ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1695

เรื่องอาการบาดเจ็บของซือถูมู่หรง คุณนายซือถูได้ทราบเรื่องในเย็นวันนั้นแล้ว เธอโทรหาซือถูมู่หรงโดยตรง หลังจากสองเสียงกริ่ง โทรศัพท์ก็ถูกหยิบขึ้นมา เสียงที่สงบไม่มีร่องรอยของความสั่นไหว “แม่? มีอะไรครับ?”

คุณนายซือถูหัวเราะเยาะ “ว่าไงนะ คนที่ควรถามต้องเป็นฉันหรือเปล่า? วันนี้แกไปที่ไหนมา?”

ซือถูมู่หรงไม่ตอบโดยตรงและพูดอย่างคลุมเครือว่า “ผมรู้ว่าผมกำลังพูดอะไร แม่ไม่ต้องกังวล”

“แกได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า” คุณนายซือถูไม่ต้องการให้ซือถูมู่หรงหลบเลี่ยง ลูกชายของเธอได้รับบาดเจ็บเพราะผู้หญิงคนอื่น ผู้หญิงคนนั้นต้องการชีวิตเขาเหรอ เธอไม่ได้ลงแรงอะไรก็ได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?

“บาดแผลทางผิวหนัง” ซือถูมู่หรงเดาว่าคุณนายซือถูรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นตอนกลางวัน จึงไม่ปิดบัง พูดง่ายๆ ว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

“แกอยู่ห่างจากผู้หญิงคนนั้นหน่อย แกกับเธอไม่ควรติดต่อกันอีกแล้ว” คุณนายซือถูพูดเสียงแหบๆ เธอทนไม่ได้และลูกชายของเธอก็ไม่ยอมจำคำพูดเลย ในความเห็นของเธอ ทั้งหมดนี้เกิดจากหลิวอิง เธอเป็นตัวหายนะ พ่อของเธอฆ่าสามีของตัวเธอเองและเธอก็ยั่วยวนลูกชายเธอเองอีก เป็นเพราะหลิวหยิงที่ทำให้ลูกชายของเธอก่อกบฏ นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับซือถูมู่หรง “เรื่องนี้ให้ผมจัดการได้ไหม? แม่ไม่จำเป็นต้องเข้ามายุ่ง” ซือถูมู่หรงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ทำไมถึงไม่เชื่อเขาล่ะ? เธอรู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่และไม่มีใครต้องกังวลและตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหลิวอิงก็คลี่คลายลง เขาไม่อยากให้เกิดอุบัติเหตุอะไรอีกทั้งนั้น

“แกยังมีอะไรต้องพูดกับเธออีก ระหว่างพวกแกควรจะเข้าใจได้แล้ว อาลัยอาวรณ์อะไรอีก หรือว่าเธอไม่ยอมจากไป”คุณนายซือถูคิดว่าหลิวอิงเป็นคนไร้ยางอาย อยากจะขึ้นที่สูง เธอรู้สึกว่าหลิวหยิงเป็นคนที่คอยรบกวนซือถูมู่หรงตลอดเวลา ไม่ให้พวกเขาแยกจากกันและความจริงที่ว่าซือถูมู่หรงช่วยหลิวหยิงในวันนี้ก็เป็นความจริงในความเห็นของเธอ

“แม่ อย่าไปคิดเรื่องนี้ อย่าไปสนใจเรื่องนี้ ผมไม่ปล่อยให้หลิวหยิงจากผมไป มันไม่มีทางเป็นไปได้” มีความไม่พอใจในเสียงของซือถูมู่หรง ถ้าหลิวหยิงเป็นคนโลภก็ดีน่ะสิ แล้วทำไมเขาจะต้องเหนื่อยขนาดนี้ ไขว่คว้ามาตั้งนานก็ยังคว้าไม่ได้

“แก... ” คุณนายซือถูอยากพูดอย่างอื่น เธอกลั้นใจไม่ยอมให้หลิวหยิงส่งผลต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา เธอและลูกชายเป็นครอบครัวเดียวกัน หลิวหยิงเป็นเพียงคนนอก ดังนั้นอย่าไปใส่ใจ

“แกรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ก็ดีแล้ว สรุปว่าฉันไม่ยอมรับผู้หญิงแบบนั้นหรอกนะ” คุณนายซือถูไม่ได้พูดอะไรมาก ได้ คุยกับแกมันไม่เข้าท่าใช่ไหม? อย่างนั้นระหว่างเราก็ไม่มีอะไรต้องสื่อสาร หลิวหยิงเป็นเพียงคนธรรมดาและมีวิธีสอนบทเรียนให้เธอ

“แม่ หลิวหยิงเป็นลูกสะใภ้ของแม่และเป็นคนเดียวที่สามารถเป็นลูกสะใภ้ของแม่ได้” ซือถูมู่หรงกล่าวอย่างเย็นชาด้วยความทรหดที่ไม่อาจปฏิเสธได้ คุณนายซือถูกลั้นใจ แต่ไม่ต้องการระบายที่ ซือถูมู่หรง ดังนั้นเธอจึงวางสายโดยไม่พูด

เธอเปิดวิดีโอและดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอนซือถูมู่หรงช่วยชีวิตหลิวหยิงไม่มีความลังเลเลย ราวกับว่าไม่มีอะไรมากไปกว่าการตายอย่างสงบ ความเกลียดชังต่อหลิวหยิงในใจได้สะสมจนถึงขีดสุด ของตกลงอย่างต่อเนื่องและครุ่นคิดต่อไป

หลิวหยิง หลิวหยิง เธอไม่เคยสนใจผู้หญิงคนนี้มากนัก เธอเป็นแค่ตัวหมากรุกที่ซือถูมู่หรงต้องการใช้ อะไรก็เกิดขึ้นได้ เธอเฝ้าสังเกตอยู่อย่างนิ่งๆ แต่ตอนนี้หลิวหยิงได้ครอบครองหัวใจของซือถูมู่หรงโดยตรง คุกคามการมีอยู่ของแม่คนนี้ ไม่รู้ว่ามันเริ่มเมื่อไร นี่คือสิ่งที่ซือถูมู่หรงบอกกับเธอ มันเป็นเรื่องไร้สาระมาก แต่หลิวหยิงยิ่งสำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ นี่คือสิ่งที่เธอทนไม่ได้! ทนไม่ไหวแน่นอน!

“มานี่ซิ!” หลังจากระบายออกมา คุณนายซือถูยังคงอารมณ์เสียอยู่ เรียกคนด้วยเสียงแหบแห้ง

“คุณผู้หญิง มีอะไรหรือเปล่าคะ” แม่บ้านที่เข้ามาก็ตกใจเมื่อเห็นของแตกละเอียด เป็นเรื่องยากที่จะเห็นคุณนายซือถูโกรธขนาดนี้ ดวงตาของเธอดูเหมือนกำลังจะฆ่าใครสักคน

“ไปดูซิว่าหลิวหยิงอาศัยอยู่ที่ไหน ฉันอยากเจอเธอ!” ดูเหมือนว่าสิ่งที่ฉันพูดก่อนหน้านี้ไม่ชัดเจนพอ หลิวหยิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น เธอไม่เชื่อ ถ้าเธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น นอกจากนี้เธอไม่สามารถทนต่อหลิวหยิงและซือถูมู่หรงคบกันได้อย่างแน่นอน เธอยังคงสามารถอยู่เคียงข้างซือถูมู่หรงได้อย่างปลอดภัย