ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1748

อะหลิงมองหลินฉือ ไม่ได้พูดอะไรออกมา อะลี่มองหลินฉือไปอย่างเยือกเย็น คำพูดของผู้หญิงคนนี้มันไม่สามารถเชื่อได้เลยสักนิดเดียว แต่ว่าถ้าอะหลิงสามารถอยู่กับตนได้ล่ะก็...

“ฉันสามารถไปจากที่นี่ได้ แต่พวกเราไม่ไปตระกูลโม่ และก็จะไม่ไปที่อื่นด้วย ฉันไปที่ไหน เธอก็จะตามไปด้วย” อะลี่พูด ไปตระกูลโม่ หลังจากนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น ใครจะพูดแน่ชัดได้กัน? ให้ตนไปอยู่เองคนเดียวเสียดีกว่า ไม่สิ สองคน

อะหลิงมองอะลี่ นี่ที่จริงแล้วมันเป็นแค่การตกลงอย่างหนึ่ง ถ้าตกลงแล้ว หลังจากนี้จะเกิดเรื่องขึ้นมาแค่ไหน เธอก็ไม่รู้ชัด แต่ว่า ถ้าไม่ตกลงไป...

“พี่สาวหลินฉือ!” เมื่อกี้ถังจื่อโม่อยู่ห่างไปไกลมาก ได้ยินไม่ชัดเลยว่าพวกเขาพูดว่าอะไรกัน รู้สึกทนไม่ไหวขึ้นมาเล็กน้อย จึงได้เดินตรงเข้าไปใกล้ ๆ เลย

“จื่อโม่?” หลินฉือเห็นคนตัวเล็ก ๆ เดินเข้ามา ก็รู้สึกตกใจขึ้นมาเล็กน้อย ไม่ได้ตรงกลับไปเลยงั้นเหรอ?

อะหลิงมองถังจื่อโม่ เกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาไม่ใช่ว่าควรจะไม่อยู่ที่เกาะซื่อหลีไปแล้วหรือไง? ทำไมถึงยังปรากฏตัวออกมาอีกกัน?

“นาย ยังไม่ได้ไปเหรอ?” อะหลิงมองถังจื่อโม่ อดไม่ได้ที่จะถามออกไป

“ยังไม่กลับ คนที่บ้านฉันมาแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันได้บอกไปแล้วว่าฉันจะพาเธอออกไป ดังนั้นแล้วฉันก็เลยมา” ถังจื่อโม่พูดออกไปด้วยความจริงจัง สิ่งที่เขาได้รับปากไป แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยจะทำไม่ได้เลย อีกทั้ง ในเรื่องของอะหลิงเรื่องนี้แล้ว เขายิ่งไม่อนุญาตให้ตัวเองต้องผิดคำพูดไปได้หรอก

อะหลิงหวั่นไหวอยู่ครู่นึง ถ้าเธอตามถังจื่อโม่ออกไป ก็จะไม่อาจไปอยู่กับอะลี่ได้ เรื่องมันจะเปลี่ยนกลายเป็นแบบไหนกันนะ?

มู่เฉิงมองถังจื่อโม่ ท่าทางมากมายของเขา เขาได้เห็นมาหมดแล้ว ตอนที่จริงจังขนาดนี้ มันน้อยมาก ดูเหมือนว่าที่บนเกาะแห่งนี้ได้เกิดเรื่องขึ้นมาไม่น้อยเลย ทำให้ถังจื่อโม่มีความเชื่อมั่นต่ออะหลิง เกินกว่าหลาย ๆ คน

“เธอไม่มีทางจะไปกับนาย อะหลิง จะต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น” อะลี่พูดออกมาอย่างโหดเหี้ยม เขานึกไม่ถึงว่าอะหลิงจะเคยพูดออกไปว่าจะตามถังจื่อโม่ออกไป มันจะได้ยังไงกัน! อะหลิง นับจากที่เธอคลอดออกมา ก็ได้ถูกกำหนดมาเป็นของเขาแล้ว!เป็น “สัตว์เลี้ยง” ของเขา!

“อะหลิงไม่ใช่ของนาย เธอไม่ได้เป็นของใครทั้งนั้น เธอเป็นของตัวเธอเองเท่านั้น!” ถังจื่อโม่รู้สึกว่าความโกรธมันได้ลุกโชนขึ้นมาทันที ทั้งยังข่มกลั้นเอาไว้ไม่ได้เลยด้วย!

อะหลิงมองถังจื่อโม่ ตั้งแต่เล็กจนโต คนที่จะปกป้องเธอมีอยู่แค่หยิบมือ อย่างถังจื่อโม่ คนที่จะปกป้องเธออย่างบริสุทธิ์ใจนั้นมันยิ่งไม่มีเลย ตลอดทั้งชีวิตสามารถมีเพื่อนอย่างนี้สักคนนึง มันก็เพียงพอแล้ว

“อะหลิง เธอเลือกเอง ว่าจะออกไปกับฉัน หรือว่า...จะตามถังจื่อโม่ออกไป” สายตาของอะลี่ได้กวาดมองผู้อาวุโสที่อยู่โดยรอบไปแบบเหมือนกับไม่ได้ตั้งใจ แล้วก็สัตว์ที่ยังคงนอนอยู่อย่างเงียบสงบอยู่บนพื้นไปด้วย พร้อมกับพูดเป็นนัยออกไป

อะหลิงมองถังจื่อโม่ไปเล็กน้อย แล้วก็มองไปรอบ ๆ อันที่จริงตอนนี้เกาะซื่อหลีก็ได้ถูกทำลายจนนับได้ว่าเป็นสถานการณ์ที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้แล้วอย่างนึง ก็แค่ดูว่าจะถูกทำลายไปยังไงเท่านั้น แต่ว่าถ้าผู้อาวุโสเหล่านี้อยากจะพินาศไปด้วยกันทั้งหมด พวกเขา...จะเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่กันหรือเปล่าน่ะ?

“เธอไม่ใช่ว่าอยากจะไปจากที่นี่อยู่ตลอดเลยเหรอ? ในใจของเธอ สิ่งที่ต้องการโดยแท้จริง อันที่จริงแล้วมันก็คืออิสระไม่ใช่หรือไง? ถ้าเธอตอบรับอะลี่ไป ถึงแม้ว่าจะออกไปจากที่นี่ เธอก็ยังต้องถูกควบคุมอยู่ดี มันไร้หนทางที่จะไปเป็นตัวเองได้เลย” ถังจื่อโม่พูดออกมาอย่างเป็นกังวล อะหลิงอยากจะทำลายเกาะซื่อหลีมากแค่ไหนเขารู้ดี ตอนนี้ทำไมถึงได้ลังเลกันล่ะ? “เธอคงไม่ได้คิดว่าคนที่มาเกาะซื่อหลีจะมีเพียงแค่สองสามคนแค่นี้หรอกนะ? ยังมีอีกเยอะเลย พวกเขาแค่ไม่ปรากฏตัวออกมาเท่านั้นเอง”

จู่ ๆ ก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว ถังจื่อโม่ได้พูดออกไปอย่างตรงไปตรงมา ใช่แล้ว คนที่ยืนอยู่ที่ตรงนี้ในตอนนี้มีเพียงแค่พี่สาวหลินฉือกับคุณลุงมู่เฉิงแค่สองคน อย่างมากก็บวกเขาเพิ่มไปอีกคน สามคนทำลายเกาะซื่อหลี มันก็ค่อนข้างจะลำบากเลยทีเดียว แต่ว่า...คนที่มา มันมีมากกว่านี้เยอะมาก

“คนที่เธอเห็นก่อนหน้านี้ คนพวกนั้นที่พาฉันไปได้ถูกจัดการไปหมดแล้ว ไม่มีใครสามารถมาขัดขวางอะไรเธอได้อีก” ถังจื่อโม่จ้องตาอะหลิงพลางเอ่ยออกไป ถ้าอะหลิงหมดหนทางที่จะทำการตัดสินใจเองได้ อย่างนั้นแล้ว เขาก็ไม่ได้ถือสาอะไร ที่จะช่วยอะหลิงทำการตัดสินใจนี้เอง

อะหลิงมองถังจื่อโม่ สายตาของคนคนนี้ มันวาววับออกมา ทำให้เธอมีความรู้สึกเชื่อมั่นไปโดยสมบูรณ์อย่างหนึ่งขึ้นมา ใช่แล้ว ตอนนี้เป็นโอกาสครั้งใหม่ เธออยากจะออกไปจากที่นี่ ผู้อาวุโสพวกนี้ของเกาะซื่อหลีมันจะนับว่าอะไรกัน!เธออยากจะไป ก็ไม่ควรจะมัวแต่อาลัยอาวรณ์อะไรเลยก็ตาม ถ้าผู้อาวุโสของเกาะซื่อหลีไม่ยอมไป อย่างนั้นแล้วก็ไม่ต้องไปสิ เพราะถึงยังไง ไม่ช้าก็เร็วเกาะซื่อหลีก็ต้องถูกทำลายอยู่แล้ว วันนี้ชัยภูมิได้ถูกยึดครองเอาไว้หมดแล้ว ส่วนความสมัครสมานสามัคคีกันของคนนั้น ถังจื่อโม่กับโม่ฉือตอนนี้คงจะเป็นการสมัครสมานสามัคคีกันของคนล่ะมั้ง?

“ฉันจะตามนายออกไปจากที่นี่” อะหลิงมองถังจื่อโม่ พูดออกมาแบบย้ำชัดทีละคำทีละประโยค เรื่องที่เกาะซื่อหลีเธอไม่สนใจแล้ว แค้นของพ่อ ก็ยังต้องแก้แค้นอยู่ แต่สำหรับผู้เฒ่าแล้ว เมื่อเทียบกับความตายแล้ว เกาะซื่อหลีถูกทำลายไปโดยสมบูรณ์ มันยิ่งทำให้เธอสิ้นหวังมากกว่าเสียอีก