ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1763

ไม่ใช่ ซือถูมู่หรงแค่มาแจ้งให้ตัวเองทราบว่าเขาเลิกคบหากับเธอแล้ว เพราะฉะนั้น ตัวเองก็อย่าเอามาใส่ใจ ก็แค่นั้นเอง

แต่เพราะอะไรล่ะ？

ทำไมตอนที่รัก บอกตัวเองว่ารักและจะไม่ทอดทิ้งตลอดไป แต่ตอนที่ทอดทิ้ง ก็เป็นแค่เรื่องของคำพูดเดียวเท่านั้น？

ทันใดนั้นหลิวหยิงรู้สึกเจ็บใจ ระหว่างเธอกับซือถูมู่หรง ไม่ควรจะเป็นแบบนี้ ถึงจะเลิกคบกัน ก็ควรจะพูดให้ชัดเจน แต่ไม่ใช่อยากพูดแต่ก็หยุดชะงักเอาไว้ อยากปฏิสธแต่ก็ยังมาทำเป็นดีด้วยแบบนี้

“ฉันอยากเจอเขา ฉันจะเจอซือถูมู่หรง”หลิวหยิงลุกขึ้น ก่อนหน้านี้เธอคิดผิดไปแล้ว ทำไมต้องตามแต่ประสงค์ด้วย ทำไมต้องเป็นฝ่ายถูกกระทำด้วยล่ะ？

ความสัมพันธ์ของเธอกับซือถูมู่หรง เป็นความสัมพันธ์ของคนสองคน ในเมื่อเป็นคนสองคน ทำไมต้องตัดสินใจคนเดียว？หัวใจของเธอ ก็ไม่ยอมให้ตัวเองเป็นฝ่ายถูกกระทำหมด

“ไปตอนนี้เหรอคะ？”อันฉีถามหลิวหยิง เธอรู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้มีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่เปลี่ยนความคิดเพราะคนอื่นง่ายๆ เพราะฉะนั้น เธอก็ยอมช่วยเธอสักครั้ง

“ใช่” หลิวหยิงลุกขึ้นพร้อมกับคลุมเสื้อผ้า

“หยิงเอ๋อร์……”คุณแม่หลิวเปิดปากพูดอยู่ข้างๆด้วยความเป็นห่วง

“แม่คะ ไม่ต้องกลัวค่ะ ความสัมพันธ์ของหนูกับซือถูมู่หรง ไหนแม่บอกว่าจะสนับสนุนหนูหมดไม่ใช่เหรอคะ？ก่อนหน้านี้หนูคิดไม่ได้ ถูกเรื่องอื่นพันอยู่ตลอด ตอนนี้หนูคิดได้แล้ว หนูจะไปเจอหน้าซือถูมู่หรง พูดคุยกับเขาอย่างจริงจังสักครั้ง หนูไม่ควรแค่ราวีเขา ยังไงก็ต้องมีผลลัพธ์ค่ะ”หลิวหยิงพูดอย่างจริงจัง ไม่ว่าผลลัพธ์ของครั้งนี้จะเป็นยังไง ล้วนต้องมีผลลัพธ์ทั้งนั้น เธอไม่อยากเป็นแบบนี้อีกแล้ว

“โอเค แม่รอลูกกลับมา”คุณแม่หลิวมองหลิวหยิงด้วยความเป็นห่วง ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง แต่กลับถูกบีบให้เดินมาถึงวันนี้ แต่ก็เหมือนที่หลิวหยิงพูดเลย ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง เธอล้วนรับได้หมด

ยามดึกมาเยือน เมืองนี้เป็นเมืองที่ไม่หลับไหล สวยงามสะดุดตา ระหว่างทางหลิวหยิงได้ถามอันฉีว่า“คุณยังรักษาคำพูดของก่อนหน้านี้อยู่มั้ย？”

“อะไรคะ？”อันฉีถามด้วยความมึนงง สายตาของหลิวหยิงพร่ามัว มองไม่ชัด ทันใดนั้นอันฉีนึกขึ้นได้ว่า ก่อนหน้านี้ตอนที่เห็นผู้ช่วยพิเศษเจียงกับเธอ “คุณหมายถึง อยากรู้เรื่องที่ฉันกับประธานซือถูเกิดขึ้นในก่อนหน้านี้เหรอคะ？”

หลิวหยิงไม่ได้พูด อันฉีก็รู้ความคิดของหลิวหยิงแล้ว ดังนั้นจึงได้เล่าสถานการณ์ของวันนั้นอย่างชัดเจน “ฉันคิดว่า ท่านประธานจะต้องชอบคุณมากแน่ๆเลย ถึงไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวฉัน อีกอย่างวันนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ท่านประธานก็ไม่ดีกับฉันขนาดนี้หรอกค่ะ”

หลิวหยิงคอยฟังอย่างเงียบๆ ไม่มีการหึงหวง ไม่มีความสุข เหมือนกับว่าได้ฟังนิทานเรื่องนึง เธอรู้ว่าถ้าซือถูมู่หรงอยากจะเอาอันฉีจะต้องได้แน่นอน ไม่ได้เอา มันก็เป็นการยืนกรานอย่างนึงแล้ว

“คุณหลิว คุณรู้เรื่องนั้นหรือเปล่าคะ？”อันฉีถามด้วยความลังเล

“เรื่องอะไรคะ”หลิวหยิงถามด้วยจิตใต้สำนึก

“ท่านประธานหาหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับการตายของพ่อคุณและของพ่อเขาเจอแล้วค่ะ”เรื่องนี้เธอกับผู้ช่วยพิเศษเจียงได้ตรวจสอบด้วยกัน รู้สึกแค่ว่าเรื่องดีมักจะผ่านการต่อสู้อย่างโชกโชนจึงจะสำเร็จ ตอนนี้พูดออกมา ให้ตอนที่คุณหลิวยอมรับท่านประธานมีความกดดันน้อยลงหน่อย อันฉีก็เลยได้พูดเรื่องของก่อนหน้านี้อย่างเรียบง่าย

หลิวหยิงอึ้งค้างโดยสิ้นเชิง หาหลักฐานเจอแล้ว ที่แท้ซือถูมู่หรงเดาไม่เคยผิดเลย

หลิวหยิงนึกถึงก่อนหน้านี้ ตอนที่ซือถูมู่หรงโทรศัพท์ได้ถามว่า‘คุณยังรักษาคำพูดของก่อนหน้านี้อยู่มั้ย？’คือกำลังสอบถาม ก่อนหน้านี้ได้พูดว่า ถ้าพ่อของเธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับสาเหตุการตายของพ่อซือถูมู่หรง ทั้งสองก็เริ่มต้นใหม่กันเถอะ？แต่สุดท้ายซือถูมู่หรงก็ไม่ได้ถามออกมา

อารมณ์ของหลิวหยิงยากที่จะสงบ

ตอนที่ไปถึงโรงพยาบาล ซือถูมู่หรงผ่าตัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว กำลังนอนอยู่ที่บนเตียง ผู้ช่วยพิเศษเจียงกับคุณนายซือถูต่างก็อยู่ข้างๆ เห็นหลิวหยิงเข้ามา สีหน้าของแต่ละคนล้วนแตกต่างกันออกไป

“คุณหลิว”ผู้ช่วยพิเศษเจียงเปิดปาก ท่านประธานกำชับแล้วกำชับอีกว่าอย่าให้คุณหลิวรู้ สุดท้ายก็ปิดไม่มิด

“อืม ฉันมาเยี่ยมซือถูมู่หรงหน่อย”หลิวหยิงเดินไป ซือถูมู่หรงที่อยู่บนเตียงผู้ป่วย กำลังนอนอย่างเชื่อฟัง ดูไม่ออกเลยว่ามีความเย่อหยิ่งและความเอาแต่ใจของปกติ ตอนนี้เป็นแค่คนที่ได้รับบาดเจ็บคนนึง รอกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม

สีหน้าของเขาค่อนข้างซีด สีหน้าเรียบเฉย เข้าหาง่ายกว่าปกติเยอะเลย