ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 132

ตอนที่ 132 เซอร์ไพรส์ไม่ขาดสาย (3)

เย่ซือเฉินหยุดชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นก็รีบรับมา หลังจากที่ดูภาพออกแบบเสร็จ เย่ซือเฉินเม้มปากเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร ดูท่าทางแล้วเหมือนมีความคิดที่ซับซ้อนไม่สามารถคาดคะเนได้

“คิดไม่ถึงว่านักออกแบบที่คุณนายเชิญมาจะเก่งขนาดนี้”เลขาหลิวพูดด้วยความตกตะลึง เธอคิดไม่ถึงว่าคนที่ห้าวหาญ ท่าทีดุร้าย เป็นเหมือนนักออกแบบมาเฟียตัวน้อยๆที่เถลไถล แต่กลับมีพรสรรค์ที่เลิศล้ำขนาดนี้

เย่ซือเฉินเงยหน้าขึ้นมองเธอ ดวงตาคู่นั้นมีความหมายลึกลับ

เลขาหลิวสะดุ้งเล็กน้อย ทำไมเขารู้สึกสายตาที่ท่านประธานมองมันช่างน่าแปลกเหลือเกิน หรือเขาพูดผิดอะไรหรือ？

“ท่านประธานครับ ลำดับต่อไปจะเป็นการประกาศผลเลยไหมครับ”เลขาหลิวเข้าใจความคิดของนายตัวเองดี ถึงแม้ผลงานของบริษัทเวินซื่อกรุ้ป

จะแย่แค่ไหน แต่การเลือกมาร่วมงานครั้งนี้บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปก็จะเลือกบริษัทเวินซื่อกรุ้ปอย่างแน่นอน ซึ่งตอนนี้ผลงานการออกแบบของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปสวยงามเพียงนี้ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

“ฉู่หลิงเอ๋อ……”เย่ซือเฉินมองชื่อลงนามบนภาพออกแบบ ซึ่งดวงตาได้แวบผ่านแสงมืด

“ฉู่หลิงเอ๋อเรียนจบการออกแบบจากมหาวิทยาลัยR เรียนจบตั้งแต่สองปีที่แล้ว แต่หลังจากที่ฉู่หลิงเอ๋อเรียนจบก็ไม่ได้มีผลงานด้านการออกแบบเป็นที่ประจักษ์สู่สายตาผู้คนเลย ครั้งนี้น่าจะเป็นเพราะคุณนายก็ไม่มีทางเลือกจึงได้เชิญเธอ แต่ก็ถือว่าเป็นเซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึง”ไม่พูดถึงไม่ได้แล้วกับการทำงานของเลขาหลิวที่ละเอียดรอบคอบและมากความสามารถเช่นนี้ ช่วงเวลาอันสั้นก็สามารถสืบค้นข้อมูลของฉู่หลิงเอ๋อมาได้

“คุณแน่ใจไหมว่าผลงานทั้งหมดออกมาจากมือของฉู่หลิงเอ๋อ？”มุมปากของเย่ซือเฉินยกขึ้น ดวงตาที่คมลึกราวกับซุกซ่อนรอยยิ้มไว้

“ท่านประธานกำลังสงสัยอะไรครับ？”เลขาหลิวหยุดชะงัก คำพูดของท่านประธานหมายความว่าอย่างไรกัน？ท่านประธานกำลังสงสัยอะไรอยู่？

“มีอยู่เรื่องหนึ่ง คุณช่วยผมไปจัดการหน่อย”เย่ซือเฉินมองภาพออกแบบในมืออีกครั้ง แล้วเงยหน้าสั่งเลขาหลิวไม่กี่ประโยค

“……ครับ”เลขาหลิวได้ยินคำสั่งของประธานตัวเอง มีคำถามมากมายอยู่เต็มท้อง แต่เขาก็ไม่ได้ซักถามแต่อย่างใด

ท่านประธานทำเช่นนี้ต้องมีเหตุผลของท่านอยู่แล้ว

ตอนที่เลขาหลิวเดินมาถึงห้องโถง คนรับผิดชอบของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปยังคงทำการคัดเลือกอยู่

เลขาหลิวไม่ได้เอาภาพออกแบบของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปให้กับผู้รับผิดชอบของงานนี้ เพียงแต่บอกพวกเขาว่าท่านประธานได้เลือกไว้หนึ่งชุดแล้ว

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ผลตัดสินในรอบแรกก็ออกมา

“จาการตัดสินของคณะกรรมการของเรา ผลปรากฏว่ามีสิบบริษัทผ่านเข้ารอบแรกไป และผลสุดท้ายจะมีท่านประธานของพวกเราเป็นคนตัดสินใจครับ”เลขาหลิวได้ประกาศผลรายชื่อของบริษัทต่างๆที่ผ่านเข้าสู่รอบต่อไป เพราะมีสองกลุ่มจึงได้คัดเลือกกลุ่มละห้าบริษัท

แน่นอนว่าบริษัทเวินซื่อกรุ้ปต้องเป็นหนึ่งในนั้น ตระกูลเฉียวกับฉิงรุ่ยก็ได้ผ่านเข้ารอบด้วย

“ลำดับต่อไปเรียนเชิญนักออกแบบของบริษัทดังกล่าวขึ้นเวทีค่ะ”เลขาหลิวประกาศผลการผ่านเข้ารอบเสร็จก็เชิญนักออกแบบขึ้นมา

ตามหลักแล้วควรจะเชิญผู้รับผิดชอบของแต่ละบริษัท แต่กิจกรรมครั้งนี้บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปได้เน้นย้ำแต่แรกแล้วว่าอยากจะดูผลงาน ดังนั้นการเชิญนักออกแบบขึ้นเวทีก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล

“เรียนเชิญนักออกแบบทุกท่านขึ้นตึกตามกระผมไปพบท่านประธานครับ”พอนักออกแบบทุกคนขึ้นเวทีแล้ว เลขาหลิวจึงทำท่าเรียนเชิญอย่างมีมารยาท

การกระทำของเลขาหลิวกลายเป็นเสียงฮือฮาไม่ใช่น้อย บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปเลือกบริษัทเข้าร่วมทำงาน ไม่ใช่เป็นการเลือกนักออกแบบ การจัดการอย่างนี้จึงรู้สึกแปลกประหลาดเล็กน้อย

“ท่านประธานสั่งให้เข้าพบเฉพาะนักออกแบบ ส่วนท่านอื่นเชิญรออยู่ที่นี่ก่อนนะครับ”เลขาหลิวยิ้มแย้มต่อผู้คน คำพูดเดียวก็สยบเสียงฮือฮาลง

ท่านประธานเป็นคนสั่งเอง ใครกล้าจะเห็นต่างล่ะ？

เมื่อเป็นเช่นนี้ เวินลั่วฉิงไม่ได้อธิบายให้ฉู่หลิงเอ๋อแม้แต่เพียงคำเดียว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคำสั่งอย่างอื่น