ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1676

ความเศร้าโศกผุดขึ้นในหัวใจของหลิวหยิง ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยคาดหวังว่าอยากจะมีลูก แต่ว่าเธอแค่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า จะมีลูกในสถานการณ์แบบนี้ เธอกับซือถูมู่หรงแตกหักกันไปแล้ว แต่ว่ากลับตั้งท้องลูกของเขา การมีอยู่ของเด็กคนนี้ มันคือความผิดพลาด เธอไม่ได้รักซือถูมู่หรง ก็ไม่ควรจะให้กำเนิดลูกคนนี้ออกมา แค่ชีวิตของตัวเองเธอยังไม่รับผิดชอบเลย เธอไม่สามารถไม่รับผิดชอบต่อชีวิตของลูกได้ หลิวหยิงหลับตาลง ให้มันเป็นแบบนี้ไปแล้วกัน อย่าให้คนอื่นได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของเด็กคนนี้ แล้วเธอก็จะค่อยๆ ไปเอาออก แบบนี้มันจะดีกับคนรอบข้างเธอ

หลิวหยิงตัดสินใจเรียบร้อย เธอพยายามที่จะแสดงรอยยิ้มออกมา แล้วก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

ในใจคุณแม่หลิวรู้ดีว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง แต่ว่าเธอก็ไม่ได้พูดออกมาตรงๆ และก็ยิ่งไม่ได้ตักเตือนหรือว่าหยั่งเชิง เพียงแค่ถามด้วยความเป็นห่วงเท่านั้น “ไม่เป็นไรใช่ไหม? ”

“ไม่เป็นไรค่ะ จู่ๆ ก็รู้สึกไม่สบายนิดหน่อย”หลิวหยิงไม่อยากพูดอะไรมาก กลัวว่าแม่จะมองเห็นความผิดปกติ ก็เลยรีบเปลี่ยนหัวข้อ “แม่ เก็บข้าวของไปถึงไหนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกเราก็ต้องไปแล้วนะ”

“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เก็บหมดแล้ว อะไรที่ควรเอาไปด้วยแม่ก็เตรียมไว้หมดแล้ว”คุณแม่หลิวมองหลิวหยิง โชคดี ที่เธอยังถือว่าสงบยิ่งอยู่ และก็ไม่ได้มีท่าทีว่าอยากจะอยู่ต่อ เป็นแบบนี้ก็ดีมากเลย เธอจะได้พาลูกออกไปจากที่นี่ได้อย่างสบายใจ

“ถ้างั้นก็ดีแล้ว”หลิวหยิงยิ้มละพูด เหมือนกับว่ากำลังรอคอยให้วันพรุ่งนี้มาถึง

แต่น่าเสียดาย คนคำนวณมิอาจสู้ฟ้าลิขิต วันที่สองตอนที่กำลังจะไปสนามบินนั้น จู่ๆ หลิวหยิงหลิวหยิงก็ปวดท้องกะทันหันจนทนไม่ไหว ก็เลยต้องรีบไปโรงพยาบาลก่อน

หลิวหยิงถูกเข็นเข้าไปในห้องผ่าตัด หัวใจของคุณแม่หลิวก็ค่อยๆ จมดิ่งลง เรื่องที่หลิวหยิงตั้งท้อง เกรงว่าจะปิดไม่อยู่แล้ว และสถานการณ์ในตอนนี้ยังไม่ชัดเจน ยังไม่รู้ว่าหลิวหยิงจะสามารถเก็บลูกคนนี้ไว้ได้รึเปล่า แต่ว่า ไม่ว่าจะเก็บไว้ได้หรือไม่ คนที่ได้รับบาดเจ็บก็คือหลิวหยิง

คุณแม่หลิวไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย คนที่โชคร้ายขนาดนี้ อีกนิดเดียว เวลาทั้งหมดมันเหลือเพียงแค่อีกนิดเดียวเท่านั้น ถ้าเกิดว่าหลิวหยิงไม่รู้ว่าตัวเองตั้งท้อง ถ้าเกิดว่าวันนี้ไม่เกิดเรื่องขึ้นกับหลิวหยิง พวกเธอก็จะสามารถออกไปจากที่นี่ได้แล้ว แต่มันกลับกลายมาเป็นแบบนี้

ไฟสีแดงสว่างคำว่า“อยู่ระหว่างการผ่าตัด”เหมือนกับเลือดหยดออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจคุณแม่หลิว พลาดไปแล้ว ก็คือพลาดไปแล้ว ครั้งนี้ เกรงว่าหลิวหยิงจะจากไปได้ยากแล้ว ครั้งนี้ เธอจะต้องอยู่ข้างๆ หลิวหยิงให้ได้ ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง

คุณแม่หลิวรออยู่ด้านนอกเกือบสองชั่วโมง กว่าการผ่าตัดจะจบลง คุณแม่หลิวมองดูคุณหมอเข็นหลิวหยิงออกมา ก็รีบเข้าไปทันที “คุณหมอคะ ลูกสาวฉันเป็นยังไงบ้างคะ? ”

คุณหมอมองดูใบหน้าที่วิตกกังวลของคุณแม่หลิว เขารู้สึกโกรธเล็กน้อย แต่ก็พยายามอดทนและพูดว่า “ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้วครับ แต่ว่า คุณไข้ตั้งครรภ์อยู่ คุณทราบเรื่องนี้ไหมครับ? โชคดีที่พามาโรงพยาบาลทันเวลา ไม่อย่างนั้น ก็อาจจะรักษาเด็กคนนี้ไว้ไม่ได้”

ความรู้สึกของคุณแม่หลิวผสมปนเปกัน เด็กคนนี้เกือบจะไม่รอดแล้ว ถ้ายังงั้น……ถ้าเกิดว่าเมื่อกี้พามาโรงพยาบาลช้ากว่านี้อีกหน่อยล่ะ? คุณแม่หลิวกัดฟันแน่น ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่ตัวเธอเองกลายเป็นคนโหดร้ายขนาดนี้ ขนาดคิดร้ายกับเด็กคนนี้

“ไปถึงห้องพักผู้ป่วยก่อนแล้วค่อยคุยกันเถอะครับ”คุณหมอมองดูผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า สลับกันมองผู้ป่วยที่ยังไม่ได้สติอยู่บนเตียง พลางถอนหายใจออกมา นานแล้วที่เขาไม่ได้เจอผู้หญิงตั้งครรภ์ที่ไม่ดูแลตัวเองขนาดนี้

คุณแม่หลิวพยักหน้าและเดินตามไป มองดูพยาบาลจัดแจงหลิวหยิงให้เรียบร้อย แล้วก็ค่อยๆ หันไปมองคุณหมอ รู้สึกมีลางสังหรณ์ใจที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก

“คุณคือแม่ของคนไข้เหรอครับ? ”คุณหมอมองไปที่คุณแม่หลิวด้วยความเห็นอกเห็นใจ ทำให้คุณแม่หลิวหัวใจเต้นแรง เธอพยายามบังคับตัวเองให้สงบลง และพยักหน้า

“แล้วสามีคนไข้ล่ะครับ? ”คำถามนี้มันไม่ได้จำเป็นต้องถาม แต่ว่าตอนนี้สถานการณ์ของคนไข้ค่อนข้างจะพิเศษ เขาก็เลยจำเป็นต้องถาม

“ตอนนี้เขาไม่อยู่ที่นี่ค่ะ”คุณแม่หลิวตอบด้วยความสงบ คงจะตอบไม่ได้ว่า หลิวหยิงเป็นผู้หญิงที่ท้องก่อนแต่งสินะ? ถึงแม้ว่าจะท้องก่อนแต่งจริง ก็ต้องมีซือถูมู่หรงมาเกี่ยวข้องด้วยน่ะสิ แต่ว่าคุณแม่หลิวไม่อยากจะให้หลิวหยิงอยู่กับซือถูมู่หรงเลยจริงๆ

คุณหมอเห็นว่าคุณแม่หลิวพยายามปิดบังอะไรบางอย่าง ก็เลยไม่ได้ถามอะไรมากมาย “ผมบอกผลก่อนละกันนะครับ ตอนนี้ เด็กอายุหนึ่งเดือนกว่าแล้ว ตอนนี้ยากที่จะรักษาไว้ได้”