ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1761

ความคิดบางอย่าง พอโผล่ขึ้นมาปุ๊บ ก็สะกดลงไปไม่ได้อีก ตอนที่คุณนายซือถูนึกถึงเรื่องนี้ ความคิดของคนทั้งคนล้วนเกิดการเปลี่ยนแปลง ก่อนหน้านี้คือไม่อนุญาตให้ซือถูมู่หรงกับหลิวหยิงอยู่ด้วยกันเด็ดขาด ตอนนี้คือไม่อนุญาตให้หลิวหยิงไปจากซือถูมู่หรงเด็ดขาด

หลิวหยิงต้องอยู่กับซือถูมู่หรงคนเดียวเท่านั้น

“คุณนายเป็นอะไรไปครับ？”ผู้ช่วยพิเศษเจียงเห็นสีหน้าแววตาของคุณนายซือถูค่อนข้างแปลก แล้วรู้สึกหวาดหวั่นใจ สีหน้าแววตานี้ จะพูดยังไงดี ค่อนข้างน่ากลัว เหมือนได้ทำการตัดสินใจอะไรลงไป แถมจะต้องทำสำเร็จให้ได้

“ไม่มีอะไร แค่นึกถึงเรื่องบางอย่าง หรือว่า ปลงเรื่องบางอย่าง”คุณนายซือถูสงบลง เมื่อก่อนเธอคิดผิดไป เธอมีแค่ซือถูมู่หรงลูกชายเดียวเท่านั้น ตามใจเขาไม่ดีกว่าเหรอ？ในเมื่อเขาอยากอยู่กับหลิวหยิง เธอก็ควรจะไม่ต้องยุ่งอะไรเลย ให้หลิวหยิงกับซือถูมู่หรงเข้าหากัน จะสามารถอยู่ด้วยกันหรือเปล่า จะมีตอนจบยังไง ก็เป็นเรื่องของพวกเขาสองคน ทำไมตัวเองต้องทำเรื่องเกินความจำเป็น และจะต้องคัดค้านให้ได้ด้วยล่ะ？

ความสัมพันธ์ของตัวเองกับซือถูมู่หรงไม่ควรถูกรบกวนเพราะคนอื่น พวกเขาสองคนเป็นหนึ่งเดียวกัน ถ้าซือถูมู่หรงสามารถได้รับความสุข ตัวเองก็จะมีความสุขไปด้วย ถ้าไม่ได้รับความสุข ตัวเองค่อยแนะนำผู้หญิงคนอื่นให้ซือถูมู่หรงซือถูมู่หรงก็จะยิ่งยอมรับได้ง่ายขึ้น

เสียดาย ตอนนี้เรื่องมาถึงขั้นนี้ แต่ตอนนี้ก็ได้ ก็ยังทันอยู่

คุณนายซือถูนึกถึงเมื่อก่อนซือถูมู่หรงล้วนเป็นฝ่ายตามจีบหลิวหยิงมาโดยตลอด ตอนนี้ซือถูมู่หรงเกิดเรื่อง หลิวหยิงก็ควรอยู่ข้างกายซือถูมู่หรงไม่ใช่เหรอ？ในเมื่อหลิวหยิงไม่สามารถลืมความแค้นของพ่อของเธอ แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ไม่สามารถมองข้ามสิ่งที่ซือถูมู่หรงทุ่มเทเพื่อเธอ โดยเฉพาะตอนนี้ เพื่อเธอแล้ว ซือถูมู่หรงยังนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ความแค้นกับความละอายใจ สิ่งไหนกันแน่ที่ทรมานคนมากกว่า？คุณนายซือถูคิดอยู่ในใจ ไม่นึกเลยว่าในใจจะคาดหวังขึ้นมาทีละนิดๆ ความทรมานของร่างกาย จะเทียบความทรมานของจิตใจได้ยังไง？เธอไม่อยากให้ซือถูมู่หรงกับอยู่ด้วยกัหลิวหยิงน ไม่อยากให้หลิวหยิงอยู่ดีมีสุขเกินไป ตอนนี้ก็เช่นกันไม่ใช่เหรอ？

ไฟของห้องผ่าตัดสว่างอยู่ตลอดเวลา คุณนายซือถูมองสีแดงเลือดหมูทั้งแผ่นนั้น ความเย็นชาในแววตายิ่งลึกซึ้งมากขึ้น ลูกชายของเธอถูกทรมานจนเป็นแบบนี้ หลิวหยิงก็จะต้องอยู่เคียงข้างอยู่แล้ว

“ฉันอยากไปเจอหน้าหลิวหยิงหน่อย”คุณนายซือถูพูดอย่างใจเย็น ไม่ได้มีความแค้นแอบแฝงแล้ว ยิ่งไม่มีความคลุ้งคลั่งของเมื่อวาน

“คุณนายครับ นี่ไม่ค่อยดีมั้งครับ？”ผู้ช่วยพิเศษเจียงตัวสั่น ท่านประธานเพิ่งเจอหน้าคุณหลิวมา คุณนายซือถูจะไปเจออีก？อีกอย่าง คุณนายจะพูดอะไร？ถ้าคุณนายแอบไปเจอคุณหลิวตอนที่ท่านประธานไม่อยู่ แล้วพูดอะไรที่ไม่ควรพูด ถึงเวลาคนที่ต้องสะสางก็ยังต้องเป็นตัวเองอีก

“ไม่ค่อยดี มีอะไรไม่ดี？ฉันอยากเจอเธอ ไม่ได้หรือไง？”คุณนายซือถูถามอย่างยิ้มหยัน แต่ละคนปกป้องเธอกันจังนะ มันคุ้มเหรอ？

เธอในก่อนหน้านี้ คอยคิดแต่จะให้หลิวหยิงจากไป ตอนนี้……มันไม่ใช่แบบนี้อีกแล้ว

“คุณนายครับ ก่อนหน้านี้ท่านประธานเคยบอกว่าพยายามอย่าให้คุณนายเจอหน้าคุณหลิวครับ”ผู้ช่วยพิเศษเจียงกัดฟันอธิบาย เขาเป็นแค่ผู้ช่วยคนนึงเท่านั้นจริงๆ เรื่องแบบนี้ทำการตัดสินใจไม่ได้ อีกอย่าง ตอนที่คุณนายซือถูถามเขา ทั้งสองคนก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว

“นายก็บอกแล้วว่าคือก่อนหน้านี้ ฉันแค่อยากเจอหน้าหลิวหยิงเฉยๆ ฉันไม่ได้กำลังบอกนาย แค่กำลังแจ้งนาย นายสามารถทำเป็นไม่รู้ก็ได้นะ”คุณนายซือถูพูดอย่างเย็นชา ผู้ช่วยพิเศษเจียงไม่กล้าพาตัวเองไปเจอหลิวหยิง เธอสามารถเข้าใจได้ แต่เธอแค่อยากไปเจอหน้าหลิวหยิงก็แค่นั้นเอง

“คุณนายครับ คุณหลิวท้องแล้วครับ ลูกเป็นของท่านประธาน คุณหญิง……”ผู้ช่วยพิเศษเจียงพูดอย่างลำบากใจ ตอนนี้ท่านประธานนอนอยู่ที่โรงพยาบาล คุณนายซือถูไปเจอหน้าหลิวหยิง ไม่ถึงขั้นอยากจะฆ่าเธอให้ตายไปเลยเหรอ？ทำไมต้องทำเรื่องที่อันตรายขนาดนี้ด้วยล่ะ？

“นายกำลังกลัวอะไรอยู่？กลัวว่าฉันจะทำร้ายหลิวหยิง？”คุณนายซือถูยิ้มหยัน “คนที่ลูกชายฉันสู้สุดชีวิตก็จะปกป้องเอาไว้ มีหรือที่ฉันจะไปฆ่าเธอ？ฉันจะกล้าแตะต้องเธอได้ยังไง？”

ช่างเหน็บแนมกันจริงๆ！

ผู้ช่วยพิเศษเจียงอยากบอกว่าใช่จังเลย แต่เขารู้ว่าตัวเองพูดแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด จึงได้แต่ปิดปากเงียบไม่พูดจา

“แล้วคุณนายจะไปเมื่อไหร่ครับ？”ผู้ช่วยพิเศษเจียงสอบถาม “ตอนนี้ท่านประธานยังนอนไม่ได้สติอยู่ อย่างน้อยก็รอให้ท่านประธานฟื้นขึ้นมาก่อนมั้งครับ？”ผู้ช่วยพิเศษเจียงพูดอย่างพิจารณา คอยสังเกตสีหน้าของคุณนายซือถูอย่างระมัดระวัง

สีหน้าของคุณนายซือถูไม่เปลี่ยน แค่มองผู้ช่วยพิเศษเจียงแวบนึง “ไม่ต้อง ฉันจะไปตอนนี้เลย รีบไปรีบกลับ”

“งั้นผมไปกับคุณหญิงครับ”ผู้ช่วยพิเศษเจียงรีบพูดทันที ให้คุณนายซือถูไปคนเดียวไม่ได้เด็ดขาด ขืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจะทำยังไง อีกอย่าง แถมคุณหลิวก็ไม่ได้ตัวคนเดียว ถ้าทำร้ายโดนลูกในท้องก็ยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่

“นายกลัวอะไร？ถึงแม้ฉันจะไม่ชอบหน้าหลิวหยิง แต่ไม่ว่ายังไงลูกในท้องของหลิวหยิงก็เป็นหลานของฉัน ฉันยังไม่ถึงขั้นไปทำร้ายเธอหรอก ฉันแค่ไปเจอหน้าหลิวหยิงเฉยๆ ดูหน้าตาตอนนี้ของเธอ ฉันอยากให้หลิวหยิงไปจากลูกชายฉันตลอด ตอนนี้ก็พอดีเลยไม่ใช่เหรอ？”คุณนายซือถูไม่สนสีหน้าของผู้ช่วยพิเศษเจียง ได้พูดโดยตรง