ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1752

เย่ซือเฉินได้รับบาดเจ็บมา ตอนที่กลับไปก็ได้ตรงไปที่โรงพยาบาลกันก่อน เวินลั่วฉิได้เล่าสถานการณ์ให้กับคนตระกูลถังไปแบบง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน แล้วพูดแบบเดียวกันว่าจื่อโม่ไม่เป็นอะไรแล้ว เพียงแค่ยังกลับมาไม่ได้ชั่วคราว

คนที่บ้านรู้สึกหดหู่ใจอยู่บ้าง แต่ร้ายดียังไงตอนนี้จื่อโม่ก็ปลอดภัยดีแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้พูดอะไรมากมายออกไป

เย่ซือเฉินในตอนที่ฟื้นขึ้นมา เห็นเวินลั่วฉิงก็รู้สึกว่าจะมองยังไงมันก็ไม่พอเลย ตอนนี้เขาอยู่บนเตียงผู้ป่วย การดูแลและความรักใคร่ที่เวินลั่วฉิงแสดงต่อเขา มันปิดซ่อนเอาไว้ไม่อยู่เลย

“ฉิงฉิง พวกเราแต่งงานกันเถอะ” เย่ซือเฉินอดไม่ได้ที่จะพูดออกไป เขาอยากจะอยู่ร่วมกับผู้หญิงคนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ไปตลอดชีวิต ในขณะเดียวกันนั้นเองก็บอกกับทุกคนไปด้วยว่าเธออยู่ข้างกายเขา เป็นภรรยาโดยชอบธรรมของเขา

เวินลั่วฉิงมองเย่ซือเฉิน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ตอนนี้ยังนอนอยู่บนเตียงอยู่เลยนะ ก็คิดเรื่องพวกนี้เสียแล้ว ไม่รู้เลยจริง ๆ เหรอว่าสิ่งที่มันสำคัญที่สุดในตอนนี้มันคืออะไร?

แต่เวินลั่วฉิงก็ไม่ได้ปฏิเสธไปเหมือนกัน เรื่องของถังไป๋เชียนได้จัดการแก้ปัญหาไปเรียบร้อยแล้ว ระหว่างเธอกับเย่ซือเฉิน ไม่จำเป็นต้องพิจารณาอะไรกันให้มากมายเลย งั้นก็แต่งงานกันเลยแล้วกัน

“แต่ผมต้องพาคุณไปเจอแม่ของผมก่อนสักหน่อย หลังจากนี้ ก็จะเป็นแม่ของคุณด้วยเหมือนกัน” เย่ซือเฉินมองเวินลั่วฉิงไปอย่างหยอกเย้า อยากจะเห็นสีหน้าอื่นจากบนใบหน้าของเธอ

เวินลั่วฉิงมองเย่ซือเฉิน ใบหน้าไม่มีการเคลื่อนไหวออกมาเลย แต่มุมปากกลับแสยะออกมาเล็กน้อย “ได้”

แม่ของเย่ซือเฉินน่ะ แม่สามีในอนาคตของเธอ เวินลั่วฉิงค้นพบว่า นึกไม่ถึงว่าตนเองนั้นจะดีใจอยู่บ้างเหมือนกัน อยากไปเจอท่าน อยากได้รับการยอมรับจากท่าน อยากอยู่ด้วยกันกับเย่ซือเฉินไปอย่างสมบูรณ์

บาดแผลของเย่ซือเฉินดีขึ้นเร็วมาก ดังนั้นแล้วช่วงเวลาแรกที่ฟื้นตัวดีขึ้นนั้น ก็ได้พาเวินลั่วฉิงไปคฤหาสน์ซีซาน ช่วงนี้แม่ของเขาอยู่พักรักษาตัวอยู่ที่นี่มาโดยตลอด

ตอนที่เข้าวิลล่าไป นึกไม่ถึงว่าเวินลั่วฉิงจะตื่นตระหนกขึ้นมาเสียอย่างนั้น เย่ซือเฉินกุมมือของเวินลั่วฉิงเอาไว้ มองเธอไปอย่างตลกขบขัน “ทำไม กังวลขึ้นมาแล้ว? ไม่ต้องกลัว แม่ของผมเป็นคนอ่อนโยนมาก ท่านจะต้องชอบคุณอย่างแน่นอน”

แม่จะต้องชอบฉิงฉิงอย่างแน่นอน ฉิงฉิงฉลาด สวย ทั้งยังเป็นคนที่เขาชอบเสียขนาดนี้ แม่ไม่มีทางที่จะไม่ชอบ

“แม่ครับ คุณอาเหลยครับ” ตอนที่เย่ซือเฉินเข้าไป เห็นเหลยเห้อ และเหลยเห้อก็กำลังย่อตัวนั่งลงเพื่อพูดคุยกับถังหยูเยียน เย่ซือเฉิน จึงเปลี่ยนคำพูดไป

ถังหยูเยียนค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมาช้า ๆ เย่ซือเฉินไม่ได้มาที่นี่ระยะนึงแล้ว ดังนั้นแล้วพอได้ยินเสียงของเย่ซือเฉิน เธอจึงดีใจเป็นอย่างมาก

แต่ทันทีที่เห็นเวินลั่วฉิง เธอก็ได้ร้องตะโกนเสียงดังขึ้นมาทันที “ออกไป แกออกไป! แกอย่าเข้ามา แกอย่ามาใกล้ฉัน!”

เวินลั่วฉิงตะลึงค้างอยู่ตรงที่เดิม ไม่กล้าเดินเข้าไปใกล้ เธอมองเย่ซือเฉิน เพียงชั่วพริบตาเดียวนึกไม่ถึงว่าจะตื่นตระหนกขึ้นมาแล้วบ้าง

“แม่ครับ แม่เป็นอะไรไป?” เย่ซือเฉินรีบเดินเข้าไปข้างหน้า อยากจะปลอบถังหยูเยียนให้ใจเย็นลง

เหลยเห้อเห็นเวินลั่วฉิง ดวงตาก็ได้วูบไหวออกมาเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ ใบหน้านี้ มันช่างคล้ายกันมากจริง ๆ

“ซือเฉิน นายพาผู้หญิงคนนี้ออกไปก่อน อีกสักพักใหญ่ ๆ ค่อยเข้ามาอีกทีได้หรือเปล่า?” เหลยเห้อพูดกับเย่ซือเฉิน เขายื่นมือออกไปกุมมือของถังหยูเยียนเอาไว้ ลูบถังหยูเยียนไปอย่างอ่อนโยนครั้งแล้วครั้งเล่า เธอไม่ได้เป็นอะไร เพียงแค่ถูกกระตุ้นขึ้นมาแบบกะทันหัน แล้วรับมันไม่ไหวไปชั่วขณะเท่านั้น

จนปัญญา เย่ซือเฉินได้พาเวินลั่วฉิงออกมาห้องก่อน เวินลั่วฉิงตื่นตระหนกอยู่บ้าง อย่างนั้นแล้ว แม่ของเย่ซือเฉินไม่ชอบเธองั้นเหรอ? คงจะไม่ใช่ หลังจากที่เพิ่งจะเข้าไปนั้น เหลยเห้อกับถังหยูเยียนพูดคุยกัน พวกเขาเห็นบนใบหน้าของถังหยูเยียนได้ประดับไปด้วยรอยยิ้มออกมาบาง ๆ คล้าย ๆ กับเด็กที่แอบกินลูกอมอยู่บ้าง รอยยิ้มที่ดูซุกซน แต่ในตอนที่เห็นเธอนั้น รอยยิ้มมันก็ได้แข็งค้างอยู่ที่บนใบหน้า อีกทั้งอารมณ์ก็ยังหลุดออกจากการควบคุมไปเลยทันที พื้นฐานแล้วก็คือตนได้ไปกระตุ้นเธอเข้าแล้ว

เวินลั่วฉิงรู้ดีว่าตนเจอกับถังหยูเยียนเป็นครั้งแรก ดังนั้นแล้วจึงไม่มีเรื่องอะไรที่ตนเคยไปทำร้ายท่านจำพวกนี้มาก่อนเลย ดังนั้นแล้ว เป็นเพราะแม่ของเธองั้นเหรอ? เวินลั่วฉิงลูบหน้าของตัวเองไปเบา ๆ เธอกับแม่หน้าตาคล้ายกันเสียขนาดนี้ ดังนั้นแล้ว ก่อนหน้านี้ระหว่างแม่กับถังหยูเยียน ก็มีความเกี่ยวข้องกันล่ะมั้ง?

“ไม่ต้องกลัว ก่อนหน้านี้แม่ก็อารมณ์แปรปรวน วันนี้ก็คงจะถูกกระตุ้นเข้า รอให้คุณอาเหลยทำให้สงบลงสักหน่อย คงจะดีขึ้นแล้ว” เย่ซือเฉินขมวดคิ้วออกมา เพราะหลายปีมานี้ คนที่คอยอยู่ข้างกายแม่มาโดยตลอดคือคุณอาเหลย ดังนั้นแล้วตอนนี้ คนที่สามารถทำให้แม่สงบสติอารมณ์ลงได้ มีเพียงแค่คุณอาเหลยเท่านั้น แม้แต่เขาเองก็ยังไม่ได้เลย