ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1247

“ดี ดี ดีมาก”ด๊อกเตอร์กู่มองถังจื่อโม่ด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า ทั้งยังเป็นยิ้มที่เบิกบานเป็นพิเศษ เขาพูดคำว่า ดี ติดต่อกันหลายครั้ง แสดงความปีติยินดีอย่างไม่บดบัง

ตอนนี้เขายิ่งมองถังจื่อโม่ก็ยิ่งรู้สึกดีใจด้วยความเซอร์ไพรส์มาก！！

คนอื่นที่อยู่ในห้องล้วนแล้วแต่ทำหน้างุนงง ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น？ไม่ใช่บอกว่าด๊อกเตอร์กู่ชอบอยู่ลำพัง นอกจากคนไข้แล้ว เขาจะไม่ใส่ใจกับคนอื่นเลย？มักจะชักสีหน้าให้คนอื่นเป็นประจำไม่ใช่หรือ？

แน่นอน ด๊อกเตอร์กู่ไม่สนใจใยดีพวกเขาจริงๆ ไม่ไว้หน้าเหล่าผู้บริหารโรงพยาบาลตี้อีด้วย กระทั่งผู้อำนวยการก็ไม่เคยมองดีๆ กับคุณชายสองโจ๋วยิ่งแล้วใหญ่ ปะทะฝีปากอย่างไม่หยุดยั้ง

ซึ่งล้วนแล้วแต่สอดคล้องกับข่าวลือที่เกี่ยวกับด๊อกเตอร์กู่ทั้งสิ้น ทว่าอุ้มเด็กน้อยผู้น่ารักแล้วทำไมถึงต่างกันล่ะ？

แววตาที่ด๊อกเตอร์กู่มองเด็กน้อยผู้น่ารักก็เสมือนขุดสมบัติล้ำค่าได้ก็ไม่ปาน แววตาวาววับ เกิดแสงประกายเจิดจ้า ตอนนี้ท่าทางของด๊อกเตอร์กู่เป็นมิตรกับเด็กน้อยผู้น่ารักมาก ยังเจือความประจบหลายส่วนร่วมด้วย？

ด๊อกเตอร์กู่สองมาตรฐานชัดๆ ทว่าด๊อกเตอร์กู่ปฏิบัติต่อเด็กน้อยผู้น่ารักต่างกันเท่านั้น ส่วนคนอื่นก็เหมือนๆกันหมด เมื่อเป็นเช่นนี้ คนที่โดนละเลยก็รู้สึกดีอยู่บ้าง

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลที่ยืนอยู่ด้านหลังด๊อกเตอร์กู่ เห็นท่าทีที่ด๊อกเตอร์กู่มีต่อถังจื่อโม่ก็รู้สึกเจ็บจี๊ดกลางใจ รู้สึกหึงเล็กน้อย ทว่าผู้อำนวยการยังคงยืนอยู่เช่นเดิม ไม่กล้ารบกวนด๊อกเตอร์กู่

สำหรับเรื่องตรวจสุขภาพคุณปู่เย่ เห็นได้ชัดว่าด๊อกเตอร์กู่ลืมไปหมดแล้ว คล้ายกับเขามาดูเด็กน้อยผู้น่ารักโดยเฉพาะ สำหรับเรื่องการตรวจสุขภาพก็ไม่มีอยู่เลยสักนิด

ด๊อกเตอร์กู่ไม่เอ่ยถึงเรื่องตรวจ คนอื่นก็ไม่กล้าพูดถึง ล้วนรู้นิสัยแปลกพิสดารของด๊อกเตอร์กู่ดี

“ด๊อกเตอร์กู่หรือว่าทำงานก่อนไหมครับ？”คุณชายสองโจ๋วเองก็หวาดหวั่นต่อด๊อกเตอร์กู่ โดยเฉพาะมีดผ่าตัดของด๊อกเตอร์กู่ทว่าเขาปล่อยให้ตากู่จมปลักอย่างนี้ต่อไปไม่ได้ เพราะยังมีงานรออยู่

พอทำงานเสร็จ พวกเขาจะได้ไปเสียที สำหรับเรื่องอื่นก็ค่อยว่ากันทีหลัง

“งานอะไร？”ด๊อกเตอร์กู่หมุนดวงตามองไปยังคุณชายสองโจ๋ว พลางเลิกคิ้วอย่างเด่นชัด เพียงแต่ชั่วครู่เดียว รอยยิ้มตอนมองถังจื่อโม่ เมื่อมามองคุณชายสองโจ๋วกลับมลายหายไปเป็นปลิดทิ้ง ไม่เห็นเค้ารอยยิ้มเลยสักนิด

คุณชายสองโจ๋วกระตุกมุมปาก โอเค ตาเฒ่าคนนี้เปลี่ยนสีหน้าเก่งมาก ปฏิบัติต่างกันเกินงามจริงๆ

“ตรวจอาการคุณปู่เย่ครับ คุณปู่เย่ยังเป็นลมอยู่เลย”คุณชายสองโจ๋วละเลยใบหน้าเย็นเยียบที่ตากู่มองตน เห็นความเหลืออดของตากู่แล้ว คุณชายสองโจ๋วรีบเสริมต่อหนึ่งประโยคว่า“เด็กน้อยเชิญคุณมาก็เพื่อตรวจสุขภาพของคุณปู่เย่ไงครับ”

ในเมื่อตากู่มาเพื่อจื่อโม่สุดที่รัก และตอนนี้ตากู่ก็พึงพอใจในตัวจื่อโม่มาก ดังนั้นคุณชายสองโจ๋วจึงรู้วิธีโน้มน้าว ตากู่

เขาฝึกทำตามพี่ใหญ่นะเนี่ย！！

“อืม รู้แล้ว”ดังคาด ตากู่ได้ยินประโยคหลังของคุณชายสองโจ๋ว สีหน้าก็เป็นมิตรขึ้น ความเหลืออดบนใบหน้าจางหายไปแล้ว

เดิมทีคุณย่าเย่ก็รู้สึกระวนกระวายใจราวกับเสือติดจั่น หาทางหนีทีไล่ไม่เจอ ตอนแรกด๊อกเตอร์กู่ไม่ได้รีบร้อนพูดถึงเรื่องตรวจ ท่านจึงโล่งอกไปบ้าง เพราะไม่ว่าอย่างไรตอนนี้ถ่วงเวลาได้ก็ถือว่าดีถมเถแล้ว

มันจะทำให้ท่านมีเวลาคิดหาหนทางรับมือมากขึ้น

เพียงแต่คาดไม่ถึงว่าคุณชายสองโจ๋วจะเตือนด๊อกเตอร์กู่ คุณย่าเย่จึงเพ่งมองคุณชายสองโจ๋วด้วยความไม่พอใจ

ตอนนี้คุณชายสองโจ๋วไม่วางหน้าท่านเลยสักนิด คิดจะต่อกรกับท่าน

“นายมาถึงก่อนแล้วไม่ใช่เหรอ？นายทำอะไรอยู่？”ตากู่รับปากเพราะเห็นแก่หน้าเด็กน้อยถังจื่อโม่ ทว่าตอนที่ตากู่มองคุณชายสองโจ๋วนั้น สีหน้าเคร่งขรึมหลายส่วน“นายมาตั้งนานแล้ว ทำไมยังไม่ตรวจอีก？”

“ชื่อเสียงของผมไม่ได้ดีเท่าคุณไงครับ ผลตรวจของผมเกรงว่าญาติผู้ป่วยจะไม่ยอมรับครับ”คุณชายสองโจ๋วคลี่ยิ้ม น้ำเสียงมีเลศนัยสองแง่สองมุมอย่างแจ่มชัด