ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 202

บทที่ 202 ฐานะที่แท้จริงของคุณชายสามเย่ (2)

“แต่ด้วยอำนาจของเขา เมื่อเขาสืบหาขึ้นมา ฉันก็ไม่สามารถจะปิดบังอะไรได้” ขณะที่เขาพูดประโยคนี้แววตาเป็นประกาย ฟังดูแล้วเหมือนประโยคธรรมดาทั่วไปแต่กลับมีความลับอะไรซ่อนอยู่

เขาเชื่อในความฉลาดหลักแหลมของเธอ เขาไม่จำเป็นต้องพูดอะไรให้ชัดเจน แค่เปรยออกมาเพียงเล็กน้อย เธอก็สามารถฟังออกแน่นอน

“อำนาจของเขาเหรอ” ไม่ผิดคาด เวินลั่วฉิงจับสังเกตในสิ่งสำคัญที่เขาต้องการจะสื่อออกมาได้

อำนาจของเย่ซือเฉินเหรอ

รุ่นพี่พูดว่าอำนาจของเย่ซือเฉิน แต่ไม่ใช่อำนาจของตระกูลเย่ ระหว่างสองอย่างนี้มันแตกต่างกันมากเลยนะ

“อืม” ชายคนนั้นยิ้มออกมาอย่างพอใจ แน่นอนว่าปราศจากเสียง เวินลั่วฉิงไม่มีทางได้ยิน และไม่มีทางมองเห็นอีกด้วย

“อิทธิพลของเขานั้น เกรงว่าบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปสิบบริษัทก็เทียบไม่ได้ ฉันกลัวว่าจะต้านทานไม่ไหว” เขาพูดเสริมขึ้นมาอีกประโยค

ประโยคที่เขาพูดนั้นต้องการสื่ออะไรบางอย่างอย่างเห็นได้ชัด บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปสิบบริษัทรวมกันยังสู้อิทธิพลที่เย่ซือเฉินมีไม่ได้งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นเย่ซือเฉินก็ไม่ได้ต้องการครอบครองบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปจริง ๆ น่ะสิ

เวินลั่วฉิงเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมมาก ยังไงเธอก็ต้องฟังตรงจุดนี้ออก

แต่ไม่ว่าเย่ซือเฉินต้องการครอบครองบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปหรือไม่นั้น สัญญาที่เธอได้ทำกับเย่ซือเฉินนั้นระบุไว้อย่างชัดเจน และเธอก็รับปากเย่ซือเฉินไว้แล้ว ว่าถ้าเย่ซือเฉินยังไม่ได้ครอบครองบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป เธอห้ามเอ่ยถึงเรื่องหย่าร้างเป็นอันขาด

ในเมื่อเธอรับปากเย่ซือเฉินไว้แล้ว เธอก็ต้องทำให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ก็ไม่สามารถทำให้เธอกลายเป็นคนผิดคำพูดไปได้เด็ดขาด

“รุ่นพี่คะ ฉันทราบแล้วค่ะ” เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไรมากมาย เธอพูดเพียงว่าเธอรู้แล้วด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำลงแค่นั้น และไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ทั้งสิ้น ทุกอย่างมันชัดเจนอยู่แล้ว

ผู้ชายที่อยู่ในสายนั้นได้แต่สูดลมหายใจเข้าออกลึก ๆ เขาคิดไม่ถึงว่าเขาพูดชัดเจนขนาดนี้แล้ว ทำไมเธอกลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยแม้แต่น้อย ยังคงเลือกที่จะอยู่ข้างเย่ซือเฉิน

เธอบอกว่า เธอกับเย่ซือเฉินแต่งงานกันเพราะมีข้อตกลงบางอย่าง เขาก็เชื่อ

อีกทั้งเขาก็ได้สืบแล้วว่าตอนแรกเย่ซือเฉินบีบบังคับเธอด้วยซ้ำ

แต่เพียงเพราะถูกบังคับงั้นเหรอ ถ้าการบังคับเธอแล้วมันได้ผล รู้อย่างนี้เขาใช้วิธีนี้ไปนานแล้ว ทำไมต้องเสียเวลารอมาตั้งหลายปีด้วย

ในตอนแรกเย่ซือเฉินบีบบังคับก็จริงอยู่ แต่สำหรับเธอแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าจะหาทางหลีกหนีไม่ได้สักหน่อย

หลายปีมานี้ เขาระมัดระวังเป็นอย่างมาก แต่ไหนแต่ไรมาไม่กล้าบังคับอะไรเธอแม้แต่น้อย

เพราะเขารู้ดีว่าเธอเกลียดคนที่หลอกลวงเธอ เกลียดคนที่บีบบังคับเธอ

แต่ทำไมกับเย่ซือเฉิน เธอถึงยอมเขามากมายขนาดนี้

ทำไมถึงได้ปฏิบัติต่อเย่ซือเฉินพิเศษกว่าคนอื่น

ที่จริงตอนนี้เขาอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าหยินหลง เขายืนอยู่บนที่สูง สามารถมองเห็นเธอได้อย่างชัดเจน ทั้งที่อยู่ใกล้กันแค่นี้ แต่เขากลับรู้สึกว่าระหว่างเธอและเขากลับห่างไกลกันเหลือเกิน

“รุ่นพี่...” เวินลั่วฉิงเห็นเขาเงียบไปอยู่พักใหญ่ จึงเอ่ยเรียกขึ้นมา เธอรู้สึกวันนี้รุ่นพี่มีท่าทีแปลก ๆ

เดี๋ยวรุ่นพี่บอกว่ามีธุระ เดี๋ยวบอกว่าไม่มีอะไร ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย

เขากลั้นหายใจชั่วครู่ ขณะที่เขายืนอยู่บนที่สูง ก็ได้มองมาที่ร่างของเธอ นัยน์ตามืดลงเล็กน้อย สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่อยากบังคับเธออยู่ดี

เขาไม่อยากจบบทสนทนาลง แต่ก็ไม่อยากทำให้เธอสงสัยไปมากกว่านี้ เขาถอนหายใจ และกำลังจะเอ่ยปากพูด

แต่ทันใดนั้น เขาก็มองเห็นเย่ซือเฉิน เขาอยู่ที่ชั้นห้า เย่ซือเฉินอยู่ที่ชั้นสอง และเวินลั่วฉิงอยู่ที่ชั้นหนึ่ง

ห้างสรรพสินค้าหยินหลงเป็นห้างฯ ภายใต้การบริหารของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป วันนี้เย่ซือเฉินมีธุระที่นี่พอดี