ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1753

แม่คนนึง จะต้องรักลูกของตัวเองมากอยู่แล้ว ถึงจะไม่ไปสนใจอะไรทั้งนั้นได้ มองแค่ความรู้สึกของลูกเธอเท่านั้น? อย่างน้อยหลายปีมานี้ เธอก็ไม่เคยได้เจอเลย

“แม่ครับ ผมรักฉิงฉิงมาก เธอเป็นภรรยาที่ผมได้เลือกแล้ว” เย่ซือเฉินคอยพูดอยู่ข้าง ๆ เขาคิดว่า ด้วยสภาพของแม่เมื่อกี้นี้ เข้ามาแล้วคงจะถามถึงตัวตนของฉิงฉิงออกมา และยังคิดเลยว่าแม่จะชอบหรือเปล่า ที่แท้ แม่ไม่ได้สนใจเลย จะสนก็แต่พวกเขารักกันหรือเปล่า สามารถอยู่ด้วยกันไปตลอดได้หรือเปล่าเท่านั้น

“คุณป้าคะ ขอบคุณนะคะ!” เวินลั่วฉิงพูดออกไปด้วยใจจริง ถังหยูเยียนกำลังยอมรับเธอด้วยความจริงใจ ไม่มีความไม่พอใจกันเลยแม้แต่น้อย ถ้าไม่ใช่เพราะว่าพอเข้ามาแล้ว แวบแรกที่ถังหยูเยียนเห็นเธอก็เสียการควบคุมไปนั้น เวินลั่วฉิงนึกไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงที่เอาใจใส่เธออย่างนี้ ภายในใจมันยังมีบาดแผลอยู่ ซึ่งบาดแผลนี้มันยังมีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นฝีมือแม่ของเธออีกด้วย

เวินลั่วฉิงไม่เชื่อว่าถังหยูเยียนจะไม่เคยคิดถึงความสัมพันธ์ของตนกับผู้หญิงคนที่ได้ทำร้ายเธอไปมาก่อนเลย เพียงแต่ว่า ระหว่างความรักและความเกลียดชัง เธอเลือกความรักอยู่แล้ว เธอเลือกลูกชายของเธอ เอาบาดแผลในอดีตฝังให้ลึกลงไป ไม่ให้ใครได้มองเห็นมัน

“คุณป้าคะหนูทำให้คุณป้านึกถึงอีกคนนึงขึ้นมาใช่มั้ยคะ?” เวินลั่วฉิงหยั่งเชิงออกไปอย่างระมัดระวัง เหลยเห้ออยู่ที่ข้าง ๆ จ้องมองถังหยูเยียนไปอย่างกังวล เธอจะเสียการควบคุมออกมาอีกหรือเปล่า ผู้หญิงคนตรงหน้ามองไปแล้วก็ดูฉลาดเสียขนาดนี้ ทำไมถึงได้ถามคำถามโง่ ๆ อย่างนี้ออกมาได้กัน?

แต่ความรัก ตัวมันเองก็เป็นเรื่องที่โง่เขลาเรื่องหนึ่งอยู่แล้ว สิ่งที่เวินลั่วฉิงต้องการ แน่นอนว่าจะต้องเป็นการที่คนในครอบครัวยอมรับเธอหมดทั้งหัวใจอยู่แล้ว ดังนั้นแล้วจึงอยากรู้เรื่องอื่น ๆ เอาไว้บ้าง

เย่ซือเฉินเองก็หูผึ่งออกมาด้วยเหมือนกัน เรื่องในอดีต เขารู้ไม่เยอะ และก็ไม่กล้าจะถามออกไปด้วย ถ้ามีโอกาสเขาก็อยากจะรู้อยู่เหมือนกัน

แต่ว่าถังหยูเยียนเพียงแค่ส่ายหน้าออกมาเล็กน้อย “เด็กโง่ ถึงแม้ว่าจะทำให้ฉันนึกถึงใครขึ้นมา คนคนนั้น ก็ไม่ใช่เธอ คนที่ทำให้ฉันได้รับความเจ็บปวดมันก็ไม่ใช่เธอเช่นกัน เรื่องเมื่อตอนนั้นไม่เกี่ยวกับเธอ ทำไมจะต้องไปถามให้มันชัดเจนขนาดนั้นกันล่ะ?” ถังหยูเยียนยิ้มออกมา สายตาดูว่างเปล่าออกมาเล็กน้อย แค่คำพูดนั้นกลับอ่อนโยนเป็นอย่างมาก “เรื่องที่ผ่านไปแล้ว ก็เป็นอดีตไปแล้ว สิ่งที่พวกเธอต้องทำ ก็คือเพลิดเพลินไปกับการใช้ชีวิตของพวกเธอไป เรื่องเมื่อตอนนั้นมันไม่เกี่ยวข้องกับพวกเธอ และก็ไม่จำเป็นต้องมาให้ชดใช้คืนให้ด้วยเช่นกัน

“เธอต้องจำไว้ว่าเธอคือเธอ เป็นคนที่อะเฉินเลือกแล้ว พวกเธอต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต คนอื่นไม่ว่าใครก็ไม่สามารถส่งผลกระทบต่อพวกเธอได้ทั้งนั้น” ถังหยูเยียนพูดออกมาอย่างอ่อนโยน เวินลั่วฉิงรู้สึกได้ถึงพลังจากบนร่างของเธอ ผู้หญิงอย่างนี้ อ่อนนอกแข็งใน อ่อนโยนประหนึ่งน้ำ เมื่อตอนนั้น ได้รับการทำร้ายอะไรมากันนะ?

แต่เวินลั่วฉิงรู้ว่าตนไม่ควรจะคิดไปเหมือนกัน เธอเองก็ไม่ชอบให้ตนไปคิดเหมือนกัน ดังนั้นแล้วจึงพูดคล้อยตามออกไปว่า “ได้ค่ะ เรื่องที่ผ่านไปแล้ว ฉันไม่คิดถึงมันแล้ว ฉันจะอยู่ข้างกายซือเฉินตลอดไป แคร์แค่เขาคนเดียวเท่านั้น”

“อืม” ถังหยูเยียนพยักหน้าออกมา ความรู้สึก มันเป็นเรื่องของคนสองคน ขอเพียงแค่ทั้งสองคนรักกันด้วยใจจริง เรื่องอื่นก็ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ

“เอาล่ะ พวกเธอออกไปกันก่อนเถอะ ฉันเองก็จะพักผ่อนอีกสักครู่เหมือนกัน” สภาพจิตใจของถังหยูเยียนไม่ได้ดีนัก เวินลั่วฉิงรู้ว่าเธอเหนื่อยมากแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้พูดอะไรไปเหมือนกัน คนที่มีจิตใจที่บริสุทธิ์อย่างนี้ เธอชอบมากจริง ๆ ถ้าสามารถเป็นแม่สามีของเธอได้ เธอไม่ขออะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว

หลังจากที่เย่ซือเฉินกับเวินลั่วฉิงออกไป เหลยเห้อก็ได้เดินมาที่ข้าง ๆ ถังหยูเยียน “คุณยังโอเคอยู่หรือเปล่า? ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?”

“ไม่เป็นไร ก็แค่เมื่อกี้ตอนที่เจอเธอไปแบบกะทันหันเข้า ก็นึกถึงผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา” ถังหยูเยียน เรื่องในอดีต จะลืมไปง่าย ๆ ได้ยังไงกันน่ะ? บางเรื่องมันก็แค่เหมือนกับถูกปิดผลึกเอาไว้เท่านั้น เธอไม่ไปคิดถึงมัน ไม่มีอะไรเข้ามากระตุ้น ก็เหมือนกับว่าจะนึกขึ้นมาไม่ได้อีก แต่ที่จริงแล้ว เรื่องมันได้ฝังอยู่ในใจ ไม่ได้ปรากฏออกมาเลย ก็เท่านั้นเอง

“ผมยังนึกอยู่เลยว่าคุณจะไม่ยอมเจอเธอแล้วเสียอีกน่ะ” เหลยเห้อพูดเสียงเบาออกมา อารมณ์ของถังหยูเยียนเมื่อกี้นี้ได้เสียการควบคุมไป ทำเอาเขากลัวจริง ๆ เขากลัวว่าถังหยูเยียนจะกลับมาอยู่ในสภาวะแบบเดิมอีก สภาวะที่ไม่รู้จักใครทั้งนั้น