ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 150

บทที่ 150 ผลจากความโกรธเกรี้ยวของคุณชายสามเย่ (4)

เวินลั่วฉิงออกจากห้องอาบน้ำปุ๊บเด็กน้อยถังจื่อซีก็รีบวิ่งไปกอดเธอไว้ อ้อนเธออยู่ในอ้อนกอดมิให้เธอมีเวลาไปคิดอย่างอื่น ที่สำคัญคือมิให้เธอสังเกตเห็นถึงความลับของเธอที่มีต่อหม่ามี้

อันที่จริงเวลานี้เวินลั่วฉิงก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย เธอคิดว่าเย่ซือเฉินมีเมิ่งโร่ถิงอยู่ข้างกาย ทุกอย่างต้องโอเคอย่างแน่นอน และตอนนี้เธอก็อยากจะกอดลูกรักของตนนอนเพียงอย่างเดียว

แน่นอน เพราะถังจื่อซีกอดเธอไว้ตลอด เธอจึงไม่มีเวลาดูโทรศัพท์แม้แต่วินาทีเดียว

ถังจื่อซีกอดเวินลั่วฉิงไว้ตลอด ดังนั้นเวินลั่วฉิงก็ได้แต่นอนอยู่กับเธอ ตอนที่ถังจื่อซีนอนหลับแล้ว เวินลั่วฉิงก็นอนหลับแล้วเช่นกัน

“คุณเวินไม่ได้มีบ้านในเมืองAครับ” หลังจากหนึ่งชั่วโมง อีกฝ่ายก็ตอบโทรศัพท์ของเย่ซือเฉิน

“ตรวจสอบทุกโรงแรม ทุกรีสอร์ทดูว่ามีบันทึกการเข้าพักของเธอไหม” เย่ซือเฉินได้สั่งการด้วยน้ำเสียงที่ลุ่มลึกอีกครั้ง

ไม่ได้กลับมา ไม่ได้ไปที่บ้านตระกูลเวิน และไม่ได้ไปที่บ้านพักอื่น แสดงว่าน่าจะไปพักที่โรงแรม

แน่นอน เขาก็คิดถึงคนที่เธอวีดีโอคอลเมื่อคืนนี้ แต่เขาไม่อยากจะไปคิดในด้านนี้

“ตรวจดูทุกโรงแรมทุกรีสอร์ทน้อยใหญ่หมดแล้วครับ ไม่พบการเช็คอินของคุณเวินเลยครับ” ตอนตีสามกว่าเย่ซือเฉินได้รับสายโทรศัพท์อีกครั้ง

เขาอยู่ในห้องนอนที่แสงไฟอ่อนเล็กน้อย กลิ่นอายความเย็นชาเมื่ออยู่ในค่ำคืนที่ดำมืดยิ่งทำให้ชวนหวาดกลัวยิ่งนัก

เธอไม่ได้กลับมา ไม่ได้กลับบ้านตระกูลเวิน ไม่ได้พักที่โรงแรม แล้วเธอไปไหนกัน？

เวินลั่วฉิงตื่นมาตอนเช้า เอามือไปจับโทรศัพท์มือถือ พบว่าได้ปิดเครื่องไว้ ตอนแรกนึกว่าไม่มีแบตแล้ว แต่เมื่อกดปุ่มเปิดเครื่องกลับพบว่าสามารถเปิดเครื่องได้

และยิ่งไปกว่านั้นแบตยังมี 50 เปอร์เซ็นต์

แต่ว่าเวินลั่วฉิงไม่ได้คิดอะไร พอดีกับถังจื่อซีก็ตื่นมาอ้อนจะให้เธออุ้ม เธอจึงได้วางมือถือลง

เบอร์โทรศัพท์มือถือของเวินลั่วฉิงเพิ่งจะไปซื้อมาใช้ฉุกเฉินเมื่อไม่กี่วันมานี้ ซึ่งไม่ได้เปิดโหลดการแจ้งเตือนของประวัติการโทร ดังนั้นเมื่อคืนหลังจากที่ถังจื่อซีปิดเครื่องของเธอแล้ว เย่ซือเฉินโทรมาก็ไม่ได้มีการแจ้งเตือนใดๆ เวินลั่วฉิงจึงไม่รู้อะไรเลย

แน่นอน เธอก็ไม่รู้ที่ถังจื่อซีกดวางสายโทรศัพท์ของเธออีกด้วย

เธอนึกว่าทุกอย่างเป็นไปอย่างร่ารื่นหายห่วง

เด็กน้อยทั้งสองกลับมาจากประเทศM เอาของมาไม่มาก จึงมีหลายอย่างที่จำเป็นต้องไปหาซื้อ

เธออยากถือโอกาสนี้ซื้อของให้เด็กน้อยทั้งสองคน

แต่ว่าเมื่อวานเธอปืนหน้าต่างออกมาอย่างรีบเร่ง เอามาเพียงแค่โทรศัพท์ แม้กระทั่งกระเป๋าสตางค์ก็ไม่ได้เอามา

ปกติเย่ซือเฉินออกไปทำงานตอนเช้า 8 โมง เวินลั่วฉิงจึงคิดว่ารอให้เย่ซือเฉินไปทำงานแล้วเธอก็กลับไปเอากระเป๋าเงิน จะได้ไม่ต้องกลับไปเช้าเกินแล้วไปเจอเรื่องเหมือนเมื่อวานตอนเช้า ซึ่งจะทำให้อึดอัดได้

เวลา 10 โมงเวินลั่วฉิงได้ต่อรถกลับไปที่คฤหาสน์ เธอรู้ว่าเวลานี้เย่ซือเฉินไม่มีทางอยู่บ้านแน่นอน

เวินลั่วฉิงเปิดประตูบ้านก็ขึ้นไปยังชั้นสอง แต่เมื่อผ่านหน้าห้องของเย่ซือเฉิน จู่ๆประตูห้องของเขาก็ได้เปิดออกมา

เวินลั่วฉิงยังไม่ทันรู้ตัวก็โดนเขาลากไปที่ผนังแล้ว

เวินลั่วฉิงตกใจกลัว เธอคิดว่าเวลานี้เย่ซือเฉินไปทำงานแล้ว คิดไม่ถึงว่าเขายังจะอยู่ในบ้านได้？

และจู่ๆเขาลากเธอไปไม่รู้ว่าอยากจะทำอะไรกันแน่？

คิดบัญชีเมื่อวานต่อหรือ？