ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 164

บทที่164 ในยามดึก กับการสอบสวนของคุณชายสามเย่ (1)

ประโยคนี้ของเธอเป็นการให้การที่มีประโยชน์เป็นอย่างมาก เพียงแต่คำให้การนี้เย่ซือเฉินคิดได้มาก่อนหน้านี้แล้ว

คุณชายห้าฉิงยังอยากเอ่ยพูดอะไร แต่เห็นสายตาให้สัญญาณของเย่ซือเฉินแล้ว คุณชายห้าฉิงจึงชะงักครู่หนึ่ง ต่อมาก็พูดกับเฉียวหยูหนาน " โอเค คุณออกไปก่อนได้เลยครับ"

"แกให้คนเชิญเย่อหยู่เฟิงไปที่โรงพักหน่อย"หลังจากเฉียวหยูหนานออกไป เย่ซือเฉินก็เอ่ยประโยคนี้ขึ้นมาทันที

"เชิญเย่อหยู่เฟิงไปที่โรงพักเหรอ จากที่ผมรู้มา เย่อหยู่เฟิงนั้นเจ้าเล่ห์มาก และปากแข็งจะตาย หากเขาไม่พูด ไม่มีใครกล้างัดเปิดปากเขาเหรอ เรื่องนี้จะสอบสวนอย่างทารุณก็ยิ่งไม่ได้อีกด้วย"คุณชายห้าฉิงยังไม่เข้าใจในความหมายของเขาภายในทันที

"พูดไม่พูดไม่สำคัญ"เมื่อเฉียวหยูหนานออกไปเย่ซือเฉินจึงค่อยๆถอดหน้ากากลง หน้าคมสันไร้ที่ติ ตอนนี้ ใบหน้าของเขาก็กลับมาเป็นเย็นชาตามปกติ และนัยน์ตาคู่นั้นเยือกเย็นสุขุมอย่างน้ำนิ่ง

"เข้าใจแล้ว เดี๋ยวผมไปจัดการเอง"คุณชายห้าฉิงเข้าใจความหมายของเขาแล้ว

ห้องสอบสวนสถานีตำรวจสถานีตำรวจ

"คุณชายเย่อครับ วันนี้ที่เชิญคุณมานั้นเพราะอยากถามเรื่องราวสักนิด ขอคุณชายเย่อให้ความร่วมมือด้วยนะครับ "หัวหน้าลู่แสดงท่าทีเกรงใจ

"ได้ครับ ผมจะบอกทุกอย่างที่ผมรู้ และบอกอย่างหมดเปลือกด้วย จะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่"เย่อหยู่เฟิงยิ้มแย้ม ไม่มีท่าทีน่าสงสัยเลยสักนิด เหมือนราวกับมาเป็นแขก ไม่รอเจ้าหน้าที่ตำรวจเอ่ยพูด เขาก็นั่งลงด้วยตัวเองอย่างไม่แคร์ใคร

นี่คือครั้งที่สองที่เขามาสถานีตำรวจแล้ว สองครั้งก็เพราะเวินลั่วฉิงทั้งนั้น

ครั้งแรกเขาให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ครั้งที่สองเขาก็จะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเหมือนกัน

"เมื่อกี้ผู้หญิงที่ออกไปจากโรงแรมกับคุณชายเย่อด้วย คุณชายเย่อรู้จักไหมครับ"

"ไม่รู้จัก"เย่อหยู่เฟิงไม่รอช้าแม้แต่น้อย ก็ตอบอย่างรวดเร็ว

ภายในอีกห้องหนึ่งนั้น เย่ซือเฉิงจ้องมองภาพในคลิป สายตาเย็นชาหรี่ลงเล็กน้อย

"รู้อยู่แล้วว่าเย่อหยู่เฟิงต้องไม่พูด"คุณชายห้าฉิงฮึอย่างเย็นชา

"แต่ว่าคุณชายเย่อกลับช่วยเธอหลบหนีออกจากโรงแรมนะครับ"

"หลบหนีเหรอ"เย่อหยู่เฟิงแกล้งตกใจ "ทำไมเหรอครับ เธอฆ่าคนเหรอ หากเธอฆ่าคนจริง พวกคุณก็ควรออกหมายจับไม่ใช่เหรอครับ งั้นผมก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดใช่ไหมครับ"

"ไม่ร้ายแรงขนาดนั้นเหรอครับ"หัวหน้าลู่แอบถอนหายใจ นี่ไม่ใช่ภารกิจที่ง่ายเลยจริงๆ

"อ๋อ งั้นก็ดีครับ เธอแค่บังเอิญขึ้นรถผมก็เท่านั้น ออกจากโรงแรม เธอก็ลงจากรถไปทันที ส่วนเรื่องอื่นนั้นผมไม่รู้อะไรเลยครับ"เย่อหยู่เฟิงตอนนี้มีท่าทีเอ้อระเหยลอยชายอย่างเต็มที่

"คุณชายเย่อไม่รู้เหรอครับว่าเธอเป็นใคร"

"ไม่ทราบครับ ใส่หน้ากากไว้ ผมเลยไม่เห็นหน้าตาของเธอ"เย่อหยู่เฟิงตอบอย่างไม่ค่อยสนใจ

"เย่อหยู่เฟิงเป็นสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยโดยแท้เลย "ในอีกห้องหนึ่งนั้น คุณชายห้าฉิงบ่นว่าเป็นประโยค "จากนิสัยของเย่อหยู่เฟิง หากเขาไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้น ก็คงไม่ช่วยเธอยังเอาเป็นเอาตายเด็ดขาด"

เย่ซื่อเฉินชำเลืองมองเขาชั่วแวบหนึ่ง แม้ไม่พูดอะไร แต่ก็รับรู้เข้าใจ

"พี่สาม เข้าใจแล้ว"ใบหน้าคุณชายห้าฉิงแสดงความดีใจออกมา เขาหยิบมือถือออกมา แล้วกดโทรออกไป

ภายในห้องสอบสวน เสียงโทรศัพท์หัวหน้าลู่ดังขึ้น

หัวหน้าลู่มองเย่อหยู่เฟิงครู่หนึ่ง จากนั้นจึงรับโทรศัพท์ แล้วไม่พูดอะไร ได้แต่รับฟังอย่างเงียบๆ

เย่อหยู่เฟิงแสดงสีหน้าสบายๆ เหมือนไม่สนใจเลยสักนิด