ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1627

เธออยากจะให้เย่ซือเฉินตระหนักอย่างลึกซึ้ง ถึงความหมายของเขาสำหรับฉัน เย่ซือเฉินสำหรับเวินลั่วฉิง จะเป็นคนที่มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น!

เวินลั่วฉิงพูดเสร็จแล้วก็มองไปที่เย่ซือเฉินเงียบๆ รอฟังคำตอบจากเขา เห้อถงถงกับหลิวหยิง เย่ซือเฉินก็รู้จัก แล้วก็ค่อนข้างจะคุ้นเคย เพื่อนสนิทของเธอเห้อถงถงคบกับคุณชายสี่จี้ เพื่อนของเย่ซือเฉิน เย่ซือเฉินยังอวยพรให้อยู่เลย ในใจของเขาก็ต้องยอมรับอยู่แล้ว และหลิวหยิง ความรู้สึกระหว่างเธอกับหลิวหยิง เย่ซือเฉินก็รู้ดีเหมือนกัน ผู้หญิงทั้งสองคนนี้ ไม่สามารถละทิ้งตัวเองได้ และทั้งสองคนนี้ เธอก็เชื่อว่าเย่ซือเฉินจะต้องเข้าใจอย่างแน่นอน แต่ว่า……ถ้าเกิดว่าความรู้สึกนี้ถูกกำหนดให้เป็นความชอบ เย่ซือเฉินจะรับได้ไหมนะ? เวินลั่วฉิงอยากจะรู้ว่าเย่ซือเฉินจะตอบยังไง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจ แต่ยังไงเห้อถงถงกับหลิวหยิงก็เป็นผู้หญิง เย่ซือเฉินก็คงจะไม่ถือสาหรอกมั้ง

แต่ว่าสีหน้าของเย่ซือเฉินกลับดูมืดมนกว่าเดิม พวกคนก่อนหน้านี้ก็ยอมได้ เพราะว่าเป็นญาติกัน ไม่สามารถแยกกันได้อยู่แล้ว!แต่ว่าเห้อถงถงกับหลิวหยิงคืออะไรกัน? ไม่ใช่แค่ว่าไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกัน แต่แถมยังเป็นผู้หญิงอีก มีอะไรให้น่าชอบกัน! ความชอบนี้ทำให้เย่ซือเฉินรู้สึกแปลกๆ และยิ่งไปกว่านั้นในสายตาของเขา เห้อถงถงกับหลิวหยิงต่างก็มีเจ้าของแล้ว คำว่าชอบมันก็ยิ่งแปลกประหลาดเข้าไปใหญ่เลย เย่ซือเฉินจ้องไปที่เวินลั่วฉิงอย่างไม่พอใจ เวินลั่วฉิงก็รู้ในทันทีว่าเย่ซือเฉินไม่ยอมรับ เธอไม่เก็บอาการเลย และหัวเราะออกมาทันที เย่ซือเฉินมองเธอด้วยความโกรธเคือง นี่กำลังแกล้งเขาอยู่งั้นเหรอ!เวินลั่วฉิงกอดคอของเย่ซือเฉิน อดไม่ได้ที่จะถามออกมาว่า “ทำไมนายถึงได้น่ารักขนาดนี้！ทำไมเมื่อก่อนถึงไม่รู้นะ”

เย่ซือเฉินกัดฟันแน่น ผู้หญิงคนนี้กำลังก่อกองไฟ! กลางดึกแบบนี้เขาไม่ได้พุ่งเข้าหาเธอทันทีก็ช่างเถอะ แต่ว่าตอนนี้เธอยังกล้ายั่วยุเขาอีก! เวินลั่วฉิงเกลี้ยกล่อม “นายรับไม่ได้เหรอ? แต่ว่า ฉันชอบถงถงกับหลิวหยิงจริงๆนะ เธอคือเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน มีความหมายพิเศษสำหรับฉันมาก ก็เหมือนนายกับเพื่อนของนายไง เช่นพวกถังหลิน คุณชายสองโจ๋ว ก็ทิ้งไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? ฉันไม่เชื่อหรอกว่านายเกลียดพวกเขา”

“แต่ว่าฉันไม่ได้ชอบพวกมัน”เย่ซือเฉินตอบโต้อย่างจริงจัง เขาแค่ชอบเวินลั่วฉิงเพียงคนเดียวเท่านั้น คนอื่นๆ เขาไม่ได้มีความต้องการอะไร

“ถ้ายังงั้นนายรู้สึกไม่ชอบพวกเขาเหรอ? ” เวินลั่วฉิงถามกลับ การรับรู้ของคนคนนี้ดูเหมือนจะแตกต่างจากของคนอื่นเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ทั้งสองคนยังไม่ได้ขัดแย้งอะไรกัน เวินลั่วฉิงพูดคุยแบบครึ่งกล่อมครึ่งอธิบาย

“แน่นอนว่าไม่ใช่แบบนั้น”เย่ซือเฉินรีบตอบในทันที ถ้าเกิดว่าเกลียดกัน เขาไม่มีทางให้โอกาสพวกนั้นได้เข้ามาใกล้ตัวเขาเองหรอก พวกเขาเป็นเพื่อนกันมานานมากแล้ว ดังนั้นต้องไม่ใช่ความเกลียดอย่างแน่นอน ตรงกันข้าม มันมีจุดที่เขาสามารถยอมรับได้

“ใช่ ไม่เกลียด แต่ว่านายก็ไม่ได้ชอบ ถ้ายังงั้นนายกำหนดความรู้สึกนั้นว่ามันคืออะไรล่ะ? นายรู้สึกยังไงกับพวกเขา? ”เวินลั่วฉิงค่อยๆ ชี้นำความคิดของเย่ซือเฉินทีละขั้นทีละตอน

เพราะว่าการปลอบใจของเวินลั่วฉิงเลยทำให้เย่ซือเฉินใจเย็นลง แล้วก็พยายามทำความเข้าใจคำพูดของเวินลั่วฉิงช้าๆ เขาสับสนเพราะคำพูดของเวินลั่วฉิง ความรู้สึกที่เขามีให้คนรอบข้างมันเป็นยังไงน่ะเหรอ? เพื่อนก็เป็นมิตรภาพไม่ใช่เหรอ? แต่ว่า ใช่ความชอบไหม? เขาไม่ปฏิเสธการใกล้ชิดของเพื่อน ก็แค่ไม่ค่อยชินเท่านั้นเอง ถ้าเกิดว่าถูกแตะต้องจริงๆ เขาก็จะไม่รู้สึกลำบากใจ หรือรังเกียจ แต่ถ้าจะพูดเรื่องความชอบ……

“นายมีความชื่นชมและชอบพวกเขา แต่ความชอบนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับความรัก เพียงแค่ชอบคนนี้แบบธรรมดาๆ เท่านั้น สามารถคบค้าสมาคม หรือทำงานร่วมกันได้ แม้แต่เป็นคนริเริ่มพูดคุย ติดต่อ คนพวกนี้ต่างก็เป็นคนที่นายชอบ แต่ต้องดูว่ามากแค่ไหนเท่านั้นเอง”เวินลั่วฉิงใช้โอกาสนี้คุยกับเย่ซือเฉิน “ไม่ใช่ทุกความชอบ จะเกี่ยวข้องกับความรักของชายหญิงตลอดไป ญาติพี่น้องก็สามารถชอบกันได้ เพื่อนก็สามารถใช้คำว่าชอบกันได้ ความรักก็สามารถใช้คำว่าชอบได้เหมือนกัน แต่ว่าความชอบในความรักนั้น มันไม่เหมือนกับอย่างอื่น ความรักคือการชอบที่มีเพียงแค่หนึ่งเดียวเท่านั้น และต้องเป็นนายคนเดียวเท่านั้น”

เย่ซือเฉินเหมือนจะเริ่มเข้าใจเกี่ยวกับความรู้สึกพวกนี้แล้ว สิ่งที่เขารู้สึกเกี่ยวกับเวินลั่วฉิง มันเป็นความชอบ และชอบมากๆๆ ด้วย เป็นความชอบที่มีเพียงแค่หนึ่งเดียวเท่านั้น รวมก้อนกันกลายเป็นความรัก เขารักเวินลั่วฉิง รักแค่เธอเท่านั้น ความรู้สึกนี้มันไม่สามารถแบ่งให้คนอื่นได้เลย และก็แบ่งกับคนอื่นได้ด้วย ถ้าเกิดว่ามีคนอื่นมาชอบเธอ เขาก็ทนไม่ได้หรอก! ก็เหมือนกับเป็นต่อมโมโหของเขา ใครจะมาสะกิดไม่ได้เด็ดขาด และความชอบของคนอื่น มันสามารถแบ่งปันได้ และสามารถอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขได้