่างระแวง น้ำเสียงของคุณชายสามเย่ยิ่งเยือกเย็นขึ้นไปอีก