ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1713

หลินจื่อค้นพบว่า ตอนนี้เธอชอบมู่เฉิงมาก ทว่าความชอบแบบนี้ ก็เหมือนกับเด็กผู้หญิงชอบเสื้อผ้าที่สวยงาม ชอบเครื่องประดับที่สง่างาม ความชอบแบบนี้ ไม่ได้มีความเห็นแก่ตัวมากมาย ก็แค่อยากได้มันมาเท่านั้น

อีกอย่าง ความรู้สึกที่แกล้งมู่เฉิง ก็ไม่เลว ผู้ชายข้างกายของเธอมีไม่น้อย คนที่กล้ามาหาเรื่องเธอเอง มู่เฉิงคือคนแรก จะพูดยังไงดี มีความรู้สึกอยากจะเอาชนะให้ได้

มู่เฉิงมองหลินจื่อ เขารู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้ เห็นเขาเป็นเพียงแค่ของเล่น ของเล่นที่ชอบมากๆ อยากจะเล่นดีๆ ทว่า.....ความชอบนี้ ไม่รู้ว่าจะคงนานเท่าไหร่

มู่เฉิงรู้สึกโกรธตัวเองแปลก ไม่เคยมีคนกล้าทำแบบนี้กับเขามาก่อน ในตอนที่อยากจะจับอยู่ในมือ ดูแลอย่างจริงจัง ในตอนที่ไม่ชอบ ก็ทอดทิ้งไปมั่ว ความรู้สึกนี้ ไม่เคยถามความหมายของเขามาก่อน ต้องตามความหมายของหลินจื่อเอง

“ดังนั้น ตอนนี้พวกเราถือว่าอยู่ในสถานะอะไร?” มู่เฉิงไม่ชอบการคล้อยตาม ทว่าอยู่กับหลินจื่อ คล้อยตามหน่อยก็ไม่เป็นไร ไม่ว่ายังไงแล้ว เขามีความสนใจหลินจื่อจริงๆ ในเมื่อทุกคนต่างก็อยากเล่นๆ งั้น ก็เล่นด้วยกันเลย

หลินจื่อมองมู่เฉิง คิดไม่ถึงว่า คนคนนี้จะถามคำถามนี้ การจูบหนึ่งที ยังอยากจะให้เธอรับผิดชอบเหรอ?

“เมื่อกี้คุณบอกว่า การสารภาพรักของผม คุณยอมรับแล้วไม่ใช่เหรอ?” มู่เฉิงมองดูท่าทางที่ไม่ได้ใส่ใจของหลินจื่อ มีความโกรธเล็กน้อย คนคนนี้ ถึงแม้ว่าจะเล่นๆ ก็ควรจะเสแสร้งหน่อยไม่ใช่เหรอ? ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้าไม่ลดลงเลย รอคำตอบจากหลินจื่ออย่างอดทน

หลินจื่อมีความเสียใจเล็กน้อย เมื่อกี้ควรจะพูดว่า ‘การสารภาพรักของเขา เธอได้รับแล้ว’ แบบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องพัวพันขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องคิดอะไรมากมายขนาดนั้น ไม่ว่ายังไงแล้ว ได้รับสามารถไม่ยอมรับได้ ไม่ตอบได้ เป็นเหมือนกับที่คิดไว้ มู่เฉิงหวั่นไหวกับเธอแล้วจริงๆ เหรอ?

“ไม่รู้ว่าสถานะแฟน หัวหน้าน้อยจะพอใจหรือเปล่า?” หลินจื่อไม่ว่าอะไรหากจะเล่นใหญ่หน่อย เธอมีความสนใจมู่เฉิงอยู่แล้วทำไมต้องลำบากใจตนเอง คิดเรื่องหลังจากนี้ล่ะ? อีกอย่าง หลินจื่อรู้สึกว่า ขอแค่มู่เฉิงไม่มาสัมผัสขีดจำกัดของเธอ ความชอบที่เธอมีต่อคนคนนี้ เกรงว่าหลังจากนี้จะมีแต่เพิ่มไม่มีลด ทว่าตอนนี้ เธออยากไปคิดเรื่องพวกนี้ ลิ้มรสกับความชอบในตอนนี้ ไม่ดีเหรอ?

มู่เฉิงยักคิ้ว ความคล่องแคล่วของหลินจื่อนี้อยู่นอกเหนือความคิดของเขา ทว่าการเริ่มนั้นง่าย เกรงว่าในตอนจบ จะง่ายกว่า หยิบขึ้นมาอย่างง่ายดายเกินไป ก็หมายความว่า การปล่อยวางจะง่ายกว่าใช่ไหม

“ได้ครับ คุณแฟน” มู่เฉิงพิงอยู่ข้างโต๊ะอย่างพอใจ ยื่นมือหลินจื่อเข้ามาในอ้อมกอด ระยะห่างแนบชิด มู่เฉิงสามารถเห็นไฝใต้ตาของเธออย่างง่ายดาย ดวงตาของเธอขยับหมุนเวียน ไฝใต้ตาดูมีความรู้สึกมากขึ้น มู่เฉิงอดเข้าใกล้ไม่ไหว บนตัวของคนคนนี้มีความลับซ่อนอยู่มากมาย มีวินาทีหนึ่งที่มู่เฉิงไม่อยากจะค่อยๆ ค้นหาทีละนิดแล้ว อยากจะเปิดโปงความลับของหลินจื่อโดยตรงเลย ให้เธอเปิดเผยออกมาต่อหน้าตนเองทั้งหมด

ในวินาทีที่มู่เฉิงเข้าใกล้หลินจื่อ ก็ได้หยุดลง นี่ตัวเองกำลังทำอะไรอยู่? แค่นัยน์ตาหนึ่งก็อยากจะเข้าใกล้หลินจื่อ น้อยมากที่เขาจะไปค้นหาคนคนหนึ่ง เพราะว่าเขาสามารถมองออกในแววตาเดียว และเพราะว่า การค้นหาบางอย่างนั้นไร้ความหมาย ทว่าสำหรับหลินจื่อ เขากลับมีความคิดอื่น ไม่ว่าคนคนนี้จะซ่อนได้ลึกแค่ไหน เขาก็อยากไปค้นหา

หลินจื่อคิดไม่ถึงว่ามู่เฉิงจะเริ่มก่อนขนาดนี้ ก็แค่ประโยคเดียว และเมื่อกี้เป็นเพราะว่าการจูบนั้นทำให้อึ้งไปเลย ตอนนี้ กลับโอบกอดเธอเข้าไปในอ้อมกอดก่อน เหมือนว่าคนที่ตกตะลึงในเมื่อกี้ไม่ใช่เขา

แต่ว่า มู่เฉิงในแบบนี้ หลินจื่อยิ่งชอบไปใหญ่ ไม่ว่ายังไงแล้ว การกลั่นแกล้งเพียงฝ่ายเดียวจะมีความหมายอะไรกัน? มีการไปๆ มาๆ จึงจะดีกว่า หลินจื่อโอบคอของมู่เฉิง ขยับเข้าไปใกล้ ระหว่างทั้งสองไม่ได้มีระยะห่างอะไรกัน “หัวหน้าน้อย เมื่อกี้ถูกฉันยั่วยวนไปแล้วเหรอ?” หลินจื่อใช้คิ้วแสดงออกถึงความรู้สึก น้ำเสียงยังคงเย็นชาเหมือนเดิม หางเสียงมีความยั่วยวนเพิ่มขึ้น

“ใช่แล้ว” มู่เฉิงยอมรับอย่างไม่มีความกดดัน เกม ใช่ว่าจะต้องได้เปรียบเสมอ “คุณหลินไม่ชอบเหรอครับ?”

ทั้งสองใกล้ชิดกันมาก ตามสถานะแฟน หยอกล้อกันไปมา แต่คำเรียกดันห่างเหิน ความแตกต่างนี้ ทำให้หลินจื่ออดยิ้มที่มุมปากไม่ไหว “ชอบ ชอบมาก แต่ว่า ฉันไม่ชอบการที่มีคนมาอุ้มฉัน โดยไม่ได้รับอนุญาตมาก่อน”

หลินจื่อแค่พูดไปงั้นๆ การกระทำของมู่เฉิงในเมื่อกี้ทำเอาเธอตกใจมากจริงๆ และน้อยมากที่เธอจะเข้าใกล้ผู้ชายขนาดนี้ ใกล้ถึงขั้นสามารถรู้สึกได้ถึงเสียงเต้นของหัวใจ ทว่าในขณะเดียวกัน เสียงเต้นของหัวใจเธอ ก็จะถูกอีกคนขับได้ นี่คือจุดที่เธอไม่ชอบ

“แต่ว่า นี่คือสิทธิที่ผมควรจะมี ในฐานะแฟนไม่ใช่เหรอ?” มู่เฉิงรู้สึกได้ น้ำหนักทั้งหมดของหลินจื่อทับอยู่บนตัวเขา ดังนั้นการพูดของหลินจื่อ ไม่ควรจะเชื่อ อาจจะเป็นเพียงความต้องการที่จะจับให้อยู่หมัดก็เลยแสร้งทำเป็นปล่อยไปก่อนเท่านั้น