ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 157

บทที่ 157 คุณชายสามเย่รู้เรื่องแล้ว (1)

อิริยาบถในตอนนี้ของเธอช่างยั่วยวนใจเหลือเกิน อยากที่จะ……

แต่ในเวลานั้นเสียงโทรศัพท์ของเย่ซือเฉินก็ดังขึ้น เวินลั่วฉิงจึงตกใจได้สติรีบยื่นมือกั้นด้านหน้าเขาไว้

เย่ซือเฉินราวกับแอบถอนหายใจหนึ่งครั้ง จากนั้นก็เอามือถือออกมา ดวงตามีความลุ่มลึกเล็กน้อย

หลังจากที่เย่ซือเฉินรับสายโทรศัพท์ก็เดินออกไป

หลังจากที่เวินลั่วฉิงหลุดพ้นจากการติดตามแล้วก็ติดต่อไปหาเยว่หงหลิงใหม่ เวลาผ่านไปประมาณห้านาที เยว่หงหลิงก็ส่งข้อความมาให้เธอ บอกให้เธอว่าคืนนี้ตีสองให้ไปพบซ่งหยุนที่The Kerry Center Hotel ห้อง 2204

ตอนที่นึกถึงThe Kerry Center Hotelดวงตาของเวินลั่วฉิงก็กะพริบโดยจิตใต้สำนึก 5 ปีก่อนของคืนนั้น เธอกับผู้ชายคนก็อยู่ที่The Kerry Center Hotel……

และเธอยังจำได้ดีว่าตอนนั้นก็อยู่ที่ชั้น22 ห้อง 2202

มันช่างบังเอิญเหลือเกิน ความบังเอิญนี้จะทำให้เวินลั่วฉิงรู้สึกว่า……

เมื่อเวินลั่วฉิงคิดดูแล้ว จึงตัดสินใจโทรไปบอกเย่ซือเฉิน เพราะวันนี้มีภารกิจเฉพาะและเวลาก็ดึกแล้วด้วย เธอคงไม่สามารถออกจากคฤหาสน์ของเย่ซือเฉินในเวลาตีสองไปที่ The Kerry Center Hotel ได้หรอก

ถ้าหากเอาข้อมูลได้แล้วค่อยกลับไปก็คงจะดึกมากไปแล้ว ทางที่ดีไม่กลับบ้านจะดีกว่า มิเช่นนั้นเย่ซือเฉินก็จะเกิดความสงสัยอีก

“คุณสามีค่ะ คืนนี้ฉันมีธุระไม่กลับบ้านแล้วนะคะ？”เมื่อรับสาย เวินลั่วฉิงก็พูดดีดีอย่างอ่อนโยนมาก

เวินลั่วฉิงคิดว่านี่คงไม่มีปัญหาอะไรหรอก เธอกับเย่ซือเฉินแค่แต่งงานกันในนามเท่านั้นจึงยิ่งไม่ต้องพูดถึง ถึงจะเป็นสามีภรรยากันจริงๆ แต่ใครก็ต้องมีเหตุสุดวิสัยกันทั้งนั้นแหละ

และจะว่าไป ช่วงก่อนเย่ซือเฉิงเองก็ไม่กลับบ้านกลับช่องบ่อยๆด้วย

“ไม่ได้”เย่ซือเฉินปฏิเสธอย่างเด็ดขาด และไม่มีช่องว่างการเจรจาเลยแม้แต่นิดเดียว

เธอยิ่งอยู่ยิ่งกล้าเลยเถิดไปกันใหญ่แล้ว อยากจะไปค้างคืนด้านนอกด้วย？

หลังจากที่แต่งงานกัน เขาไม่เคยขีดกั้นความอิสระของเธอเลย เธอไปทำงานที่บริษัทเวินซื่อกรุ้ปจนกลับดึกกว่าเขาเป็นประจำ เขาก็ทนแล้ว แต่เธอคิดจะไม่กลับบ้านทั้งคืน เขาจะไม่ไม่มีทางทนเด็ดขาด

เวินลั่วฉิงทำหน้าบึ้ง ทำไมเขาไม่มีเหตุผลเลยนะ？

“สามีขา ฉันมีธุระจริงๆนะ”เวินลั่วฉิงกัดฟันทนไว้ พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกว่าเดิม เธอรู้จักเย่ซือเฉินมาพอสมควร จึงรู้ว่าเย่ซือเฉินเป็นคนที่ชอบพูดดีๆด้วยไม่ชอบการพูดจาโอหัง

ดังนั้น เธอรู้สึกว่าพูดอย่างอ่อนโยนกับเย่ซือเฉินอาจจะสามารถเจรจาได้

“อย่ามาเถียง” เพียงแต่เย่ซือเฉินกลับตอบอย่างแน่วแน่ เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้ไม่ว่าเธอจะมีท่าทีเช่นไร เย่ซือเฉินก็ไม่มีวันยอม

เวินวั่งฉิงกะพริบตารัวๆ จากนั้นก็วางสายทิ้ง ไม่เจรจาก็ไม่เจรจาสิ

เย่ซือเฉินมองมือถือที่ถูกวางสาย ดวงตาทั้งคู่ก็กะพริบไปมา ผู้หญิงคนนี้ยิ่งวันนิสัยยิ่งไม่ได้เรื่อง ถึงขั้นกล้าวางสายเขาทิ้งแล้ว

เย่ซือเฉินอยากจะโทรกลับไปหา

“ท่านประธานครับ กำลังประชุมอยู่นะครับ” เลขาหลิวที่ยืนอยู่ด้านหลังของเย่ซือเฉินได้เตือนขึ้นมาหนึ่งประโยค

วันนี้มีการประชุมหุ้นส่วนของบริษัท หุ้นส่วนหลายท่านต่างมาด้วยเรื่องของการร่วมลงทุนกับบริษัทเวินซื่อกรุ้ป

หุ้นส่วนหลายท่านคิดว่าสถานการณ์ของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปในขณะนี้ บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปไปร่วมลงทุนจะมีความเสี่ยงเกินไป จึงไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของท่านประธานอย่างเห็นได้ชัด

แต่นี่มันเกี่ยวข้องกับบริษัทของคุณนายนะ

ท่านประธานรับสายในเวลานี้ก็ไม่เหมาะสมอยู่แล้ว แต่รับสายเสร็จยังจะคิดโทรกลับไปอีกเหรอ？

คณะหุ้นส่วนต่างกำลังจ้องมองท่านประธานอยู่เลย