ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 145

บทที่ 145 วิธีการจับชู้ที่แตกต่าง (1)

พอเธอคิดที่จะเปิดประตู โทรศัพท์เธอก็ได้ดังขึ้นมา เวินลั่วฉิงเห็นว่าเป็นสายของเห่อถงถงก็รีบรับสายอย่างไม่ลังเล

“ถงถง คุณอยู่กับเด็กน้อยทั้งสองใช่ไหม？”ไม่รอให้เห่อถงถงเอ่ยปาก เวินลั่วฉิงก็รีบถามขึ้นมาทันที

ปกติเวินลั่วฉิงเจอเรื่องอะไรก็แล้วแต่จะเป็นคนที่ใจเย็นมาก แต่สำหรับเรื่องของเด็กทั้งสองแล้วเธอกลับควบคุมไม่ได้ สับสนไปหมด

“อยู่ด้วยกันสิ มีอะไรหรือ？เด็กทั้งสองกำลังดูทีวีอยู่ เมื่อกี้ฉันลงไปทิ้งขยะไม่ได้เอามือถือไป เกิดเรื่องอะไรเหรอ？”เห็นได้ชัดว่าเห่อถงถงเกิดความสงสัย

“ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว เมื่อกี้ฉันโทรไปแล้วมือถือของเด็กทั้งสองก็ปิดเครื่อง อีกทั้งมือถือของคุณก็ไม่มีคนรับสายอีก ฉันจึงกังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นมา”เวินลั่วฉิงเบาใจไปได้เปราะหนึ่ง อ่อนตัวอย่างไม่มีแรงไปพิงที่ประตูไว้

“จื่อโม่เป็นคนปิดมือถือทั้งสองเครื่องเอง บอกว่ารู้สึกว่าทางคุณกำลังเกิดเหตุการณ์ที่ไม่ปกติ เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นเหรอ？”

“อืม เมื่อกี้เย่ซือเฉินเห็นฉันกำลังวีดีโอคอลอยู่กับจื่อซี”เวินลั่วฉิงนึกถึงเรื่องเมื่อกี้ก็ยังหวาดกลัวอยู่เลย เธอยังคงไม่อยากให้เรื่องของเด็กทั้งสองถูกเปิดเผย

“เขารู้เรื่องของจื่อซีแล้วเหรอ？”เห่อถงถงทนไม่ไหวถามด้วยความตกใจ

“ไม่มี เขาไม่ได้เห็นจื่อซี ตอนหลังวีดีโอคอลไม่ได้รับสาย”

“จื่อโม่เก่งมากเลย”เห่อถงถงตกตะลึง ตอนแรกเธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่ผลปรากฏว่าจื่อโม่ทายถูกแล้ว

ตอนแรกเวินลั่วฉิงอยากจะไปดูเด็กน้อยทั้งสอง แต่เธอได้ยินเสียงของเมิ่งโร่ถิง เมิ่งโร่ถิงน่าจะกำลังคุยโทรศัพท์กับคนอื่นอยู่ เสียงไม่ค่อยใหญ่มากนัก

เวินลั่วฉิงนึกขึ้นได้ว่าเมิ่งโร่ถิงอยู่บ้าน เย่ซือเฉินจึงน่าจะกลับมาบ้านได้เร็ว จึงอดทนไม่ออกไปไหน

พรุ่งนี้มั้ง พรุ่งนี้เธอจะไปดูเด็กน้อยทั้งสองคน

ตอนที่เย่ซือเฉินกลับมาก็ตีหนึ่งแล้ว สีหน้าของเขาเคร่งขรึม ดวงตาที่เย็นชาสามารถทำให้คนมองรู้สึกตัวสั่นระริกได้เลย

หลังจากที่เขาขึ้นมาที่ชั้นสองก็หยุดเดินที่หน้าห้องของเวินลั่วฉิงพลางบิดกลอนประตู แต่กลับพบว่าเวินลั่วฉิงได้ล็อคประตูไว้แล้ว

เย่ซือเฉินทำตาหรี่ เธอล็อคประตูอีกแล้วหรือ？

เช้าวันรุ่งขึ้น

เมิ่งโร่ถิงถูกเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นปลุกให้ตื่น

“หม่ามี้”ตอนที่เมิ่งโร่ถิงรับสายใบหน้าก็เผยรอยยิ้มที่สดใสขึ้นมา

“ลูกไปที่เมืองAอีกแล้วเหรอ？แม่เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามลูกไปที่เมืองAอีก ไม่ต้องไปหา……”อีกสายสนทนามีน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะเป็นกังวลเป็นอย่างมาก

“หม่ามี้ หนูเล่าให้นะ พี่ชายแต่งงานแล้ว”แต่ใบหน้าของเมิ่งโร่ถิงกลับเต็มไปด้วยความร่าเริงและตื่นเต้นดีใจ

เธอรู้ว่าเรื่องนี้สามารถเบี่ยงเบนความสนใจของหม่ามี้ได้

“……”อีกฝั่งหนึ่งของสายได้หยุดพูดทันที พอผ่านไปได้ชั่วขณะหนึ่งก็สามารถตอบสนองขึ้นมา“ลูกว่าอะไรนะ？พี่ชายหนูแต่งงานแล้วเหรอ？”

ถึงแม้ว่าเธอจะไปจากเมืองAยี่สิบกว่าปีแล้ว แต่เรื่องของลูกชายของเธอ มีหรือที่เธอจะไม่รู้ ตลอดหลายปีมานี้เขาไม่มีแม้กระทั่งแฟนสาว ทำไมจู่ๆก็แต่งงานขึ้นมาล่ะ？

หรือเป็นเพราะคุณปู่เย่บีบบังคับ？

“อืม อืม พี่ชายแต่งงานแล้ว พี่สะใภ้น่ารักมาก น่าเล่นด้วยมาก หนูชอบมากค่ะ”เมิ่งโร่ถิงพูดคำว่า มาก สามคำติดกันรัวๆอย่างไม่ปิดบังว่าเธอพอใจและชอบเวินลั่วฉิงขนาดไหน

ได้ยินคำพูดของลูกสาวเมิ่งชือเหยาก็เงียบอีกครั้ง เธอรู้จักนิสัยของลูกสาวดี เป็นครั้งแรกที่เห็นลูกสาวชมคนคนหนึ่ง