ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 203

บทที่ 203 เอาคืนอย่างสาสม โดนตบหน้าฉาดใหญ่ (1)

ขณะนี้เขายืนอยู่ที่ชั้นห้า สามารถมองเห็นเย่ซือเฉินที่อยู่ชั้นสองได้ชัดเจน ในตอนนี้เองเย่ซือเฉินก็มองไปที่เวินลั่วฉิง เย่ซือเฉินกำลังยืนมองเวินลั่วฉิงมาจากชั้นสอง

เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย เย่ซือเฉินสะกดรอยตามเธอเหรอ

ในขณะนั้น ที่บ้านของตระกูลเวิน

“คุณพ่อคะ โทรศัพท์หาฉิงฉิงหน่อยเถอะ ให้เธอกลับมาบ้าน ถ้าไม่ใช่เพื่อหรวนหรวน ก็เพื่อถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเธอ คุณพ่อไม่เป็นห่วงเธอเลยเหรอคะ” เพราะเรื่องที่วางยาเวินลั่วฉิงในงานเลี้ยงจึงทำให้เวินหรวนหรวนถูกจับอยู่ที่สถานีตำรวจ หลายวันมานี้เวินจีหยันกับหลี่หยุนต่างทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยเวินหรวนหรวนแต่ก็ยังไม่สามารถช่วยเธอออกมาได้

สองสามีภรรยาเลยทำได้เพียงมาขอร้องคุณปู่ หวังให้คุณปู่ช่วยพูดเกลี่ยกล่อมเวินลั่วฉิง เพื่อให้เวินลั่วฉิงยอมยกโทษให้เวินหรวนหรวน เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเวินลั่วฉิงโดยตรง

แต่หลี่หยุนพูดจนปากแห้งคอแห้ง คุณปู่ก็ไม่สนใจใยดี เธอจึงให้เวินจีหยันออกหน้าแทน

“พ่อครับ พ่อโทรหาฉิงฉิงถามเรื่องราวเธอดูหน่อยเถอะ” เวินจีหยันร้อนใจ ใบหน้าวิงวอนมองไปทางคุณปู่เวิน

คุณปู่เวินมองไปทางเวินจีหยัน แล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเวินลั่วฉิง

หลี่หยุนนึกดีใจ ขอเพียงแค่เวินลั่วฉิงกลับมา เรื่องนี้ก็พอจะมีทางเป็นไปได้แล้ว ถึงเวลานั้นเธอจะต้องหาวิธีให้เวินลั่วฉิงยอมปล่อยเวินหรวนหรวนแน่

ภายในห้างฯ เวินลั่วฉิงเห็นสายของคุณปู่โทรเข้ามา ก็ตะลึงงัน รีบรับสาย : “คุณปู่”

“ฉิงฉิง เที่ยวอยู่ด้านนอกสบายใจดีไหม” สีหน้าคุณปู่เวินดูอบอุ่นขึ้นทันที น้ำเสียงยิ่งแสดงถึงความรักความเอ็นดูอย่างมาก

“ค่ะ ค่อนข้างดีเลยค่ะ” เวินลั่วฉิงเดาไม่ค่อยถูกว่าที่คุณปู่เวินโทรมาหาเธอนั้นต้องการอะไรกันแน่ เลยตอบกลับไปแบบงง ๆ

“อืม หนูมีความสุขก็ดีแล้ว ถ้ามีเวลาอย่าลืมกลับมาเยี่ยมปู่บ้างนะ” คุณปู่เวินยิ้มออกมา รอยยิ้มนั้นทั้งอบอุ่นทั้งรักและเอ็นดู

“ค่ะคุณปู่” เวินลั่วฉิงยิ้มเล็กน้อย ในใจรู้สึกอบอุ่นขึ้นเป็นกอง เธอรู้ว่าเวินหรวนหรวนยังถูกคุมตัวอยู่ที่สถานีตำรวจ ตามนิสัยของหลี่หยุนแล้วต้องไปขอร้องให้คุณปู่ช่วยแน่

เธอเดาว่าหลี่หยุนน่าจะเป็นคนบังคับให้คุณปู่โทรมาหาเธอ

แต่คุณปู่กลับไม่เอ่ยถึงเรื่องเวินหรวนหรวนแม้แต่น้อย อีกทั้งไม่ได้เร่งรัดให้เธอกลับไปด้วย

เธอรู้ดีว่าคุณปู่รักเธอมากจริง ๆ

“คุณพ่อ ทำไมไม่เรียกให้ฉิงฉิงกลับมา” หลี่หยุนงงเป็นไก่ตาแตก ทนไม่ไหวจนแทบจะตะคอกเสียงออกมา

“แกเป็นห่วงกลัวฉิงฉิงจะเป็นอะไรไปไม่ใช่เหรอ เมื่อกี้ฉันก็โทรไปเช็คดูแล้ว ฉิงฉิงไม่เป็นอะไร เที่ยวเล่นมีความสุขดี พวกแกสบายใจได้” คุณปู่เวินปรายตามองเธออย่างเย็นชา

“...” หลี่หยุนจุกจนพูดอะไรไม่ออก ขบกรามด้วยความเกลียดชัง

คุณปู่เวินไม่สนใจเธอ แล้วเดินขึ้นชั้นบนไป

“ตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ” เวินจีหยันรู้สึกจนปัญญา คุณปู่โทรศัพท์ไปแบบนั้นสู้ไม่โทรยังดีเสียกว่า

สายตาของหลี่หยุนดูดุร้ายมากขึ้น เป็นหลานเหมือนกันแท้ ๆ แต่คุณปู่กลับลำเอียงขนาดนี้ ยัยโง่นั่นดีกว่าหรวนหรวนของเธอตรงไหน

แต่ตอนนี้ถึงเธอจะโกรธไปก็ไร้ประโยชน์ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหาทางช่วยหรวนหรวนออกมา