ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1771

ราชาตกตะลึงชั่วครู่ เขามองถังหลินแปลกๆ เขารู้ว่าถังหลินกับหลินเป้ยรู้จักกัน แต่สนิทสนมกันขนาดนั้นเลยหรือไง? ราชาเหลือบมองสักครู่ เหมือนว่าจะใช้ประโยชน์ได้สักหน่อย

องค์ชายใหญ่มองถังหลิน ก่อนหน้านี้รู้สึกว่าระหว่างถังหลินกับหลินเป้ยแปลกๆ เล็กน้อย ตอนนี้ความรู้สึกหนักแน่นขึ้นแล้ว จึงไม่ทำอะไรเลยและถามหาที่อยู่หลินเป้ยออกไปตรงๆ ถ้าไม่รู้คงคิดว่าพวกเขาเป็นคนรักกัน เขาส่ายหน้าโดยไม่คิดมาก “บอกหลินเป้ยไปแล้ว อีกสักพักเขาก็มา”

ถังหลินยิ้มน้อยๆ “หวังว่าอีกสักพักเขาจะมาจริงๆ” เขาไม่เชื่อว่าหลินเป้ยจะมาอย่างว่าง่าย หลบเขามานานขนาดนี้ แต่ครั้งนี้กลับยอมมา ไม่ล้มเหลวในขั้นตอนสุดท้ายหรือไง? ดังนั้นจึงยิ้มน้อยๆ อยู่ตลอด

“สบายใจได้ หลินเป้ยต้องมาแน่นอน คุณชายถังมาแล้ว อยากจะพบใคร แค่บอกมาคำเดียวก็สามารถจัดการให้ได้” ราชาโบกมือ และพูดข้างหูคนใช้ที่อยู่ด้านข้าง คนคนนั้นรีบลงไปอย่างรวดเร็ว

ถังหลินคิด ราชามั่นใจขนาดนี้ น่าจะพูดอะไรข่มขู่ สีหน้าเขาดูไม่ค่อยมีความสุข เขาเองยังไม่กล้าข่มขู่หลินเป้ยเลย แต่หลินเป้ยกลับโดนคนอื่นข่มขู่ ดูๆ ไปแล้วหลินเป้ยอยู่ที่ประเทศR น่าจะไม่ได้รับความรักขนาดนั้น

ถังหลินคิดเสร็จแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองคิดมากไปแล้ว การแย่งชิงเป็นเรื่องปกติทั่วไปของผู้ดี ต่างก็ต้องต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย แล้วในราชวงศ์ล่ะ? มีความจริงใจที่ไหน

ตอนที่หลินเป้ยมา ควบคุมอารมณ์ได้เป็นอย่างดีแล้ว เธอกวาดสายตาผ่านหน้าถังหลิน และไปจบที่หน้าราชา ยังไม่ทันทักทาย ราชายิ้มแย้มและพูดหลินเป้ยว่า “ถังหลินอยากเจอคุณ ดังนั้นฉันจึงให้คนไปเชิญคุณมา”

ในใจของหลินเป้ยลุกไหม้ด้วยความโกรธ เชิญ? อย่างนั้นเขาเรียกเชิญหรือ? เอาความปลอดภัยของแม่เธอมาข่มขู่เธอ อย่างนี้เรียกเชิญหรือ? แต่หลินเป้ยรู้ว่าตัวเองไม่สามารถออกฤทธิ์ได้ จึงยิ้มน้อยๆ ให้ถังหลินสักครู่ และถามว่า “คุณชายถัง มาได้ยังไง?”

ถังหลินอดหัวเราะไม่ได้ หลินเป้ยพยายามแสดงความเคารพเป็นอย่างยิ่ง แต่ในคำพูดมีความไม่พอใจอยู่เล็กน้อย การโกรธนิดๆ อย่างนี้ ทำให้ถังหลินมีความสุขอย่างเห็นได้ชัด เขาคิดและพูดอย่างจริงจัง “ฉันมาที่นี่ เพราะอยากจะปรึกษาคุณเรื่องยู่ต๋าสักหน่อย”

ราชาและองค์ชายทั้งหลายต่างมีสีหน้าอึดอัดใจเล็กน้อย เรื่องของคารูเมื่อคราวก่อน พวกเขายังคงจำฝังใจ การตายของคารู พวกเขาไม่มีทางลืมได้ ยู่ต๋าที่มีฐานะเท่าเทียมกันกับคารู ถูกพูดถึงในตอนนี้ หมายความว่ายังไง? หรือว่า ถังหลินเตรียมจะกำจัดยู่ต๋าเหมือนกันหรือไง?

ความคิดอย่างนี้ปรากฏขึ้นมา ความคิดในใจหลายคนไม่เหมือนกัน บางคนดีใจบางคนไม่ดีใจ แน่นอนว่ามีบางคนรู้สึกว่าถังหลินยุ่งเรื่องชาวบ้าน

แต่ราชากลับไม่พูดอะไรมาก เพราะยังไงเขาไม่ชอบคารู และก็ไม่ชอบยู่ต๋าเหมือนกัน ใครจะอยากให้มีมีดทิ่มแทงอยู่เหนือหัวตลอดเวลาล่ะ?

เห็นได้ชัดว่าองค์ชายใหญ่ก็หวังอยากให้กำจัดยู่ต๋าเหมือนกัน แต่เขาไม่มีความสามารถนั้น การตายของคารู สำหรับพวกเขาราชวงศ์ประเทศR เป็นเรื่องดีมากเรื่องหนึ่ง จึงไม่สามารถบีบบังคับได้มากนัก ดังนั้นองค์ชายใหญ่จึงเอ่ยปากถามอย่างไม่มั่นใจ : “คุณชายถัง หมายถึง...”

“ไม่ได้หมายถึงอะไร” ถังหลินพูดอย่างใจเย็น สายตาสังเกตหลินเป้ยอยู่ตลอดเวลา เธอนั่งอยู่ตรงนั้น พยายามให้ตัวเองไม่รู้สึกถึงการมีตัวตนอยู่ บนใบหน้ายังคงไร้ความอดทนอยู่เล็กน้อย แต่หลินเป้ยที่สดใสอย่างนี้ ทำให้คนชอบ ถึงแม้เขาจะชอบหลินเป้ยที่ท่าทางอ่อนโยนมากกว่า

“เพียงแค่ฉันได้ข่าวมาว่าระยะนี้ ยู่ต๋ากับคนในราชวงศ์มีการติดต่อกันอยู่บ้าง จึงอยากมาถามว่า พวกคุณต้องการให้ช่วยไหม” ถังหลินยิ้มตามสบาย ดูเหมือนว่าการกระทำเล็กๆ ของยู่ต๋าจะมีคนรู้ไม่มาก ก็คือไม่รู้ หลังจากทุกคนรู้ ระหว่างยู่ต๋าและคนที่เขาร่วมมือด้วย ยังมีความเชื่อถือกันไหม พวกเขายังคงร่วมมือกันได้อีกไหม

ต้องการให้ช่วยเหลืออะไรไหม ราชาได้ฟังราวกับกำลังถามว่าต้องการให้ยู่ต๋าและคารูมีจุดจบเหมือนกันไหม ต้องการให้คนในราชวงศ์ของพวกเขามีจุดจบลงเหมือนยู่ต๋าไหม ถึงแม้ราชาจะรู้ ถังหลินก็ไม่สามารถทำตรงๆ อย่างนั้น แต่เมื่อคิดว่าอาจจะมีความคิดอย่างนั้น ก็เหมือนเสือติดจั่น (จิตใจพะว้าพะวังไม่มีความสุข)

สายตาขององค์ชายใหญ่เคร่งขรึมขึ้นทันที ความหมายของถังหลินก็น่าจะกำลังเตือนพวกเขา อย่าชักน้ำเข้าลึก ชักศึกเข้าบ้าน อย่าเสียแรงโดยเปล่าประโยชน์ เขากลับประมาทไปแล้ว ในราชวงศ์นี้ คนที่มีความคิดเห็นอื่นๆแตกต่างเยอะมาก ในเมื่อคนที่กล้าร่วมมือกับยู่ต๋า ดูเหมือนอยากจะหาเรื่องใส่ตัว

หลินเป้ยมองถังหลิน เธอไม่เชื่อว่าถังหลินจะใจดีขนาดนี้ แต่เธอก็ไม่เชื่อเหมือนกันว่าถังหลินมาเพราะเธอ ก่อนหน้านี้เธอหลบซ่อนถังหลินมานานมาก ตอนนี้ลูกโตขึ้นเรื่อยๆ หากใกล้ชิดกับถังหลิน กลัวว่าจะโดนเปิดเผย ดังนั้นตอนนี้หลินเป้ยอยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างถังหลิน ห่างกันไป และไกลมากขึ้นอีก

ถังหลินขมวดคิ้วมองหลินเป้ย ทำไม เห็นเขาแล้วไม่ดีใจเลยสักนิดหรือไง? ผู้หญิงไม่มีมโนธรรมคนนี้ ก่อนหน้านี้สัญญากับเขาว่าจะไปร่วมงานเลี้ยงด้วยกัน ไม่ไปด้วยก็ช่างมัน ตอนนี้ยังกล้าหลบเขาอีก หรือว่าก่อนหน้านี้ตัวเขาเองยังแสดงออกไม่ชัดเจน? หรือว่าเธอจะไม่เชื่อว่าตัวเองจะเธอเป็นผู้หญิงคนเดียว

หลินเป้ยมองถังหลิน คนคนนี้กินยาผิดมาหรือไง? ทำไมอยู่ๆ ขี้อ้อนขึ้นมา? เธอคิดอยู่สักครู่ จริงๆ แล้วพวกเขาไม่ได้เจอหน้ากันนานมากแล้ว หลังจากเธอหลบหน้าเขามาตลอด เธอรู้สึกว่าระหว่างเธอกับถังหลินติดต่อกันมากเกินไปแล้ว เขาเป็นเจ้าชายน้อยของประเทศR ถังหลินเป็นคนของประเทศZ ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้และไม่ควรจะเป็นอย่างนี้

“คุณใกล้จะกลับแล้วใช่ไหม?” หลินเป้ยไม่ตอบคำถามถังหลิน แต่เริ่มถามกลับ

ถังหลินรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที ความหมายของหลินเป้ยคือกำลังกระตุ้นให้เขากลับไปใช่ไหม?

“ฉันจะกลับเมื่อไหร่ ขึ้นอยู่กับตัวฉันเอง คุณอยากให้ฉันกลับหรือไง?” ถังหลินพูดอย่างสกัดกั้นความโกรธไว้ พยายามให้ตัวเองดูอบอุ่น

หลินเป้ยไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง ความจริงแล้วหวังอยากให้เขากลับไป อย่างนี้ตัวเองไม่ต้องหลบเขาอีก แค่คิดว่าจะคลอดลูกออกมายังไงให้เป็นความลับที่สุดก็พอแล้ว แต่ถังหลินอยู่ที่นี่ ทุกการเคลื่อนไหวของตัวเองจะถูกจับจ้อง เธอไม่กล้าทำตัวตามสบายแม้แต่น้อย

“ฉันเป็นห่วงคุณอยู่ที่นี่นานไปจะไม่ดีกับคุณ” หลินเป้ยจะบอกว่า สถานะของถังหลินอยู่ที่นี่นานเกินไปไม่ได้ แต่เขากลับไม่ร้อนใจเลยสักนิด

“คุณกำลังเป็นห่วงฉันหรือเปล่า?” ถังหลินมองหลินเป้ย ถามยิ้มระรื่น เขาจงใจไม่ใส่ใจความคิดอื่นๆ ของหลินเป้ย

“ใช่ ฉันเป็นห่วงคุณ ฉันอยากให้คุณปลอดภัย” หลินเป้ยกล่าว เธอไม่เคยชอบใครมาก่อน และไม่เคยมีใครรักเอ็นดูเธอจริงๆ ถังหลินเป็นคนแรกที่ทำให้เธอมีชีวิตจริงๆ ถ้าเป็นไปได้ แน่นอนว่าเธอหวังว่าจะได้อยู่ข้างกายถังหลินไปตลอด แต่จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ? เธอไม่ทางออกไปจากประเทศRได้ และไม่สามารถไปจากประเทศRได้

ถังหลินชอบคำตอบนี้ แต่รู้สึกถึงความผิดปกติของหลินเป้ยได้มากกว่า เขาไม่รู้ว่าระยะนี้เกิดอะไรขึ้น และไม่รู้ว่าความผิดปกของหลินเป้ยเกิดจากอะไร แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญ เพราะมีเรื่องที่สำคัญกว่า