ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 174

บทที่174คุณชายสามเย่ไว้หน้า(2)

“ฉิงฉิง เธออึ้งอะไรอยู่น่ะ? มู่หรงดัวหยางบอกว่าแผนของเธอสำเร็จแล้ว ได้ข้อมูลมาแล้ว ฉันจะดูซิว่าคนไม่ดีอย่างจงเยว่นั่นจะยังอวดเก่งได้อย่างไร” หลังจากที่ฉู่หลิงเอ๋อวางสายไปแล้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและดีใจ

ได้ยินคำพูดของฉู่หลิงเอ๋อแล้ว ดวงตาของเวินลั่วฉิงเป็นประกายขึ้นมา แผนของเธอสำเร็จแล้วอย่างนั้นหรือ?

ในใจของเธอรู้ดีว่าแผนของเธอล้มเหลวไม่เป็นท่าไปแล้ว

แต่.......

มู่หรงดัวหยางเอาข้อมูลมาจัดการแล้วบันทึกลงในการ์ดความจำนั้นใหม่อีกครั้ง ซ่งหยุนทำสัญลักษณ์เหมือนกับอันก่อนเอาไว้ หลังจากนั้นฉู่หลิงเอ๋อจึงเอ่ยพูดถึงสถานที่หนึ่งขึ้นมาเพื่อให้จงเยว่มาเอาข้อมูลไป

สถานที่ฉู่หลิงเอ๋อเป็นคนเลือก คือบ้านของเพื่อนเธอ ซึ่งเป็นที่ที่อยู่ในตำแหน่งซ่อนอยู่ค่อนข้างลึกพอสมควร

หลังจากจงเยว่รีบมาแล้วนั้น เธอถือการ์ดความจำนั้นอย่างตั้งใจ เธอมองดูอย่างละเอียดสักพักหนึ่ง ก็ไม่เห็นว่ามีปัญหาอะไร แต่เธอก็ยังคงไม่ล้มเลิกความตั้งใจ ยังคงพยายามหาเรื่องมาตำหนิอยู่เช่นเดิม : “เวินลั่วฉิง การ์ดความจำนี้ถูกเย่ซือเฉินแย่งเอาไปเมื่อคืนวานนี้ คุณแน่ใจหรือว่าเย่ซือเฉินจะไม่ได้ดูแล้ว คุณรับประกันได้ใช่ไหมว่าจะไม่เกิดเรื่องขึ้น?”

ได้ยินคำพูดของจงเยว่แล้ว ฉู่หลิงเอ๋อและซ่งหยุนรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา เนื่องจากว่าพวกเธอรู้ว่าข้อมูลในการ์ดความจำนี้ เย่ซือเฉินเห็นมันแล้ว อีกทั้งตอนนี้ข้อมูลที่เป็นต้นฉบับก็ยังอยู่ในมือของเขาอีกด้วย

จริงๆแล้วปัญหานี้พวกเธอเองก็รู้สึกเป็นกังวลอยู่เช่นกัน

ถ้าหากเกิดเรื่องขึ้นมาจริงๆ ฉิงฉิงจะต้องเป็นคนแรกที่ต้องถูกดึงให้มารับผิดชอบอย่างแน่นอน

ดวงตาของมู่หรงดัวหยางหมองลงเล็กน้อย

“ฉันรับประกันค่ะ” เวินลั่วฉิงกวาดตามองไปยังจงเยว่อย่างนิ่งๆ เสียงของเธอไม่ได้สูง แต่กลับดูมีพลังอย่างที่ทำให้ไม่อาจมีข้อสงสัยได้

เธอเชื่อเย่ซือเฉิน เชื่อว่าต่อให้การ์ดความจำจะยังอยู่ในมือของเย่ซือเฉิน ก็จะไม่มีทางเกิดปัญหาขึ้นมาได้อย่างแน่นอน

ฉู่หลิงเอ๋อรู้สึกอึ้งไป ดวงตาทั้งสองข้างที่มองมายังเวินลั่วฉิงกระพริบลงอย่างรวดเร็ว ฉิงฉิงของเธอดูเหมือนกับว่าจะเชื่อใจเย่ซือเฉินมากขนาดนี้เชียวหรือ?

ฉิงฉิงของเธอทำไมถึงได้เชื่อใจเย่ซือเฉินขนาดนี้กัน ทำไม?

ดูแล้วมีความหวังอยู่จริงๆสินะ!!

ซ่งหยุนยิ่งรู้สึกตื่นตะลึงมากขึ้นไปอีก ถ้าหากเย่ซือเฉินไม่ได้ดูข้อมูล ฉิงฉิงจะรับประกันแบบนี้ก็ว่าไปอย่าง แต่ทั้งๆที่เย่ซือเฉินดูข้อมูลแล้ว อีกทั้งข้อมูลเดิมนั้นก็ยังอยู่ในมือของเย่ซือเฉินอีกด้วย! ทำไมฉิงฉิง......

มู่หรงดัวหยางยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ตำแหน่งอาชีพของฉิงฉิงนั้นตัดสินได้ว่าเธอไม่สามารถเชื่อใครได้ง่ายๆ แต่ตอนนี้เธอกลับรับประกันยืนยันออกมาเพื่อเย่ซือฉินอย่างนั้นหรือ?

นี่ไม่เพียงแค่เป็นความเชื่อใจที่เธอมีต่อเย่ซือเฉินเพียงเท่านั้น เกรงว่านี่เพื่อเป็นการปกป้องเย่ซือเฉินอีกด้วย ความคิดเล็กๆของเธอนี้เขามองออก

“คุณรับประกัน คุณมีสิทธิ์อะไรจะมารับประกันได้ ถ้าหากเกิดเรื่องขึ้น พวกเราต่างก็จะได้รับความเดือดร้อนด้วย ไม่แน่ว่าพอถึงตอนนั้นแล้วอาจจะมีอันตรายต่อชีวิตด้วยก็ได้” จงเยว่กลับยังคงไม่ยอมเลิกรา เธอรู้สึกว่านี่เป็นโอกาสดีๆที่เธอจะสามารถล้มเวินลั่วฉิงได้ โอกาสดีๆแบบนี้ก็ไม่อยากให้พลาดอยู่แล้ว

“คุณวางใจเถอะค่ะ แม้ว่าจะเกิดเรื่องขึ้น ก็ไม่เดือดร้อนไปถึงคุณหรอกค่ะ” เวินลั่วฉิงค่อยๆกลอกตามองไปยังจงเยว่ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ด้วยความเย้ยหยัน : “เพราะว่าคุณไม่มีคุณสมบัติพอ”

ประโยคข้างหน้าของเวินลั่วฉิงฟังดูแล้วเหมือนกับไม่มีอะไร แต่ประโยคสุดท้ายที่เสริมขึ้นมานั้นช่างร้ายกาจมากเสียจริงๆ

ฉู่หลิงเอ๋อหัวเราะออกมา ส่วนซ่งหยุนกับมู่หรงดัวหยางนั้นไม่ได้หัวเราะมีเสียง แต่ใบหน้านั้นกลับมีรอยยิ้มปรากฏขึ้น เป็นรอยยิ้มแห่งความเยาะเย้ย

ทันใดนั้นเองจงเยว่ก็หน้าเปลี่ยนสีขึ้นมา เวลานี้เธอแทบอยากจะฉีกเวินลั่วฉิงออกให้แหลกละเอียดไปเสีย แต่เธอก็พยายามกดความโมโหเป็นฟืนเป็นไฟนี้เอาไว้ในใจ ดวงตาทั้งสองข้างเป็นประกาย : “ถึงแม้ฉันจะไม่เป็นอะไร แล้วพวกเขาล่ะ คุณจะเอาชีวิตพวกเขามาล้อเล่นแบบนี้อย่างนั้นหรือ?”