ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1677

หลิวหยิงมองแม่ที่อยู่ตรงหน้าของเธอในตอนนี้ แม่ของเธอเริ่มมีผมหงอกแล้ว ใบหน้าก็ไม่ได้ดูแลดีเท่าคนอื่น มุมตาก็มีรอยเหี่ยวย่นเยอะมาก แต่ว่า ใบหน้าที่คุ้นเคยนี้ คุ้นเคยกับการห่วงใยและปกป้อง หลิวหยิงรู้สึกว่า ตัวเองก็มีความสุขมากกว่าคนอื่นมากมายแล้ว เธอไม่เคยสูญเสียความอบอุ่นจากครอบครัวเพียงหนึ่งเดียวของเธอเลย

“แม่ หนูเข้าใจแล้ว ขอบคุณที่แม่อยู่ข้างๆ หนูมาโดยตลอดนะคะ”หลิวหยิงมองแม่ของตัวเองเงียบๆ แล้วก็ยิ้มพร้อมกับพูด

“แม่ พวกเรารีบไปจากที่นี่กันดีไหม? ”หลิวหยิงไม่ได้รอคำตอบจากคุณแม่หลิว เหมือนพูดกับตัวเอง ความจริงแล้วเธอเองก็กลัวว่าซือถูมู่หรงจะรู้ข่าว แล้วก็มาตามหาเธอที่นี่

ก่อนหน้านี้ที่ซือถูมู่หรงยอมรับให้แยกจากกันได้ ก็เพราะว่าระหว่างพวกเขาทั้งสองคนไม่มีความรู้สึกอะไรต่อกัน ไม่ได้ติดต่อกัน แต่ว่าตอนนี้มีเด็กคนนี้มาแล้ว ถ้าเกิดว่าซือถูมู่หรงไม่อยากจะปล่อยไป ก็ไม่มีทางปล่อยไปแน่นอน ซึ่งมันก็เป็นเหตุผลที่ถูกหลักทำนองคลองธรรมแล้ว สิ่งนี้มันทำให้หลิวหยิงรู้สึกวิตกกังวล เธอไม่อยากกลับไปอยู่กับซือถูมู่หรง แล้วอีกอย่าง ตอนที่แม่ของเธอพูดเมื่อกี้นี้ว่าสามารถเก็บเด็กคนนี้ไว้ได้ ใจของเธอก็สั่น เธอรู้สึกไม่ค่อยอยากปล่อยมือจากเด็กคนนี้ อย่างน้อย ตอนนี้เธอก็ไม่สามารถตัดสินใจว่าจะเอาเด็กออกได้

“โอเค！”คุณแม่หลิวพูด เธอไม่ได้ไปเปิดโปงความคิดอื่นของหลิวหยิง ตอนแรก ตอนที่เธอรู้ว่าเธอจะมีลูกนั้นเธอดีใจมาก ถึงแม้ว่าหลิวหยิงจะไม่ได้ดีใจอะไรมากนัก แต่ความรู้สึกไม่อยากจะทอดทิ้งมันเป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว เธอเองก็ไม่อยากจะไปบังคับหลิวหยิง และยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้สุขภาพของหลิวหยิงคือสิ่งที่สำคัญที่สุด ตอนนี้ร่างกายของหลิวหยิงนั้นอ่อนแอมาก ถ้าเกิดว่าเอาลูกออกตอนนี้ ก็จะเป็นการทำร้ายร่างกายเธอมากที่สุด ดังนั้นการจากที่นี่ไป กลับกลายเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

หลิวหยิงมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ฟ้าก็มืดสนิทแล้ว เวลากลางวันภายในห้อง มันช่างทำให้คนเคลิบเคลิ้มใจลอย และเธออยู่ในคืนที่มืดมิด รอคอยวันที่อบอุ่นภายในบ้าน

ร่างกายของหลิวหยิงนั้นอ่อนแอ บวกกับเรื่องก่อนหน้านี้ ก็เลยพักรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่หลายวัน หลิวหยิงรู้ว่าซือถูมู่หรงไม่มีทางมาที่โรงพยาบาลทางนี้ ก็เลยไม่กังวลเลยสักนิดว่าจะเจอซือถูมู่หรง ความรู้สึกของเธอก็เริ่มดีขึ้นช้าๆ ในที่สุด เพราะว่าเธอยังอายุน้อย พักผ่อนแค่ไม่กี่วันก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว

ตอนที่หลิวหยิงออกจากโรงพยาบาล ก็ได้เจอกับผู้ช่วยพิเศษเจียงกับอันฉี วันนี้ไม่ใช่วันหยุด แต่ว่าผู้ช่วยพิเศษเจียงมาเยี่ยมแม่ของอันฉี มาดูว่าตอนนี้อาการเธอเป็นยังไงบ้าง และต้องการความช่วยเหลืออะไรไหม ดังนั้นตอนที่ได้เจอกับหลิวหยิง เขาก็อึ้งไปเลย……ไม่เจอกันตั้งนาน

“คุณหลิว ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะครับ” เพราะว่าบังเอิญเจอกันจังๆ ทั้งสองคนเลยไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ผู้ช่วยพิเศษเจียงก็เลยต้องเป็นคนทักทายก่อน เขารู้สึกเศร้าใจ หลิวหยิงในตอนนี้ค่อนข้างแตกต่างกับตอนที่อยู่กับท่านประธาน ตอนที่อยู่กับท่านประธานนั้น เธอช่างอ่อนโยนและใจเย็น สดใสและสวยงาม ใบหน้าก็ยิ้มแย้มแจ่มใส สวยงามอยู่เสมอ แต่ในตอนนี้ เธอเหี่ยวแห้งไปเยอะเลย หน้าก็ซีด ดูไร้เรี่ยวแรง ไม่รู้เหมือนกันว่าไปถูกทรมานอะไรมา

“สวัสดีค่ะ”หลิวหยิงตอบ คนที่อยู่รอบข้างซือถูมู่หรงต่างก็รู้จักเธอทั้งนั้น แต่ว่าเธอกับผู้ช่วยพิเศษเจียงไม่ค่อยได้เจอหน้ากันบ่อยเท่าไหร่นัก บวกกับเหตุผลที่รู้จักกันคือซือถูมู่หรง ดังนั้นก็เลยรู้สึกกระอักกระอ่วน ไม่รู้จะพูดอะไรดี

หลิวหยิงไม่อยากจะพูดอะไรกับผู้ช่วยพิเศษเจียงมากมาย อยากจะแยกตัวไปในทันที แต่ว่าผู้ช่วยพิเศษเจียงเอ่ยปากแล้ว จะให้หลิวหยิงออกไปเฉยๆ ก็ไม่ได้

“คุณหลิวไม่สบายเหรอครับ? ”ผู้ช่วยพิเศษเจียงมองดูโรงพยาบาลที่อยู่ตรงหน้า ก็เลยได้แต่ถามแบบนี้เท่านั้น เขาแม้แต่คิดว่า หรือว่าประธานซือถูทำอะไรลงไป เลยทำให้หลิวหยิงป่วย ที่แท้การอยู่ใกล้กษัตริย์ก็เหมือนอยู่ใกล้เสือดีๆ นี่เอง

หลิวหยิงชะงักไป หลังจากนั้นก็พูดช้าๆ ว่า “ก่อนหน้านี้เป็นไข้หลายวันน่ะค่ะ ก็เลยมาหาหมอหน่อย”ผู้ช่วยพิเศษเจียงค่อนข้างจะสนิทกับซือถูมู่หรง ดังนั้นจะให้เขาเห็นความผิดปกติไม่ได้เด็ดขาด หลิวหยิงรีบเปลี่ยนหัวข้อไปพูดถึงผู้ช่วยพิเศษเจียงในทันที “แฟนเหรอคะ? ”