ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1692

แต่ตอนนี้...อย่าแม้แต่จะคิด! เกรงว่าหลิวหยิงจะหลีกเลี่ยงเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีโอกาสแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้หลิวหยิงจะไม่ทำเรื่องแบบนี้ และเขาจะบังคับหลิวหยิงไม่ได้ด้วย ถ้าอย่างนั้นสรุปก็คือต้องอดทนคนเดียวเหรอ? ยิ่งเขาคิดเกี่ยวกับมันมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งไม่เต็มใจมากขึ้นเท่านั้น!

อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่สามารถโต้แย้งได้ แม้ว่าในใจของซือถูมู่หรงจะไม่พอใจ เขามองไปที่หลิวหยิงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาและเขาต้องการเห็นหลิวหยิงตัวจริงไม่ว่ามันจะเป็นด้านไหน

หลิวหยิง มองดู ซือถูมู่หรงยอมแพ้ หัวใจของเธอก็สว่างขึ้นเล็กน้อยและอาการกลุ้มใจก่อนหน้านี้ของเธอก็หายไป เธอนั่งข้าง ๆ และรอให้ใครสักคนมารับเธอกลับ ซือถูมู่หรงรู้สึกว่าแบบนี้ก็ดีแล้ว ไม่ได้บังคับ และรอหมอทำการรักษาบาดแผล

หลิวหยิงขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแผลตกสะเก็ดหรือเปล่า การทายาซ้ำอีกครั้งมักจะรู้สึกว่าโหดร้าย คิ้วของเธอขมวดขึ้นเรื่อยๆโดยไม่รู้ตัวและซือถูมู่หรงก็สังเกตเห็น เขามองดูท่าทางของหลิวหยิงและรู้สึกเสียใจในทันที เขาไม่ควรพาหลิวหยิงเข้ามา ภาพแบบนี้ไม่ดีเลย ไม่ต้องพูดถึงว่าหลิวหยิงกำลังท้อง ดังนั้นเธอไม่ควรเห็นภาพเหล่านี

ซือถูมู่หรงต้องการให้หลิวหยิงออกไปรอแล้วคิดได้ว่าหลิวหยิงข้อเท้าแพลง การออกไปข้างนอกคนเดียวมันเหนื่อย จึงอยากให้หมอหยุดสักครู่ บังเอิญว่าผู้ช่วยพิเศษเจียงเข้ามาพอดี

“ลูกพี่” ผู้ช่วยพิเศษเจียงตะโกนทันทีที่เขาเข้ามา เมื่อมองดูอาการบาดเจ็บที่ร่างกายของเขา เขารู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย สถานการณ์เป็นยังไง ทำไมแผลถึงใหญ่ขนาดนี้?

ซือถูมู่หรงกลอกตามาที่เขา โดยรู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บ ขอบเขตของบาดแผลก็ค่อนข้างใหญ่ อันที่จริงมันเป็นอาการบาดเจ็บที่ผิวหนังทั้งหมด ไม่มีกล้ามเนื้อหรือกระดูกได้รับบาดเจ็บเลย “ส่งหลิวหยิงกลับไปก่อน ระวังเรื่องความปลอดภัยด้วย” ซือถูมู่หรง ไม่ต้องการให้หลิวหยิงอยู่ที่นี่นานเกินไป ดังนั้นเขาจึงบอกผู้ช่วยพิเศษเจียงโดยทันที

ผู้ช่วยพิเศษเจียงมองไปที่อาการบาดเจ็บบนร่างกายของเขา และมองไปที่หลิวหยิงอีกครั้ง พยักหน้าดูเหมือนว่าไม่มีอะไรร้ายแรงและไม่จำเป็นต้องกังวล

“เท้าของหลิวหยิงบาดเจ็บ ประคองไว้ด้วย” ซือถูมู่หรงพูดต่อ ถ้าหากว่าอุ้มเลยล่ะก็ ผู้ช่วยพิเศษเจียงคงจะไม่ยอม แค่ประคองก็เพียงพอแล้ว

ผู้ช่วยพิเศษเจียงแบะปาก เขาเข้าใจ! ไม่ใช่แค่กังวลเรื่องหลิวหยิงแต่เขาไม่อยากติดต่อกับหลิวหยิงมากเกินไปหรอก! แน่นอนว่า ฉันไม่กล้ากับเขาหรอก

หลิวหยิงไม่สนใจทั้งสองคนและได้รับความช่วยเหลือจากผู้ช่วยพิเศษเจียงและออกไปโดยมีซือถูมู่หรงเตือนเขาที่ด้านหลัง “อย่าลืมรับประกันความปลอดภัยของหลิวหยิง”

ผู้ช่วยพิเศษเจียงหยุดชั่วคราว นี่คือการขอให้เขาแอบปกป้องคุณผู้หญิงหลิววันนี้หรือไม่? เขา... กล้ำกลืนแต่ไม่พูด

หลิวหยิงไม่ได้ยินคำตอบของผู้ช่วยพิเศษเจียงและคิดว่าคนๆ นี้กล้าแสดงออกมากขึ้น และกล้าที่จะเพิกเฉยต่อซือถูมู่หรง

อย่างไรก็ตามหลิวหยิงจะไม่หยอกล้อผู้ช่วยพิเศษเจียง ดังนั้นเธอจึงไม่ได้พูด ยิ่งกว่านั้นนี่คือผู้ช่วยของซือถูมู่หรงและเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะพูด

บรรยากาศที่เงียบสงบทำให้ ผู้ช่วยพิเศษเจียงกังวลเล็กน้อย เขารู้จักหลิวหยิงมาก่อน เขารู้ว่าหลิวหยิงไม่ใช่คนแบบนี้ เขารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยกับการเปลี่ยนแปลงของหลิวหยิงในตอนนี้ นอกจากนี้ผู้อำนวยการซือถูขอให้เขาติดตามหลิวหยิงแต่แน่นอนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะให้หลิวหยิงรู้ เรื่องนี้เขาไม่ได้ทำอะไรมากเพราะรู้สึกลำบากใจ

หลิวหยิงไม่คิดอย่างนั้น เธอกำลังคิดว่าจะอธิบายให้แม่ฟังอย่างไรเมื่อเธอกลับไป ตัวเองบาดเจ็บ แม่คงจะเป็นห่วงเป็นพิเศษ ยังรู้ว่าการถูกซือถูมู่หรงช่วยชีวิตไว้จะทำให้มีความกดดันทางจิตใจอีกหรือไม่?

หลิวหยิงคิดแล้วคิดอีก ไม่มีวิธีที่ดีเลย และไม่คิดจะปิดบังด้วย เธอแค่ไม่อยากทำ เธอมองออกไปข้างนอก บังเอิญเห็นคนที่คุ้นเคย—ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ ผู้ช่วยพิเศษเจียง น่าจะกำลังรอรถอยู่

“คุณว่าให้เธอติดรถด้วยดีไหม” หลิวหยิงพูดตรงๆ เธอรออยู่คนเดียว ยังคงรู้สึกเหนื่อยอยู่แต่ยังไงตัวเองก็ใกล้จะถึงแล้ว ถือโอกาสให้ติดรถไปด้วยเลยก็ดี