ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1246

ก่อนหน้านี้ท่านมั่นใจนักหนาว่าเด็กคนนี้เชิญกู่หยูมาไม่ได้ ดังนั้นจึงปริปากบอกว่าท่านไม่สงสัยกับผลตรวจของกู่หยู ตอนนี้กู่หยูมาถึงแล้ว…

ถ้าเกิดกู่หยูตรวจสุขภาพให้คุณปู่เย่แล้วไม่พบปัญหาจริงๆ มันต้องยุ่งยากแน่

ตอนนี้แกนนำของโรงพยาบาลต้อนรับกู่หยูเสียใหญ่โต ขบวนใหญ่เพียงนี้ ให้เกียรติมากขนาดนี้ ล้วนแล้วแต่สร้างบารมีให้กู่หยูทั้งนั้น เมื่อเป็นเช่นนี้ ผลตรวจของกู่หยูก็ยิ่งไม่มีใครกล้าสงสารมากขึ้นแล้ว

หากท่านยังสงสัยอีก คงต้องถูกก่นด่าอย่างโหมกระหน่ำแน่

ตอนนี้ท่านควรทำเช่นไรดี？จะพลิกสถานการณ์อย่างไร？ตอนนี้คุณย่าเย่รู้สึกร้อนรนมากๆ

คุณปู่เย่ที่นอนอยู่บนเตียงก็อนาทรร้อนใจเช่นกัน เขากำลังคิดเหมือนคุณย่าเย่อยู่ คิดว่าเขาจะฟื้นตอนนี้ บอกว่าตัวเองดีขึ้นแล้ว？

ทว่าเขาฟื้นกะทันหันเวลานี้ มันก็โจ่งแจ้งเกินไป และถึงแม้เขาจะทำเหมือนฟื้นตอนนี้ หากกู่หยูยังยืนกรานบอกว่าสุขภาพของเขาไม่มีปัญหาอะไร บอกว่าเขาแกล้งเป็นลม งั้นเขาก็ต้องขายหน้าแย่สิ

คุณปู่เย่ที่นอนอยู่บนเตียงไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรไปชั่วขณะ การมาเยือนของกู่หยูทำให้พวกท่านสิ้นไร้ไม้ตอก เหมือนเจอทางตันแล้ว รุกไปเบื้องหน้าไม่ได้ กระถดถอยก็ไม่ได้เช่นกัน

ตอนนี้กู่หยูยืนอยู่หน้าประตูห้องคนไข้ เขาปรายตามองพลันเห็นคุณชายสองโจ๋วอุ้มถังจื่อโม่อยู่ ชั่วพริบตานี้ดวงตาของกู่หยูก็สว่างจ้า เด็กคนนี้เหรอ ดีจังเลย！！

เขาพึงพอใจมาก มองแวบเดียวก็ถูกใจเลย！！

ระหว่างทางที่เขามา เขาเข้าใจเรื่องของวันนี้หมดสิ้นแล้ว คุณปู่เย่แกล้งเป็นลมเพื่อใส่ร้ายป้ายสีเย่ซือเฉิน จากนั้นเด็กคนนี้ก็มาเปิดโปงคุณปู่เย่ที่โรงพยาบาล เพื่อคืนความบริสุทธิ์ให้แก่เย่ซือเฉิน

ลำพังเจตนาและความกล้าหาญจุดนี้ก็ทำให้เขาพอใจมากแล้ว เด็กห้าขวบทำได้ขนาดนี้ บอกตามตรง มันน่าทึ่งมาก

กู่หยูดูถ่ายทอดสดระหว่างทาง เห็นสิ่งที่ถังจื่อโม่ทำ เขายิ่งดูก็ยิ่งพอใจ ยิ่งดูก็ยิ่งชื่นชอบ เขารู้สึกว่าลูกศิษย์ที่เขาตามหาเกือบสามสิบปี บัดนี้หาเจอแล้ว

เขาเห็นถังจื่อโม่สวมแว่นกับหมวกผ่านการถ่ายทอดสด จึงไม่เห็นขี้แมลงวันที่มุมปากและแก้มของอีกฝ่าย แต่ตอนนี้กู่หยูมาเห็น มองแวบแรกก็รู้ว่าเป็นของปลอม ดังนั้นเด็กคนนี้อำพรางใบหน้าก่อนมาอย่างดิบดี

คิดครอบคลุมจริงๆ เป็นคนหลักแหลมจริงๆ ดีเหลือเกิน

หลายปีมานี้ไม่เคยมีใครถูกใจเขาเลย เขาเคยถูกใจถังหลินในอดีต ทว่าตอนนั้นถังหลินอายุสิบขวบแล้ว ถังหลินฉลาดชาญชัยมาก หลักแหลมมากเหมือนกัน ทว่าถังหลินเติบโตในบ้านตระกูลถังที่มีกฎบ้านเคร่งครัด ตอนนั้นถังหลินเป็นคนมีมารยาทมาก ซึ่งต่างจากถังจื่อโม่อย่างลิบลับ

เห็นได้ชัดว่ากู่หยูชอบแบบที่ถังจื่อโม่เป็นมากกว่า

ถังจื่อโม่ชะงักกับแววตาร้อนรุ่มอย่างฉายชัดของกู่หยู ถังจื่อโม่มองคุณชายสองโจ๋วด้วยจิตใต้สำนึก เมื่อกี้แววตาคุณชายสองโจ๋วที่มองตนอย่างตื่นเต้นนั้นยังพอเข้าใจอยู่ เพราะคุณชายสองโจ๋วเป็นสหายรักกับคุณลุงและคุณพ่อของเขา

ทว่าด๊อกเตอร์กู่ท่านนี้หมายความว่าอย่างไร？

เขาไมเกี่ยวพันกับด๊อกเตอร์กู่ใดๆทั้งสิ้น เป็นคุณลุงที่เชิญด๊อกเตอร์กู่มา ก่อนหน้านี้เขากับด๊อกเตอร์กู่ท่านนี้ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อนแน่นอน ไม่เคยเจอกันจริงๆ

แล้วที่ด๊อกเตอร์กู่มองเขาเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร？

ด๊อกเตอร์กู่เห็นถังจื่อโม่ก็เดินไปหาอีกฝ่ายทันที นักข่าวที่เบียดกันอยู่หน้าประตูจนทำให้คนเข้าไปไม่ได้ ทว่าตอนนี้พวกเขาเห็นด๊อกเตอร์กู่เข้ามาก็รีบแหวกทางให้

ด๊อกเตอร์กู่เดินมาอยู่ตรงหน้าถังจื่อโม่ เห็นคุณชายสองโจ๋วอุ้มถังจื่อโม่อยู่ หางคิ้วของเขาก็ยกขึ้นเบาๆ “พอได้แล้ว ผมมาถึงแล้ว คุณไม่ต้องอุ้มเขาอีก วางลงเถอะ”

น้ำเสียงของด๊อกเตอร์กู่เจือความหึงหวงเล็กน้อย ลูกศิษย์ที่เขาหมายตาไว้ เขายังไม่ได้อุ้มเลย คนอื่นจะอุ้มได้ไง แถมคนอื่นในที่นี่ยังเป็นหมอเหมือนเขาอีก

เขาไม่มีทางปล่อยให้คนแซ่โจ๋วแยกลูกศิษย์เขาไปหรอก

เมื่อกู่หยูเปล่งถ้อยคำนี้ออกมา ถังจื่อโม่และคุณชายสองโจ๋วต่างชะงัก อะไรกัน？เกิดอะไรขึ้น？

เขาอุ้มหลานไม่ได้เชียวหรือ？เขาอุ้มหลานตัวเองมันขวางหูขวางตาใครไม่ทราบ？！

ตาเฒ่าคนนี้เสือกเกินไปแล้ว！！