ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 188

บทที่ 188 คุณชายสามเย่เอาคืนอย่างสาสม แก้แค้นแทนภรรยา (4)

คราวก่อนเวินหรวนหรวนใส่ร้ายเวินลั่วฉิงว่าขโมยของจนโดนนำตัวไปสถานีตำรวจ แต่ครั้งนั้นไม่ใช่ความผิดร้ายแรงอะไร เวินจีหยันจึงหาทางช่วยเวินหรวนหรวนออกไปได้ แต่ครั้งนี้ เวินหรวนหรวนถูกนำตัวไปสถานีตำรวจอีกครั้ง คงไม่สามารถช่วยออกมาได้ง่าย ๆ เหมือนคราวก่อน

“ไม่นะ ไม่นะ ฉันไม่ไปสถานีตำรวจ ฉันไม่ไป” เวินหรวนหรวนร้อนใจ ดิ้นไปมาสุดชีวิต ร้องตะโกนเสียงดัง : “ช่วยด้วย แม่ช่วยหนูด้วย พ่อช่วยหนูด้วย”

เวินหรวนหรวนลืมไปว่าเวินจีหยันและหลี่หยุนไม่ได้มาร่วมงานเลี้ยงด้วย

“นี่มันอะไรกัน เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ” ทันใดนั้น คุณปู่เวินก็เดินเข้ามาพอดี เมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าก็นิ่งอึ้งไป

งานเลี้ยงที่เขาจัดขึ้นให้ฉิงฉิงทำไมกลายเป็นอย่างนี้ไปได้ล่ะ

แล้วเย่ซือเฉินทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ สำหรับฉิงถิงนั้นได้รับการเชิญ แต่เขาไม่ได้เชิญเย่ซือเฉินนี่

“คุณปู่เวิน คุณหนูสองตระกูลเวินวางยาในโค้กของคุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน โชคดีที่คุณชายสามเย่รีบเตือนฉันให้เรียกคนมาตรวจสอบ และตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียดแล้ว” ผู้จัดการอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง พูดอย่างกระชับได้ใจความ ไม่ขาดตกบกพร่องจุดสำคัญไปเลย

“วางยาเหรอ แกวางยาใส่ในโค้กของฉิงฉิงงั้นเหรอ” คุณปู่เวินสีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปทันที จ้องเขม่นไปที่เวินหรวนหรวน แววตาแฝงไปด้วยความเสียใจ ผิดหวัง และโมโห

“คุณปู่ ปู่ต้องช่วยหนูนะ หนูไม่อยากติดคุก หนูไม่อยากติดคุก” เวินหรวนหรวนรู้ดีกว่าตอนนี้ไม่มีทางปฏิเสธอะไรได้แล้ว เธอทำได้เพียงขอร้องคุณปู่เวิน คาดหวังว่าคุณปู่เวินจะช่วยเธอได้

“วางยาอะไรไป” คุณปู่เวินเห็นปฏิกิริยาของเวินหรวนหรวน แววตาขึงขังขึ้นอย่างเห็นได้ชัด น้ำเสียงก็เย็นชาขึ้น

เวินหรวนหรวนสบตากับคุณปู่เวิน นิ่งอึ้งไป เธอไม่กล้าบอกคุณปู่เวินว่าเป็นยาอะไร

“เป็นยาชนิดหนึ่งที่ทำให้คนมึนเมา กลายเป็นบ้า ควบคุมตัวเองไม่ได้ ทำเรื่องน่าเกลียดที่คนอื่นทนดูไม่ได้” นักเคมีอธิบายอย่างรวดเร็ว

คุณปู่เวินหรี่ตาคู่นั้นลง ใจเต้นตึกตัก หายใจเข้าออกถี่ ๆ เวินหรวนหรวนวางยาแบบนั้นกับฉิงฉิง นี่ต้องการจะทำลายฉิงฉิงเลยนี่

ทำไมเธอโหดเหี้ยมอย่างนี้ ร้ายกาจจริง ๆ

“คุณปู่ อย่าตื่นตระหนก อย่าโกรธนะคะ” เวินลั่วฉิงรู้ดีว่าคุณปู่เวินเป็นโรคหัวใจ กลัวว่าปู่จะเป็นอะไรขึ้นมา จึงได้ไปปลอบคุณปู่

“ผู้กำกับฉิน นายพาเธอไปเถอะ ความผิดที่เธอทำ เธอต้องชดใช้มัน” คุณปู่เวินถอนหายใจแรง ๆ เพื่อให้ตัวเองสงบนิ่งขึ้น เขามองไปที่เวินหรวนหรวนอีกครั้ง ท่าทีผิดหวังในตัวเธออย่างมาก

เวินหรวนหรวนกล้าทำเรื่องอย่างนี้ ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด ยอมให้เรื่องนี้ผ่านไปง่าย ๆ ไม่ได้

เวินหรวนหรวนทำผิดก็สมควรที่จะต้องได้รับโทษในสิ่งที่ทำ ไม่อย่างนั้นก็จะไม่ยุติธรรมกับฉิงฉิง

เมื่อทุกคนได้ยินในสิ่งที่คุณปู่เวินพูด ต่างก็พากันตกตะลึง คิดไม่ถึงว่านอกจากคุณปู่เวินจะไม่ขอร้องให้ช่วยเวินหรวนหรวนแล้ว ยังให้คุณชายห้าฉิงนำตัวเธอไปอีกต่างหาก

“คุณปู่ ทำกับหนูแบบนี้ได้ยังไงกัน หนูก็เป็นหลานแท้ ๆ ของปู่นะ แต่ปู่กลับสนใจแต่ยัยโง่อัปลักษณ์ที่ไม่มีดีอะไรสักอย่างนั่นคนเดียว เอาแต่ปกป้องมัน ไม่สนใจหนูเลยใช่ไหม” เวินหรวนหรวนตั้งสติได้ ก็ตะโกนด่าออกมาด้วยความโกรธ

“แกทำร้ายฉิงฉิงครั้งแล้วครั้งเล่า จนถึงตอนนี้ยังไม่คิดจะกลับใจ...” คุณปู่เวินได้แต่ถอนหายใจ ส่ายหน้าด้วยความผิดหวัง

ตำรวจสองคนได้นำตัวเวินหรวนหรวนออกไป

“ถามอะไรหน่อยสิ ประธานเย่ที่แต่ไหนแต่ไรมานิ่งดูดายกับเรื่องของคนอื่นเสมอ ไม่เคยสนใจใยดีอะไร ทำไมวันนี้ถึงได้เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องของฉิงฉิงหลานฉันได้ล่ะ” ทันใดนั้น คุณปู่เวินก็หันไปถามเย่ซือเฉิน