ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 171

บทที่171 คุณชายสามเย่ ระวัง!

การเคลื่อนไหวของคุณชายห้าฉิงรวดเร็วมาก หลังจากที่วางสายไปแล้วก็ส่งเบอร์โทรศัพท์สองเบอร์นั้นให้กับเย่ซือเฉินทันที

หลังจากที่เย่ซือเฉินได้รับสองเบอร์นี้แล้ว จึงส่งต่อไปยังหมายเลขพิเศษอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นประมาณสิบห้านาที คุณชายสามเย่จึงได้รับสายจากฝ่ายนั้น : “ไม่พบเจ้าของหมายเลข ไม่พบพื้นที่ของหมายเลขบัตร ไม่พบบันทึกการโทรใดๆเลยครับ เนื่องจากว่าหลังจากมีการโทรออกครั้งไหนก็จะถูกจัดการไปหมดเลยครับ”

“หมายความว่าหาอะไรไม่เจอเลยอย่างนั้นหรือ?” เสียงของคุณชายสามเย่เย็นชาขึ้นมาในทันที

“เหมือนกันทั้งสองเบอร์เลยครับ อย่างน้อยๆก็สามารถอธิบายได้ว่าทั้งสองเบอร์นี้เป็นหมายเลขที่อยู่ในองค์กรเดียวกัน หรือบางทีอาจจะเป็นคนๆเดียวกันก็ได้ครับ” บุคคลนั้นชะงักไป หลังจากนั้นจึงวิเคราะห์ข้อสรุปของเขาออกมา

คุณชายสามเย่วางสายไป เห็นได้ชัดว่านี่เป็นข้อสรุปที่เขาไม่ต้องการมากที่สุด

เมื่อคืนนี้ ตอนที่ฉิงถิงรับสายจากผู้หญิงคนนั้น เขากำลังอยู่กับเวินลั่วฉิง เขาสามารถรับประกันได้ ว่าตอนนั้นเวินลั่วฉิงไม่ได้โทรหาคุณชายห้าฉิงอย่างแน่นอน

ถ้าหากทั้งสองเบอร์นั้นเป็นคนๆเดียวกัน เช่นนั้นแล้ว......

คุณชายสามเย่เอนพิงพนักพิงเก้าอี้ อารมณ์ที่แสดงออกมาทางใบหน้านั้นเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นมาทีละนิดๆ

บริษัทเวินซื่อกรุ้ป

เลขาหลิวเป็นผู้รับผิดชอบการร่วมมือกันระหว่างบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปและบริษัทเวินซื่อกรุ้ปทั้งหมด เพราะฉะนั้นช่วงนี้เลขาหลิวจึงเข้าออกบริษัทเวินซื่อกรุ้ปอยู่บ่อยๆ และเวลานี้ที่เลขาหลิวเพิ่งจะเข้ามายังตึกของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปนั้น ก็ถูกผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งเข้ามาชน

เอกสารที่อยู่ในมือของเลขาหลิวกระจัดกระจายหล่นลงพื้น เลขาหลิวที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่นั้น เมื่อถูกชนเช่นนี้แล้ว โทรศัพท์มือถือก็ถูกชนจนหล่นลงไปที่พื้นด้วยเช่นกัน

“ขอโทษค่ะ ขอโทษทีนะคะ ฉันช่วยเก็บค่ะ” ผู้หญิงคนนั้นรีบเอ่ยขอโทษ หลังจากนั้นจึงเก็บโทรศัพท์มือถือของเลขาหลิวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วในจังหวะที่เลขาหลิวไม่ทันได้สังเกตนั้น เธอรีบกดโทรศัพท์ของเลขาหลิว หลังจากนั้นจึงส่งโทรศัพท์มือถือคืนให้เขา

หญิงสาวเอ่ยขอโทษขึ้นมาตลอด จนเลขาหลิวเองก็ไม่ได้เก็บมาคิดเล็กคิดน้อยอะไร หลังจากที่เก็บเอกสารเสร็จแล้วนั้น เลขาหลิวจึงเดินขึ้นไปด้านบนทันที

และเพิ่งจะขึ้นมาด้านบนยังไม่ทันถึงออฟฟิศของผู้จัดการนั้น เลขาหลิวก็ได้รับสายของท่านประธานบริษัทตัวเองเสียก่อน

“ผมหาการ์ดความจำไม่เจออันนึง คุณไปช่วยผมหามาที” เลขาหลิวกดรับสายแล้วเสียงของเย่ซือเฉินก็ดังขึ้นมา

“ท่านประธานให้ไปหาจากที่ไหนครับ?” เลขาหลิวอึ้งไปเล็กน้อย คำสั่งนี้ของท่านประธานค่อนข้างจะดูแปลกไปเสียหน่อย ท่านประธานจะทำอะไรนั้นก็มีความเด็ดขาดมาโดยตลอด ปกติแล้วจะให้เขาไปเอาอะไรนั้น ท่านประธานก็จะกำหนดสถานที่ที่จะให้เขาไปอย่างชัดเจน

“คุณไปหาที่บ้านก่อน ถ้าหากไม่มี ก็ค่อยไปหาที่ออฟฟิศของผม” ทางปลายสาย เย่ซือเฉิน รีบตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

“อ่อครับ” เลขาหลิวแววตาส่องประกายออกมา ตอบรับด้วยเสียงทุ้มต่ำ แต่ในใจนั้นกลับรู้สึกแปลกๆยิ่งกว่าเดิม

เขารู้สึกว่าวันนี้ท่านประธานดูแปลกๆไปอยู่บ้าง แต่เสียงนั้นเป็นของท่านประธานอย่างแน่นอน อีกทั้งโทรศัพท์มือถือของเขายังแสดงถึงบันทึกชื่อของท่านประธานเอาไว้ด้วย

เลขาหลิววางสายแล้วจึงเดินลงมาด้านล่าง เพื่อจะรีบไปยังคฤหาสน์ที่เย่ซือเฉินอาศัยอยู่ในเวลาปกติ

ออฟฟิศประธานบริษัทเวินซื่อกรุ้ป

“เป็นอย่างไรบ้าง? ฉันเลียนแบบเหมือนไหม?” ฉู่หลิงเอ๋อวางสายไปแล้ว มองไปยังเวินลั่วฉิงด้วยใบหน้าที่อวดเก่ง โดยปกติแล้วนอกจากเธอจะศึกษาเรื่องการวางระเบิดแล้ว สิ่งที่ชอบที่สุดก็คือการลอกเลียนแบบ เลียนแบบเสียงคนอื่น เลียนแบบการกระทำของคนอื่น

“อืม เสียงเหมือนมาก” เวินลั่วฉิงพยักหน้าเล็กน้อย เสียงเหมือนมากก็จริง แต่สำเนียงและวิธีการพูดนั้นไม่เหมือนกัน แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ