ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 127

ตอนที่ 127 ถูกจับได้คาหนังคาเขา (1)

เรื่องนี้เขาก็กำลังจะรายงานให้ท่านประธานทราบอยู่พอดี“สำหรับเรื่องนี้ ผมหาได้อย่างละเอียดแล้วครับ”

สีหน้าของเย่ซือเฉินไม่ได้เปลี่ยนแปลง แต่ดวงตากลับมีแสงที่ลึกลับขึ้นมากพอสมควร

“บริษัทฉิงรุ่ยกรุ้ป ที่มีคำว่าชื่อฉิงเหมือนกับชื่อของคุณนายนั้น ถึงแม้จะเป็นตัวเดียวกัน แต่ว่าทั้งสองก็ไม่มีความเกี่ยวพันใดๆ เป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้นครับ”

“นายแน่ใจนะ？”เย่ซือเฉินหยีตามอง ไม่มีความเกี่ยวพันใดๆ？

“แน่ใจครับ”เลขาหลิวแน่ใจมาก เพราะข้อมูลที่เขาหาไป๋ยี่รุ่ยกับคุณนายไม่ได้มีความเกี่ยวพันใดๆเลย

เย่ซือเฉินเม้มปาก ไม่ได้พูดอะไรอีก ถ้าไม่มีความเกี่ยวพันใดๆก็จะเป็นการดีที่สุด ลำดับต่อไปเขาก็จะรอดูความเคลื่อนไหวของบริษัทเวินซื่อกรุ้ป รอดูการเคลื่อนไหวของเธอ

ตอนเย็นวันนั้น บริษัทเวินซื่อกรุ้ปได้ส่งข่าวออกมาว่ารับสมัครนักออกแบบได้แล้ว เป็นนักเรียนยอดเยี่ยมจากมหาวิทยาลัย R

บ่ายวันถัดไป ในช่วงที่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปกำลังจะปิดรับสมัครกิจกรรมครั้งนี้ บริษัทเวินซื่อกรุ้ปก็ได้มาสมัครเข้าร่วมกิจกรรมด้วย

“ท่านประธานครับ บริษัทเวินซื่อกรุ้ปได้สมัครเข้าร่วมกิจกรรมในครั้งนี้แล้วครับ”บริษัทเวินซื่อกรุ้ปมีความเคลื่อนไหวอะไร เลขาหลิวก็จะรีบมารายงานต่อท่านประธานของตน

“อืม”เย่ซือเฉินยิ้ม มุมปากมีลักยิ้มขึ้นมา ดีมาก เหยื่อติดเบ็ดแล้ว

“ท่านประธานครับ พรุ่งนี้เลือกบริษัทเวินซื่อกรุ้ปเลยไหมครับ？”เลขาหลิวยิ้มอย่างมีเลศนัย ความคิดของท่านประธานมีหรือที่เขาจะไม่รู้

“ดูผลงานก่อน”เย่ซือเฉินเงยหน้ามองเขาแวบหนึ่ง พลางตอบอย่างตั้งใจและเข้มงวด

เลขาหลิวขยับปากสุดแรง ดูผลงาน？เขาเชื่อก็บ้าแล้ว

เขากล้าเอาหัวเป็นประกันว่า ถึงแม้บริษัทเวินซื่อกรุ้ปจะส่งผลงานที่ย่ำแย่ขนาดไหน ถึงจะแย่จนไม่สามารถดูได้ แต่ครั้งนี้คนที่ชนะก็จะต้องเป็นบริษัทเวินซื่อกรุ้ปอย่างแน่นอน

ใครใช้ให้ประธานบริษัทเวินซื่อกรุ้ปเป็นคุณนายของเขาล่ะ！！

แต่ว่า เขาก็อยากจะรู้นักว่าบริษัทเวินซื่อกรุ้ปในฐานะเช่นนี้ นักออกแบบที่ฝืนเชิญมาจะสามารถเอาผลงานอย่างไรออกมาได้นะ？

หรือคุณนายก็อยากจะใช้เส้นที่มีความสัมพันธ์กับท่านประธานหรือ？แต่ดูเหมือนว่าท่านประธานยังมีเจตนารมณ์อย่างอื่นซ่อนไว้อีกด้วย？

เลขาหลิวรู้สึกว่าพรุ่งนี้อาจจะได้ดูละครสดที่น่าตื่นเต้นก็ได้

ขณะที่เลขาหลิวกำลังคิดอยู่นั้นก็มีเสียงข้อความเข้า เลขาหลิวเอามือถือออกมาด้วยจิตใต้สำนึก แต่กลับพบว่าไม่ใช่ของเขา แต่เป็นของท่านประธาน

เลขาหลิวเงยหน้าประจวนเหมาะกับที่ท่านประธานของตนเปิดข้อความดู——“คืนนี้ทำโอที อาจจะกลับดึกหน่อย”

ไม่ต้องทายก็รู้ว่าข้อความนี้เป็นของคุณนายที่ส่งมา

เห็นข้อความของคุณนาย เขารู้สึกว่าคืนนี้ท่านประธานคงจะต้องนอนเดียวดายคนเดียวในห้องที่อ้างว้างอย่างแน่นอน

คุณชายสามเย่ดูข้อความเสร็จก็มีสีหน้ามืดมน เมื่อคืนก็กลับเที่ยงคืน คืนนี้ยังคิดจะกลับดึกอีกหรือ？และคิดจะส่งแค่ข้อความมาหาเขาด้วย？

นาทีต่อมา คุณชายสามเย่ลุกขึ้นยืนออกจาห้องทำงานไป

ดวงตาของเลขาหลิวเกิดประกายความสงสัย ท่านประธานจะรีบร้อนไปทำอะไรกัน？นี่ยังไม่เลิกงานเลยนะ！

กิริยาท่าทีของท่าประธานเหมือนกับกำลังจะไป จับชู้อย่างไงอย่างนั้น มันเป็นความรู้สึกจากการสังเกตที่ไม่ผิดเพี้ยนเป็นอันขาด！！

หลังจากสี่สิบนาทีผ่านไป รถของคุณชายสามเย่ก็จอดอยู่หน้าประตูของบริษัทเวินซื่อกรุ้ป

“ผมให้เวลาคุณ 5 นาที ลงมา”คุณชายสามเย่โทรหาเวินลั่วฉิงด้วยน้ำเสียงที่เฉื่อยชาไม่ให้มีช่องทางเจรจาใดใดทั้งสิ้น

เวินลั่วฉิงหยุดชะงัก“คุณ คุณอยู่ที่ไหนหรือค่ะ？”

เธอเหมือนจะคิดอะไรออก รีบไปที่หน้าต่าง ถึงแม้ว่าตอนนี้กำลังอยู่ชั้นที่ 22 แต่เวินลั่วฉิงก็ดูรถที่จอดอยู่หน้าประตูออก

เวินลั่วฉิงแอบสูดลมหายใจหนึ่งอีก เธอคิดยังไงก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะมารับเธอ！

รถของเขาจอดอยู่หน้าบริษัทเวินซื่อกรุ้ป จะให้เธอลงไปได้อย่างไรกัน？