ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1706

น่าเสียดาย จำเป็นต้องได้ หมายความถึง บ้าคลั่ง ยอมทำทุกวิถีทาง และ เสียสติไป

“สิบล้าน!” คุณหรวนตะโกนขึ้น ราคานี้ เป็นราคาชุดหนึ่งของเครื่องประดับ สมกับราคาการออกแบบของเลทิเทีย ไรท์ด้วย เธอรู้สึกว่าโอเคมาก

“สิบสองล้าน” เห้อถงถงเป็นคนตะโกน เธอไม่ได้จะเอาเครื่องประดับชุดนี้ เพราะว่าฉิงฉิงอยากได้ จึงเรียกเล่นๆ อีกอย่างราคานี้ ยังถือว่าใช้ได้ ถึงแม้ว่าจะไม่มีคนอื่นๆ เรียกต่อ เธอก็สามารถเอาได้

คุณหรวนมองไปทางเห้อถงถง จริงๆ เลย ทำไมมักจะมีคนมาแย่งของที่ตนเองชอบ? ตอนแรกมีเพียงแต่ตนเองและหลิวหยิงสองคนที่แย่ง ตอนนี้มีผู้คนมากมายขนาดนี้ ราคายังสูงถึงขั้นนี้ หากไม่ใช่เพราะเป็นผลงานของเลทิเทีย ไรท์ ไม่สมกับราคานี้เลย! คุณหรวนมีความโมโหเล็กน้อย รู้สึกรำคาญฉือเย่ฉางที่กลับตาลปัตร ตอนแรกเป็นเพียงแค่เครื่องประดับธรรมดา ให้ตนเองประมูลได้ก็พอแล้ว ตอนนี้......บอกกับทุกคนว่าเป็นผลงานของเลทิเทีย ไรท์ ยังมีคำอวยพรด้วย ทำให้คนไปแย่งชิง

“สิบสามล้าน” มีคนเรียกราคาต่อ ราคาในตอนนี้ ถือเป็นราคาปกติแล้ว จะสูงกว่านี้ก็คงไม่สูงมาก ไม่จำเป็นต้องเรียกเร็วขนาดนั้น อีกย่าง ถึงแม้ว่าเลทิเทีย ไรท์จะโด่งดัง ผลงานของเธอจะโด่งดัง ราคาแพง ก็จำเป็นต้องให้ราคาของตัวเพชรแพงอยู่แล้ว ชุดเครื่องประดับที่เห็นในตอนนี้ วัสดุไม่ได้แพงมาก ดังนั้นไม่จำเป็นต้องราคาสูงมาก

“สิบสี่ล้าน” คุณหรวนตะโกนต่อ เครื่องประดับชุดนี้เป็นของเธอ ดังนั้นเธอไม่อยากยอม

“สิบห้าล้าน” ครั้งนี้คนที่ตะโกน คือผู้หญิงที่สูงส่ง มีเพชรพลอยประดับเต็มทั้งตัว ดูแล้วจะพุ่งมาทางคำอวยพรนี้

“สิบหกล้าน” คุณหรวนตะโกนขึ้นอย่างไม่ลังเล แตกต่างกับความเชื่องช้าในตอนที่เพิ่มทีละแสนก่อนหน้านี้มาก ก่อนหน้านี้แค่เล่นๆ ตอนนี้ อยากจะได้จริงๆ

“สิบเจ็ดล้าน” ผู้หญิงที่สูงส่งตะโกนเรียกต่อ ก็แค่อยากจะเล่นๆ เครื่องประดับชุดนี้ สมควรได้รับราคาที่ดีที่สุด ไม่ได้ก็ช่างเถอะ ไม่ว่ายังไงแล้ว ก็แค่เล่นๆ

“สิบแปดล้าน” สีหน้าของคุณหรวนไม่เปลี่ยนไปเลย แค่หนึ่งล้าน เธอไม่ได้เก็บใสคิดในใจ ดังนั้น ยิ่งไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ

รอบๆ ข้างไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรแล้ว ราคานี้ สำหรับผลงานช่วงแรกของเลทิเทีย ไรท์ ถือว่าสูงมากแล้ว พวกเขาไม่มีทางเพิ่มสูงขึ้นอีก ดังนั้น แค่มองดูก็พอแล้ว

เวินลั่วฉิงนั่งอย่างเงียบๆ ทำเรื่องของตนเองอย่างไม่รนไม่รีบ เห็นว่ารอบๆ ข้างไม่มีความวุ่นวายแล้ว จึงจะหันไปมองคุณหรวน ใบหน้าของเธอได้ใจมาก เหมือนว่าลืมเรื่องที่แย่งเครื่องประดับก่อนหน้านี้กับหลิวหยิงไปแล้ว เวินลั่วฉิงคิดอยู่ หากคุณหรวนยังจะสู้หลิวหยิงอีก หลิวหยิงก็คงไม่อยากได้เครื่องประดับชุดนี้ เธอคงจะยอมแพ้

หลิวหยิงได้ยินราคาแล้ว รู้สึกว่าเกินราคาที่อยู่ในใจของตนเอง เธอยอมแพ้กับเครื่องประดับชุดนี้แล้ว เธออยากบอกกับเวินลั่วฉิงว่า ยอมแพ้แล้ว

คุณหรวนไม่ได้ยินใครพูดอะไรแล้ว ใบหน้าก็มีความได้ใจเพิ่มขึ้น เธอนึกถึงหลิวหยิงขึ้นมา ดูเหมือนว่า คนคนนี้ก็ยังแตกต่างกับเธอ น้อยมาจริงๆ ในตอนที่เธอมองไปทางหลิวหยิง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความได้ใจและดูถูก เก็บไม่อยู่แล้ว

เวินลั่วฉิงยิ้มอย่างดูถูก คุณหรวนกลับบอกกับหลิวหยิงอย่างชัดเจน เธอกำลังเหยียดหยามนางเหรอ? หรือเพียงแค่จะพูดว่า หลิวหยิงนางจ่ายราคานี้ไม่ไหว

ถูกต้อง หลิวหยิงไม่มีเงิน แต่ไม่ได้แปลว่าเธอไม่มีเงิน

“ยี่สิบล้าน” เวินลั่วฉิงยิ้มแล้วเอ่ยปาก มองตรงไปทางคุณหรวน สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเลย ความได้ใจและดูถูกในเมื่อกี้เลือนหายไป เต็มไปด้วยความโกรธ

“ฉิงฉิง!” หลิวหยิงดึงมือของเวินลั่วฉิง ไม่จำเป็น ราคาของเครื่องประดับชุดนี้ ไม่ได้แพงขนาดนี้