ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 126

ตอนที่ 126 แผนการของเธอ (2)

คณะผู้บริหารระดับสูงก็ได้มาพร้อมเพรียงกันที่ห้องประชุมเป็นที่เรียบร้อย คุณปู่เวินนำเวินลั่วฉิงเดินเข้าห้องประชุม ผู้คนต่างตกตะลึงเมื่อเห็นเวินลั่วฉิง

ก่อนหน้านี้คุณปู่เวินได้เคยพูดว่าจะให้เวินลั่วฉิงมาสานงานต่อที่บริษัทเวินซื่อกรุ้ป แต่คณะผู้บริหารระดับของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปรู้ดีว่าในสถานการณ์ปัจจุบันถึงจะเป็นคุณปู่เย่ก็ไม่สามารถประคองบริษัทได้อีกต่อไปแล้ว

ตอนนี้ให้คุณหนูใหญ่ตระกูลเวินมา？

หรือคิดว่าบริษัทยังแย่ไม่เร็วพอเหรอ？

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ลั่วฉิงจะเป็นประธานของบริษัท รับผิดชอบงานในบริษัททั้งหมด”ผู้คนกำลังแอบสงสัยอยู่นั้น คุณปู่เย่ก็ประกาศการตัดสินใจของเขาเลยทันที

คุณปู่เวินพูดเสร็จ ในห้องประชุมก็มีเสียงอึกทึงครึกโครมดังขึ้น ดั่งหม้อที่ระเบิดแล้ว

“ประธานเวินครับ ท่านรู้สถานะของบริษัทตอนนี้ดี เวลานี้มอบบริษัทให้คุณหนูใหญ่มาบริหาร ท่านกำลังอยากจะพังบริษัทหรือครับ？ผมทราบว่าคุณหนูใหญ่หายป่วยแล้ว แต่ว่าคุณหนูใหญ่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับธุรกิจเลยนะครับ”

“ใช่ครับ ผู้จัดการลี่พูดถูก สถานการณ์ตอนนี้ของบริษัท ต้องการผู้อาวุโสอย่างท่านมาชี้นำถึงจะได้ครับ”

“ท่านประธานเวินครับ ท่านก็รู้ดีว่าตอนนี้บริษัทเดินไปได้ยากลำบาก เวลานี้ทำไมท่านถึงได้ตัดสินใจอะไรอย่างนี้ครับ？”

หัวหน้าแผนกต่างๆของบริษัทได้ทำงานติดตามคุณปู่เวินมาหลายปี จึงมีความจงรักภักดีต่อบริษัทมาก ตอนนี้ก็แค่พูดไปตามเรื่องที่เป็นอยู่

แน่นอนว่าท่าทีพวกเขาแสดงได้ชัดเจนว่า ไม่เชื่อมั่นในตัวของเวินลั่วฉิง ไม่เชื่อมั่นเลยสักนิดเดียว

“ผมได้ตัดสินใจเรื่องนี้แล้ว ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ลั่วฉิงก็คือประธานบริษัท พวกคุณต้องฟังคำสั่งจากเธอ”ถึงแม้คุณปู่เวินยังคงมีความสงสัยในความสามารถของเวินลั่วฉิงอยู่ แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ในเมื่อเลือกแล้วเขาก็ต้องวางมือให้เธอลองไปทำดู

อำนาจของคุณปู่เวินที่อยู่ในบริษัทนั้นสูงส่ง เขาพูดออกไป ทุกคนจึงไม่กล้าออกเสียงพูดอะไรต่อ

“ฉิงฉิง หนูมาพูดสักสองประโยคสิ”คุณปู่เวินคิดว่าในสถานการณ์แบบนี้ เวินลั่วฉิงคงอยากจะพูดอะไรบ้าง และการพูดนี้ยังสามารถที่จะสร้างความน่าเกรงขามได้อีกด้วย

“เลิกประชุมค่ะ”แต่เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไร เรื่องบางเรื่องไม่ใช่สักแต่จะพูด ต้องใช้การกระทำพิสูจน์ด้วย ถึงจะพูดได้ดีขนาดไหนก็ไม่มีประโยชน์ เธอจะชอบดูผลงานตลอด

ผู้คนในที่ประชุมต่างจ้องหน้ามองกัน จากนั้นก็ส่ายหัว ถอนหายใจ ดูเหมือนว่าบริษัทจะต้องพังทลายลงอย่างหมดเปลืองอย่างแน่นอน

คุณปู่เวินก็แอบถอนหายใจหนึ่งครั้ง เขามอบหมายให้ฉิงฉิงรับผิดชอบง่ายๆอย่างนี้ จะเป็นการทำตามอำเภอใจไปหรือเปล่า？

เขารู้อยู่แก่ใจว่าฉิงฉิงไม่มีความรู้ในด้านนี้เลย

แต่ว่าเมื่อสักครู่ได้ประกาศออกไปแล้ว ไม่สามารถที่จะกลับคำได้อีก และสถานะของบริษัท ณ ตอนนี้ มันจะมีอะไรแย่ไปกว่านี้ได้？

“ฉิงฉิง หนูคิดว่าจะทำยังไงต่อล่ะ？”คุณปู่เวินนำเวินลั่วฉิงมาที่ห้องทำงานส่วนตัว ทนไม่ไหวถามหนึ่งคำ

“รับสมัครนักออกแบบค่ะ”เวินลั่วฉิงตอบอย่างไม่รีบร้อนด้วยสีหน้าที่เงียบสงบและเรียบเฉย

คุณปู่เวิน“……”

หานักออกแบบ？นักออกแบบมันหาง่ายขนาดนั้นเลยหรือ？สถานการณ์เช่นนี้ฉิงรุ่ยจะอนุญาตให้บริษัทเวินซื่อกรุ้ปหานักออกแบบได้ง่ายๆอย่างนั้นเลยหรือ？

และจะว่าไป บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปให้เวลาสมัครแค่สามวัน หลังจากสามวันผ่านไปก็จะเริ่มคัดเลือกผลงานกันแล้ว ตอนนี้เหลือแค่สองวัน จะไปมีเวลาทันได้อย่างไรกันเล่า

เด็กน้อยฉิงฉิงคิดง่ายเกินไปแล้ว！！

“ใช้ทุกช่องทางของบริษัทประกาศข่าวออกไปว่า บริษัทต้องการนักออกแบบด่วน สามารถคุยกันได้ทุกการเรียกร้อง”คุณปู่เวินกำลังคิดอยู่ เวินลั่วฉิงก็ได้สั่งให้เลขาไปจัดการแล้ว