ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1699

“ถ้าอย่างนั้นแม่อย่าก้าวก่ายไปมากกว่านี้เลยและอย่าคิดทำร้ายหลิวหยิง ผมจะตามเธอไปและปกป้องเธอเสมอ หากมีอะไรเกิดขึ้นกับหลิวหยิงผมจะถือว่าแม่เป็นคนทำ”ซือถูมู่หรงกล่าวอย่างเย็นชา ประโยคนี้เขาพูดอย่างรุนแรงและเกินไปสักหน่อย แต่ว่าเขาไม่ทำแบบนี้ไม่ได้ แม่ของเขาไม่ใช่คนที่จะเปลี่ยนความมุ่งมั่นง่ายๆ ถ้าหากไม่ให้เธอไม่รู้ถึงความจริงจังของเรื่องนี้ มันจะสายเกินไปหลังจากเกิดเรื่องกับหลิวหยิง

ซือถูมู่หรงพูดจบก็วางสายทันที โกรธจนคุณนายซือถูจนแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้ง ดี ข่มขู่เธอได้แล้ว ไม่ให้เธอเข้าใกล้หลิวหยิงแล้ว และยังเตือนเธอว่าห้ามทำร้ายหลิวหยิง หรือจะพูดได้ว่าตอนนี้ถ้าหากหลิวหยิงเป็นอะไรไปก็คือแม่เป็นคนทำใช่ไหม? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหลิวหยิงทำให้คนอื่นขุ่นเคือง? จนถึงตอนนี้ยังต้องปกป้องหลิวหยิงอีกเหรอ? อ่อนน้อมถ่อมตน!

คุณนายซือถูต้องสงบสติอารมณ์อยู่นาน ตอนนี้ ซือถูมู่หรงตั้งใจแน่วแน่ที่จะอยู่กับ หลิวหยิงดังนั้นเธอไม่ควรปรากฏตัว เธอไม่ควรปรากฏตัวในตอนนี้ เธอไม่มีวิธีได้เจอหลิวหยิงก็ไม่มีทางอื่นเลยเหรอ?

คุณนายซือถูคิดแล้วคิดอีก หลังจากโทรออกและพูดคำเบาๆ ไม่กี่คำ เธอขอให้คนขับรถพาเธอกลับ

ซือถูมู่หรงซึ่งอยู่ที่เดิมไม่เคยรู้ว่าแม่ของเขามา หลังจากที่วางสายไปแล้ว มองภาพหลิวหยิงบนหน้าจอมือถือก็อบอุ่นในสายตา ในภาพนี้ หลิวหยิงยืนอยู่ข้างหน้าเขา เอนศีรษะไปทางเขาเล็กน้อย พร้อมรอยยิ้มในดวงตาและมุมปากของเขา บรรยากาศอบอุ่นยังคงอยู่ในนั้น

รูปนี้ถ่ายตอนอยู่ด้วยกัน เขาไม่ชอบถ่ายรูป และหลิวหยิงก็ไม่ชอบเหมือนกัน พวกเขาไม่ได้ถ่ายรูปด้วยกันมากนัก รูปนี้จึงดูอบอุ่นเป็นพิเศษ นานมาแล้ว เขาตั้งรูปนี้เป็นภาพหน้าจอ ตอนนั้นไม่รู้ว่าทำไปทำไม รู้สึกเกะกะสายตาและไม่เต็มใจจะเปลี่ยน ความรู้สึกที่ไม่เคยเข้าใจมาก่อนจะชัดเจนขึ้นในภายหลัง

ซือถูมู่หรงเปิดรูปถ่ายบนโทรศัพท์มือถือของเขา มีรูปถ่ายน้อยมาก มีรูปถ่ายส่วนตัวของ หลิวหยิงไม่กี่รูป ท่าทางของเธอยิ้มแย้มและสงบ แต่ทุกภาพเต็มไปด้วยพลัง ซือถูมู่หรงชอบหลิวหยิงมาก เมื่อนึกถึงท่าทางที่สงบและไม่แยแสของหลิวหยิง ตอนนี้เขารู้สึกว่าเขาได้ขจัดความโกรธของเขาออกไปแล้ว แต่แบบนี้ก็ดี หลิวหยิงตอนนี้ค่อยๆ ฟื้นอารมณ์ของตัวเอง บางครั้งก็อ่อนโยน บางครั้งก็เฉียบแหลม ไม่ใช่แค่เพื่อทำให้ตัวเองพอใจ ซือถูมู่หรงรู้สึกว่าในแง่หนึ่งมันเป็นเรื่องดีๆในเรื่องร้ายๆ

เขามองขึ้นไปที่หน้าต่างห้องของหลิวหยิงและตอนนี้ไม่เห็นคนแล้ว เขาคิดว่าตอนนี้หลิวหยิงคงจะนั่งอยู่บนเตียงไม่ก็บนโซฟา เท้าเธอได้รับบาดเจ็บ แม่ของเธอไม่น่าปล่อยให้เธอเหนื่อย เธอควรจะสงบเงียบ และไม่ทำอะไรเลย อย่างนั้นหลิวหยิงจะคิดถึงเขาบ้างไหม?

ต้องบอกว่าเวลาเงียบๆ คนมักคิดถึงเรื่องต่างๆ มากมาย ตอนนี้หลิวหยิงนั่งบนเตียงคนเดียว หลังจากตื่นตระหนกตอนนี้หลิวหยิงก็นึกถึงซือถูมู่หรงเสมอ ความทรงจำห้าปีก็ปรากฏขึ้นทีละเล็กทีละน้อย และความอ่อนโยนในอันยาวนานนั้นยังก็นึกขึ้นได้ทีละน้อยๆ

หลิวหยิง คิดว่าตัวเองมีพฤติกรรมผิดปกประมาณนึง เธอยังมีความหวังอื่นๆ สำหรับซือถูมู่หรงเมื่อนึกถึงความอ่อนโยนของ ซือถูมู่หรงเธออดหัวเราะไม่ได้และรู้สึกอบอุ่น และบางครั้งหัวใจของเธอก็แน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ราวกับกำลังตึงเครียดราวกับกำลังพิจารณาถึงความลึกซึ้ง ของความรู้สึกนี้ หลิวหยิงหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาแล้วเปิดแชทกับ ซือถูมู่หรงว่างเปล่า ใช่ เมื่อเธอจากไป เธอลบบันทึกการแชททั้งหมดที่มี ซือถูมู่หรงทำไมเธอไม่ลบ ซือถูมู่หรงหลิวหยิงจำความรู้สึกของเธอในตอนนั้นไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอกำลังดูบันทึกที่ว่างเปล่า เธออดไม่ได้ที่จะคิดถึงสิ่งที่พวกเขาพูดถึงก่อนหน้านี้ ดูเหมือนว่า ซือถูมู่หรงจะพูดมากอยู่เสมอ เธอตอบง่ายๆ และน้อยครั้งแล้วก็หายไป

ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจ แต่ตอนนี้ถึงคิดได้ว่าไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ ซือถูมู่หรงเริ่มส่งข้อความหาเธอบ่อยๆ บางครั้งก็จะบอกเธอว่าเขาไปที่ไหนมา ทำอะไรไป เหมือนกับการรายงาน ตอนนั้นเธอคิดว่ามันบ้า เรื่องพวกนี้เกี่ยวอะไรกับเธอ ตอนนี้เลยคิดว่า หรือว่าซือถูมู่หรงชอบเธอตั้งแต่ตอนนั้นหรือเปล่า? ปฏิบัติต่อเธอเหมือนแฟนสาวหรือเปล่า?