ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1240

ตอนนี้เด็กคนนี้ดันบอกว่ากู่หยูจะมาถึงภายในหนึ่งชั่วโมง มันเป็นเรื่องที่ตลกที่สุดที่ท่านเคยฟังมาช่วงนี้เลย！

เด็กคนนี้ถือดีจังเลย ไม่รู้จักประมาณตนเสียเลย

หากเชิญกู่หยูมาไม่ได้ เรื่องนี้ก็คึกคักซะแล้ว ท่านสามารถบอกได้ว่าเด็กคนนี้ทำตัวเหลวไหล เด็กอายุแค่ห้าขวบ ท่านไม่เชื่อว่าจะรับมือเด็กอมมือไม่ไหว

เวลานี้คุณย่าเย่ยิ่งคิดก็ยิ่งได้ใจ รู้สึกผ่อนคลายมากจนเกือบหัวเราะออกมาแล้ว

คุณปู่เย่ที่นอนอยู่บนเตียงก็เหมือนกับคุณย่าเย่ไม่มีผิดเพี้ยน คุณปู่เย่ก็มั่นใจว่าเด็กคนนี้เชิญกู่หยูมาไม่ได้

ลุงของเด็กคนนี้คงไม่มีความสามารถขนาดนั้นหรอก คนรู้จักของเวินลั่วฉิงไม่มีสักคนที่มากฝีมือถึงเพียงนั้น กระทั่งเย่ซือเฉินก็ทำไม่ได้

การที่จะเชิญกู่หยูได้ ต้องมีปฏิสัมพันธ์กับกู่หยูมาก่อน ทว่าได้ยินว่ากู่หยูเป็นคนเงียบๆ ไม่ชอบคบค้าสมาคมกับผู้ใด ได้ยินว่ากู่หยูไม่มีเพื่อนเลย

อย่าว่าแต่เด็กคนนี้เลย ถึงแม้พ่อแท้ๆของเขาไปเชิญก็ยังไม่ได้

ถึงแม้คนแปดสุดยอดวงศ์ตระกูลไปเชิญก็ยังไม่ชัวร์ ถึงแม้กู่หยูจะทำงานอยู่ในโรงพยาบาลของแปดสุดยอดวงศ์ตระกูล ก็ไม่ใช่จะฟังคำพูดของแปดสุดยอดวงศ์ตระกูล

ทว่า ได้ยินมาว่า การที่กู่หยูไปทำงานในโรงพยาบาลของแปดสุดยอดวงศ์ตระกูล เพราะมีบุคคลที่มีบารมีคนหนึ่งในนั้นเชิญเขาไปทำงาน คงมีเพียงบุคคลที่ว่าเท่านั้นที่จะเชิญกู่หยูได้

ทว่าเด็กคนนี้น่าจะเป็นลูกของเวินลั่วฉิง ด้วยเส้นสายของเวินลั่วฉิง ไม่มีทางรู้จักคนในแปดสุดยอดวงศ์ตระกูลอย่างแน่นอน จึงไม่มีทางขอความช่วยเหลือจากแปดสุดยอดวงศ์ตระกูลได้ สำหรับบุคคลที่มีบารมีในแปดสุดยอดวงศ์ตระกูล คนทั่วไปไม่อาจได้พบเจอ สถานะอย่างเวินลั่วฉิงยิ่งไม่ติดปลายเล็บเลยด้วยซ้ำ

คุณปู่เย่นึกถึงพวกนี้ก็ยิ่งวางใจ หากเด็กคนนี้เชิญกู่หยูมาได้จริงๆ เขาก็ไม่รู้ว่าจะคลี่คลายสถานการณ์เช่นนี้อย่างไรดี

ณ บ้านตระกูลถัง

“จื่อโม่สุดที่รักให้ถังหลินเชิญกู่หยู จะได้เหรอ？นิสัยอย่างกู่หยู ไม่แน่ว่าอาจจะไม่ไว้หน้าถังหลินด้วย”ท่านย่าถังอดกังวลไม่ได้

“งั้นคุณช่วยไปเชิญเองหน่อยไหม”ท่านย่าถังหันไปมองท่านปู่ถัง“คุณเป็นคนเชิญเขามาทำงานในโรงพยาบาลของแปดสุดยอดวงศ์ตระกูล คุณไปอาจจะ……”

“คุณคิดว่าเขาจะฟังผมเหรอ？”ท่านปู่ถังส่ายหัว“ตอนนั้นผมใช้ทุกวิถีทางกว่าจะเชิญเขามาได้ ตอนนี้เขาคงไม่ฟังผมหรอก”

“แม้แต่เขาก็ไม่ให้เกียรติ แล้วถังหลินจะเชิญได้ยังไง？”ท่านย่าถังได้ยินท่านปู่ถังพูดก็ยิ่งร้อนรนมากขึ้น “ทำให้เรื่องของถังจื่อโม่เสียไม่ได้ คุณดูท่าทางของคุณย่าเย่สิ ตอนนี้ก็เริ่มได้ใจแล้ว คุณย่าเย่คงมั่นใจว่าจื่อโม่เชิญกู่หยูไม่ได้ หากถังหลินเชิญกู่หยูไปที่โรงพยาบาลตี้อีไม่ได้ จื่อโม่ของพวกเราต้องถูกคุณย่าเย่รังแกแน่”

ท่านย่าถังรู้ว่าคุณย่าเย่ทำอย่างนั้นได้แน่

“ผมเข้าใจที่คุณพูดดี ทว่านิสัยของกู่หยู ผมไปหรือไม่ไปก็ไม่ต่างกันเลย ผมรู้จักเขาดี”ท่านปู่ถังไม่ใช่ไม่อยากไป แต่เขารู้ดีว่าไปแล้วก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร

“แล้วตอนนี้ทำยังไงดี？”ท่านย่าถังร้อนใจจนลุกขึ้นจากโซฟา“หรือต้องรอให้คุณย่าเย่รังแกจื่อโม่ของพวกเรา？”

“คุณยายใจเย็นๆค่ะ พี่ใหญ่รู้จักประเมินสถานการณ์ค่ะ พี่ใหญ่รับปากจื่อโม่แล้ว พี่ใหญ่ต้องทำได้แน่นอนค่ะ หนูเชื่อมั่นพี่ใหญ่ค่ะ”เวินลั่วฉิงเชื่อมั่นในตัวถังหลิน เธอรู้ว่าถังหลินไม่ใช่คนพูดพล่อยๆไปวันๆ

ถังหลินก็รู้ว่าสถานการณ์ที่จื่อโม่อยู่ในโรงพยาบาลตี้อีเป็นอย่างไร สิ่งที่ท่านย่าถังคิดถึง ถังหลินก็ต้องนึกได้แน่นอน ถังหลินไม่มีทางให้จื่อโม่ถูกกลั่นแกล้งแน่นอน ยิ่งไม่ทางปล่อยให้ถังจื่อโม่ต้องรับความอยุติธรรมเด็ดขาด

“คุณตาหนูยังไม่มีปัญญาเลย แล้วถังหลินจะไหวเหรอ ถังหลินคงไม่รู้จักนิสัยของกู่หยู คิดง่ายเกินไป”เห็นได้ชัดว่าท่านย่าถงไม่ได้มองโลกในแง่ดีเหมือนเวินลั่วฉิง ท่านรู้สึกว่าถังหลินรู้จักกู่หยูไม่พอ