ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1780

หลินเป้ยตะลึงทันที เมื่อกี้ถังหลินพูดอะไร ก่อนหน้าถังหลินก็เคยบอกว่าจะขอเธอแต่งงาน แต่ความรู้สึกไม่เหมือนตอนนี้เลยสักนิด ก่อนหน้าถังหลินก็พูดอย่างจริงจัง แต่ค่าว่าก่อนหน้าเหมือนแค่พูดกับหลินเป้ย ขอความคิดเห็นของเธอ แต่ตอนนี้กลับเหมือนกำลังบอกการตัดสินใจของตัวเองมากกว่า เขาจะแต่งงานกับเธอ

หลินเป้ยหันกลับมามองถังหลิน คนคนนี้จ้องเธอด้วยสายตาร้อนแรง สนใจเพียงแค่เธอ เหมือนกับต้องการเพียงคำตอบเดียว หลินเป้ยแพ้สายตาอย่างนี้ จึงหันสายตาหนีไป

ถังหลินเดินเข้ามาไปอย่างไม่ลังเล หยุดยืนตรงหน้าหลินเป้ย ก้มหน้ามองเธอ : “หลินเป้ย ฉันว่า พวกเราแต่งงานกันเถอะ”

หลินเป้ยถอนหายใจ มองถังหลิน เอ่ยปากอย่างจนปัญญา : “ถังหลิน คุณต้องรู้ว่าฉันเป็นเจ้าชายน้อยของประเทศR ไม่มีทางแต่งงานกับคุณได้ง่ายๆ”

“ขอแค่คุณยินดี ฉันก็มีทางที่จะทำให้คุณแต่งงานกับฉัน” ถังหลินพูดอย่างหนักแน่น ทั้งหมดไม่ใช่ปัญหา สำหรับคนประเทศRแล้ว เมื่อหลินเป้ยเปลี่ยนฐานะเป็นผู้หญิง เธอก็ไม่ค่อยมีประโยชน์สำหรับประเทศRแล้ว แต่แต่งงานกับเขา เป็นเรื่องที่คนทั้งประเทศRอยากเห็น ทำให้หลินเป้ยแต่งงานมานี่ไม่ใช่เรื่องยาก

“ถังหลิน นี่คุณกำลังบีบฉัน” หลินเป้ยไม่ชอบความรู้สึกอย่างนี้ ถ้าตอนนี้ตกลงแต่งงานกับถังหลิน งั้นเธอจะทำแท้งเอาเด็กออกได้ยังไง? เธอไม่สามารถเปิดเผยฐานะของตัวเองได้ และยิ่งไปกว่านั้นเธอจะไม่สนใจแม่ของตัวเองไม่ได้

“ใช่ ฉันกำลังบีบคุณ ฉันอยากจะแต่งงานกับคุณ อยากให้คุณเก็บเด็กคนนี้ไว้” ถังหลินพูดออกมาตรงๆ เขายังไม่ได้เสพความสุขความดีใจที่รู้ว่าหลินเป้ยตั้งครรภ์ ก็มารู้ว่าเธอไม่อยากจะเก็บเด็กคนนี้ไว้ ความเข้าใจนี้ทำให้ยากที่จะยอมรับ

หลินเป้ยตกใจจนหน้าถอดสี เมื่อกี้ถังหลินพูดอะไร เด็ก? เขาไม่น่าจะรู้? หลินเป้ยทำเป็นหลอกตัวเองและคนอื่นว่า : “คุณกำลังพูดอะไร?”

“คุณตั้งท้องแล้วใช่ไหม?” ถังหลินชี้ออกมาตรงๆ ขอแค่หลินเป้ยยอมรับ เด็กคนนี้ก็จะมีชีวิตต่อ แต่เขากลัวหลินเป้ยจะไม่ยอมรับ และยิ่งกลัวว่าเดิมทีเธอไม่ได้อยากจะเก็บเด็กคนนี้ไว้

หลินเป้ยมองสีหน้าจริงจังของถังหลิน รู้ว่าเขามั่นใจเรื่องที่ตัวเองตั้งท้องแล้ว การปิดบังไม่ใช่สิ่งจำเป็นแล้ว ดังนั้นหลินเป้ยจึงมองตรงไปที่ถังหลิน : “ใช่ ฉันท้อง แต่ฉันไม่คิดที่จะเก็บเด็กคนนี้ไว้”

ถังหลินเจ็บปวดมากในทันที สิ่งที่เขาอยากได้คืออย่างหนึ่ง แต่ที่หลินเป้ยบอกออกมาเป็นอีกเรื่องอย่างหนึ่ง ความรู้สึกนี้เหมือนสิ่งที่ตัวเองเฝ้าคิดถึงและเฝ้ารอมาถูกปฏิเสธในชั่วพริบตา นอกจากความเจ็บปวดแล้วยังมีความสับสน

หัวใจของหลินเป้ยก็รู้สึกเหมือนโดนเข็มทิ่มแทง ถังหลินคนที่เย่อหยิ่งขนาดนั้น แต่ตอนนี้กลับเจ็บปวดและสับสนขนาดนี้ เขาต้องการเด็กคนนี้จริงสินะ

ถังหลินมองหลินเป้ย “เพราะคุณไม่ต้องการเด็กคนนี้ หรือไม่มีวิธีการที่จะเก็บเด็กคนไว้?” ถังหลินถามจริงจัง ความคิดเห็นของหลินเป้ยสำคัญที่สุด

หลินเป้ยทนไม่ได้นิดหน่อย ถ้าเป็นไปได้เธออยากจะเก็บเด็กคนนี้ไว้ แต่ฐานะของเธอไม่อนุญาตให้เก็บเด็กคนนี้ไว้ อีกอย่างตอนนี้ที่ประเทศZ เธอจะเก็บคนนี้ไว้ได้อย่างไร?

“คุณรู้ ว่าฉันไม่มีวิธีการที่จะเก็บเด็กคนนี้ไว้” หลินเป้ยพูดอย่างจริงจัง

“ขอแค่คุณยินดีที่ที่จะอยู่ที่นี่ เด็กคนนี้ก็สามารถเก็บไว้ได้ ฉันจะแต่งกับคุณ ส่วนทางด้านประเทศR ฉันจะจัดการให้เรียบร้อยเอง” ถังหลินพูดอย่างจริงใจ ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น กลัวแค่หลินเป้ยจะยอมแพ้

“ถังหลิน...”