ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 166

บทที่166 ในยามดึก กับการสอบสวนของคุณชายสามเย่ (3)

ไม่พูดไม่ได้เลย ว่าเธอแสดงสมจริงเป็นอย่างมาก จนไม่มีพิรุธเลยสักนิดเดียว หากเย่ซือเฉินไม่รู้มาก่อนว่าเธอคือผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ในโรงแรม ตอนนี้เขาก็คงจะเชื่อแล้วเหมือนกัน.......

เย่ซือเฉินไม่พูดอะไร แต่มือข้างหนึ่งนั้นได้ถือชุดชั้นในเธอมาแกว่งไปมาเบาๆต่อหน้าเธอ

มีชั่ววูบหนึ่ง ที่เวินลั่วเฉิงรู้สึกใจของตัวเองนั้นหยุดเต้นไปชั่วขณะ เขาเอาชุดชั้นในเธอมาแกว่งไปแกว่งมาต่อหน้าเธอนั้นหมายความว่าไง

เวินลั่วเฉิงรู้ดีว่าที่เขาทำแบบนี้จะไม่มีเหตุผลนั้นเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด การกระทำเช่นนี้ของเขาต้องมีอะไรแอบแฝงอยู่แน่นอน

การตอบสนองแรกของเวินลั่วเฉิงนั้นคือนึกถึงเรื่องราวเรื่องหนึ่ง

นั้นก็คือเอสซี การ์ดที่เธอชุดซ่อนไว้ในชุดชั้นในแล้วหาไม่เจอ

หรือว่าจะเป็นเขา

ภายในเวลาอันสั้น ในหัวสมองเวินลั่วเฉิงได้นึกถึงความเป็นไปได้ที่นับไม่ทั่ว แต่บนหน้าเธอกลับไม่เผยพิรุธแม้แต่น้อย และเธอก็ไม่กล้าถามอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า เธอจึงทำได้เพียงแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจมองไปยังเขา

เย่ซือเฉินเห็นเธอทำหน้าไม่เข้าใจ ด้วยความใสซื่อทั้งหน้า มุมปากเขาก็ยกกระตุกขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเขาก็มองเธอพร้อมรอยยิ้ม จากนั้นก็ค่อยๆแบมืออีกข้างของเขาออกมาต่อหน้าเธอ

เธอไม่ยอมรับใช่ไหม ดี เขามีวิธีให้เธอยอมรับ

เขาไม่เชื่อ ของอยู่ในมือเขาแล้วเธอยังจะแสดงต่อไปได้อีก

เขามีเอสซี การ์ดอยู่ในมือจริงเสียด้วย นั้นคือเอสซี การ์ดที่เวินลั่วฉิงเอามาจากมือของซ่งหยุน

มีชั่ววูบหนึ่ง ที่เวินลั่วฉิงอยากกระโดดขึ้นมา แล้วก็แย่งเอสซี การ์ดมา แต่เธอก็ควบคุมตัวเองไว้ได้ ตอนนี้หากเธอไปแย่งมาจริง คงได้โป๊ะแตกกันจริงๆแหละคราวนี้

ถึงตอนนั้นเธอก็ได้ถูกเปิดโปงทั้งหมดแน่ และซ่งหยุนก็จะถูกเปิดโปงไปด้วย แล้วอาจถึงขั้นที่เชื่อมโยงไปถึงองค์กรทั้งหมดด้วย

ถ้าองค์กรพวกเขาถูกเปิดเผยขึ้นมา ชีวิตผู้คนทั้งหมดก็จะมีอันตรายไปด้วย เพราะฉะนั้นเธอจะไม่ให้เรื่องราวต่างๆที่เกี่ยวข้องกับองค์กรถูกเปิดเผยเพราะเธอเด็ดขาด

แต่ว่า ตอนเวินลั่วฉิงเห็นเอสซี การ์ดอยู่ในมือเย่ซือเฉินแล้ว ในใจก็โล่งออกมาอย่างเห็นได้ชัด

เอสซี การ์ดตกอยู่ในมือเย่ซือเฉินยังดีกว่าตกไปอยู่ในมือของศัตรูเป็นหลายร้อยเท่า

เวินลั่วฉิงจ้องมองเอสซี การ์ดใบนั้น โดยใช้คู่สายตาที่กระพริบไปมา แต่ว่า ก็ไม่ได้เผยพิรุธอะไร แต่กลับดูเป็นธรรมชาติมากกว่าเดิม

ใบหน้าเวินลั่วฉิงยังคงนิ่งเอาไว้ ไม่ได้เผยพิรุธ แต่ในใจกลับไม่กลุ้มมาก เธอไม่เข้าใจว่าเธอซ่อนของไว้ที่ลับสักขนาดนั้นแล้ว เขาเอาไปได้ยังไงกันนะ เขาเอาไปได้ยังไงกันนะ เขาเอาไปได้ยังไงกันนะ

"ของชิ้นนี้ รู้จักใช่ไหม"แววตาเย่ซือเฉินจ้องมองเธอ แล้วกระตุกมุมปากเล็กน้อย ทุกคำพูดของเขาที่เอ่ยนั้นมันได้ลอยกระจายอยู่ในห้อง คำพูดเอ่ยของเขานั้นเบาหวิวเป็นอย่างมาก แต่แววตาเขานั้นเหมือนสามารถมองทะลุไปในใจคนได้

"รู้จัก" เวินลั่วฉิงจ้องมองเอสซี การ์ดที่อยู่ในมือเย่ซือเฉินอีกครั้ง จากนั้นก็เงยหน้าไปมองเขา แล้วตอบออกไป

จะท่าทางและคำพูดของเธอในตอนนี้นั้นมองไม่ออกถึงพิรุธเลยสักนิด

"ลองพูดดู ว่ามันคืออะไร"สายตาเย่ซือเฉินเหมือนประกายอย่างรวดเร็วแล้วชั่วครู่หนึ่ง เขารู้ว่าเธอนั้นจะเชื่อฟังไม่ได้เด็ดขาด แต่เขาก็อยากให้โอกาสเธอได้แก้ตัวสักหน่อย

"เอสซี การ์ด''เวินลั่วฉิงรีบเอ่ยตอบ หลังจากเอ่ยเพียงสามคำ ก็ไม่พูดอะไรอีกเลย