ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1638

ถังจื่อโม่พยักหน้า

ถังจื่อซีรู้ว่าตอนนี้เรื่องไม่มีทางพลิกผันแล้ว เธอก็พูดกับเวินลั่วฉิงเช่นกันว่า：“หม่ามี๊วางใจได้ค่ะ พรุ่งนี้หนูกับพี่จื่อโม่จะเก็บของให้เรียบร้อย แล้วรอหม่ามี๊มารับพวกเราค่ะ”

ในเมื่อเป็นเรื่องที่ไม่สามารถแก้ไข ถังจื่อซีก็ได้แต่ยอมรับ เธอรู้ว่าผลลัพธ์ของตอนนี้คือสิ่งที่พวกเขาก่อขึ้นมาเอง เพราะฉะนั้นก็ไม่บ่น ยิ่งไปกว่านั้น อยู่ในใจเธอ เวินลั่วฉิงเป็นแม่ที่เปิดใจและอ่อนโยนมาโดยตลอด เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอไม่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าไม่เต็มใจ แค่เศร้าหมองเล็กน้อยเฉยๆ

ในใจถังจื่อซีคิดว่าซ่างกวนหงอาจจะเป็นปู่ของตัวเอง ยังดีที่หม่ามี๊ให้เวลาหนึ่งวัน พรุ่งนี้ตัวเองสามารถไปตรวจDNAกับคุณปู่ ในใจถังจื่อซีสับสนสุดขีด แต่ก็ยืนกรานทำเรื่องที่ตัวเองอยากทำ

ถังจื่อซีไม่ใช่ว่าไม่ผิดหวัง แต่ตอนนี้ถูกความหวังปกคลุมหมด เธอเชื่อมั่นว่าซ่างกวนหงก็คือคุณปู่ของเธอ พ่อของหม่ามี๊ เพราะฉะนั้น การจากไปของตอนนี้ แค่เพื่อการเจอกันใหม่ของวันข้างหน้า และการเจอกันอีกครั้ง ก็คือความสัมพันธ์ใหม่แล้ว！ถังจื่อซีเฝ้ารอการมาเยือนของวันนี้ ก่อนวันนั้น เรื่องทั้งหมดเธอล้วนยอมรับได้หมด แถมยอมรับอย่างมีความสุข

มู่เฉิงพูดต่อจากเวินลั่วฉิงว่า：“คุณถังวางใจได้ ขอแค่มีผมอยู่ จื่อซีกับจื่อโม่จะไม่ได้รับบาดเจ็บแน่นอน”นี่เป็นการรับประกัน ยิ่งเป็นการทำให้ถังฉิ้นเอ๋อสบายใจ

เวินลั่วฉิงพยักหน้า กำลังอยากจะวางสายวิดีโอคอลลง กลับพบว่าถังจื่อซีกับถังจื่อโม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าไปทั้งตัว เป็นความรู้สึกที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เมื่อครู่เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของพวกเขาจึงไม่ได้สังเกตเห็นเลย

เธอถามอย่างคิดทบทวนแล้ว：“เสื้อผ้าที่ลูกสองคนใส่อยู่？เพิ่งซื้อเหรอครับ？”

สวยมาก ดูดีมาก！

ตอนนี้ถังจื่อซีเหมือนเด็กสาวม้งคนนึง เครื่องประดับหน้าผากดอกทานตะวันเสริมให้รอยยิ้มของเธอดูสดใสมากเป็นพิเศษ ราวกับถังจื่อซีก็คือพระอาทิตย์ดวงน้อยๆ นำพาความอบอุ่นมาให้แก่ทุกคน

ส่วนเสื้อผ้าบนตัวถังจื่อโม่จะค่อนข้างเท่ห์กว่าหน่อยนึง แค่โพสต์ท่าไปมั่วก็เสน่ห์ล้นหลามแล้ว

ทรงผมของถังจื่อซีเป็นทรงผมที่ตอนอยู่บ้านไม่เคยลองมาก่อนเลย นี่ทำให้เวินลั่วฉิงตะลึงมาก เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย ถังจื่อซีในก่อนหน้านี้ร่าเริงแจ่มใส แต่ไม่มีความรู้สึกที่งดงามขนาดนี้ ถังจื่อซีในตอนนี้เดินอยู่ท่ามกลางหมู่คน เกรงว่าเหมือนจะเปล่งออกมา แน่นอนว่าครึ่งนึงเป็นเพราะเครื่องประดับ ครึ่งนึงเพราะความงดงามของถังจื่อซี

ของถังจื่อโม่พอใช้ได้ เพราะเขาหน้าบึ้งไว้ตลอด ความหล่อถูกดรอปลงไปไม่น้อยเลย รู้สึก……ก็ยังเย็นชามากอยู่ดี

ถังจื่อซีกับถังจื่อโม่ถูกเบี่ยงเบนความสนใจทันที พวกเขาพยักหน้า “คุณอาเป็นคนซื้อให้พวกเราค่ะ เครื่องประดับที่หนูใส่อยู่พวกนี้ พี่คนสวยคนนึงคนให้มาค่ะ”ถังจื่อซีแกว่งกำไลที่ใส่อยู่บนข้อมือไปมา เหมือนกำลังโอ้อวด

เวินลั่วฉิงจนปัญญา พวกเขากลายเป็นคนที่รับของของคนอื่นง่ายดายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？

ของที่มู่เฉิงซื้อให้พวกเขา ราคาจะต้องไม่เบาแน่นอน อย่างน้อยก็น่าจะเป็นแสน บวกกับเครื่องประดับชุดนี้……

เวินลั่วฉิงดูคร่าวๆ เครื่องประดับชุดนี้คาดว่าน่าจะต้องเป็นล้านเลย งดงามมาก！

แต่ถังจื่อซีเหมาะสมจนน่าแปลกใจ……เวินลั่วฉิงกำลังคิดอยู่ว่าจะเตรียมเงินเอาไว้หรือเปล่า มะรืนจะได้คืนให้มู่เฉิงโดยตรง เธอได้ละเลยสิ่งที่ถังจื่อซีพูดด้วยจิตใต้สำนึก เครื่องประดับชุดนี้คนอื่นเป็นคนมอบให้ เธอได้เอาพี่สาวที่ถังจื่อซีพูดถึงมาจับใส่กับมู่เฉิง เห็นพวกเขาเป็นคนประเภทเดียวกัน ได้คิดบัญชีมามู่เฉิงโดยตรง เท่าที่เธอดู คนที่ไม่รู้จัก ใครจะมาใจป้ำขนาดนี้？

มู่เฉิงยิ้มอ่อนโยนอยู่ข้างๆ “เสื้อผ้าของเด็กสองคนนี้เอามาน้อยเกินไป วันนี้ตอนที่พาพวกเขาออกไปเที่ยว เลยแวะซื้อให้พวกเขาหน่อย เดี๋ยวคุณมาลองดูได้ เหมาะกับพวกเขาทุกชุดเลย”มู่เฉิงแฝงด้วยความโอ้อวด เงินไม่ใช่ทุกอย่าง แต่ก็หมายถึงทุกอย่าง！

เขาจะให้ถังฉิ้นเอ๋อเห็นความจริงใจที่เขามีต่อจื่อซีกับจื่อโม่

เวินลั่วฉิงดูออกว่ามู่เฉิงมาทวงคุณงามความดี ถ้าเป็นเธอจะปฏิเสธโดยตรง แต่ตอนนี้ลูกทั้งสองได้รับของขวัญไปเรียบร้อยแล้ว ก็ปฏิเสธไม่ได้แล้ว เธอพูดโดยตรงว่า：“งั้นก็ขอบคุณหัวหน้าน้อยแล้วค่ะ！”นี่เป็นแค่น้ำใจที่มู่เฉิงมีต่อเด็กสองคน ถ้าเธอให้เงินโดยตรง เกรงว่าจะทำให้มู่เฉิงไม่ชอบใจ เด็กทั้งสองก็จะกดดันด้วย แต่เครื่องประดับชุดนี้……เวินลั่วฉิงค่อนข้างลังเล ถ้าเธอรู้ว่ามู่เฉิงยังมอบสร้อยข้อมือ สร้อยคอและเข็มกลัดให้เธออีก เกรงว่าในใจคงจะต้องบ้าคลั่งแน่

เวินลั่วฉิงคิดอยู่ในใจว่าผู้ชายจะชอบอะไร ขาดอะไร เครื่องประดับชุดนี้จะเปลี่ยนวิธีคืนกลับไปยังไง