ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 228

บทที่228 ความลับของเทพธิดาเวินถูกเปิดเผยจนหมด (6)

คุณชายห้าฉิงเพิ่งเอ่ยด่าผู้หญิงของเขา เขาจะจำไว้ บัญชีนี้ต่อไปเขาจะค่อยๆคิดเอง

"งั้นประธานหลี่ก็คงเคยได้ยินเรื่องที่ฉันป่วยมีโรคแล้วใช่ไหมคะ"ในห้อง008 เวินลั่วเฉิงยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง เพียงแต่รอยยิ้มครั้งนี้เหมือนแตกต่างไปจากเดิม

ประธานหลี่ขมวดคิ้ว ไม่ค่อยเข้าใจคำพูดของความหมายเธอ เขารู้อยู่แล้วว่าเธอนั้นมีโรค แค่โง่ไม่ใช่หรือไง เพราะเขารู้ว่าเธอโง่ไงถึงกล้าคิดอยากจะจัดการเธอ

เพียงแต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้กลับพูดเรื่องด้วยตัวเองขึ้นมา ทำให้เขาแปลกใจเล็กน้อย ประธานหลี่ไม่พูดอะไรไปชั่วขณะ

"โรคนี้ของฉันนั้น ปกติถ้าคนอื่นไม่ยุ่งวุ่นวายกับฉัน มันก็จะไม่เกิดเรื่องอะไร แต่ถ้าหากมีคนยุ่งวุ่นวายกับฉันแล้วละก็ งั้นผลที่ตามนั้นก็ยากที่จะควบคุมแล้วสิ รูปถ่ายพวกนี้ คือพวกเขายุ่งวุ่นวายกับฉันทั้งนั้น ฉันเป็นคนชกต่อยเอง "เวินลั่วฉิงหมุนเล่นโทรศัพท์มือถือในมือ รอยยิ้มบนใบหน้าได้จางหายหมดไปแล้ว ดวงตาทั้งสองข้างได้ปรากฏความเยือกเย็นจางๆ

ในตอนนี้ ในที่สุดทุกคนก็ได้รู้สักทีว่ารูปในที่เกิดเหตุที่พูดถึงนั้นคืออะไร นึกถึงเมื่อกี้ที่สีหน้าประธานหลี่ที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว คงจะได้เห็นรูปน่ากลัวพวกนี้เข้าอย่างแน่นอน

เธอต่อยเอง เป็นไปได้เหรอ ตอนนี้ทุกคนที่ดูอยู่ต่างก็สงสัย

"เหอะ พูดเป็นเล่นหรือไง เธอต่อยเอง เธอเนี่ยนะ ผู้หญิงร่างบอบบางคนหนึ่งจะสู้พวกคนนั้นได้ไง นี่เป็นพวกผู้ชายร่างบึกบึนเลยน่ะ"เห็นได้อย่างชัด ว่าประธานหลี่นั่นไม่เชื่ออะไรเลย ที่จริงเหตุการณ์แบบนี้ลองเปลี่ยนเป็นใครใครก็ไม่เชื่อหรอก

"ฉันเป็นคนชกต่อยจริงๆ ประธานหลี่ไม่เชื่อหรอกคะ งั้นฉันจะให้ดูของอีกอย่าง"เวินลั่วฉิงจ้องประธานหลี่เบาๆแวบหนึ่ง ด้วยท่าทางนิ่งเฉยเมย

ที่จริงตั้งแต่เริ่มจนจบ เธอยังไม่เคยเผยความตื่นเต้นหรือวิตกกังวลอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่เป็นเพราะประธานหลี่นั้นเกิดความได้ใจมากเกินไป จึงลืมรายละเอียดพวกนี้ไป

และคุณชายห้าฉิงที่ก่อนหน้ามีอคติต่อเวินลั่วฉิงจึงเลือกที่จะมองข้ามมันไป

"ของอะไรล่ะ"ประธานหลี่หรี่สายตามอง ตอนนี้เขาเริ่มรับรู้ความผิดปกติของเรื่องราวแล้ว เพียงแต่เขาก็ยังมีความสงสัยอยู่

แน่นอน เขาก็รู้สึกว่าเวินลั่วฉิงเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง ถึงจะไม่โง่ ก็คงทำเรื่องให้มันใหญ่โต่อะไรไม่ได้

"ยังมีของอะไรให้ดู ยังมีอะไรให้ดูอีก ของลับของพี่สะใภ้สามเหมือนจะเยอะมากเลย ผมทำไมรู้สึกว่าพี่สะใภ้สามไม่ได้โง่อย่างที่พี่ห้าพูดเลย ผมทำไมรู้สึกว่าพี่สะใภ้สามนั้นโคตรเท่ห์จะตายเลยอ่ะ"เสี่ยวชีที่ไร้เดียงสาที่สุดได้แสดงความคิดเห็นของตัวเองออกมา

เสี่ยวชีอายุน้อยที่สุด จึงไม่จัดอยู่ในส่วนของคุณชายทั้งหกเมือง A แต่เสี่ยวชีเป็นที่เอ็นดูรักใคร่ของทุกคนที่สุด เพราะแบบนี้ทุกคนถึงเรียกเขาว่าเสี่ยวชี

คุณชายห้าฉิงหันสายตาไป จ้องเขม็งเสี่ยวชีแล้วแวบหนึ่ง แล้วเม้มปากเบาๆ ไม่มีการตอบโต้ เพราะตอนนี้ภายในจิตใจของเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว เขาก็รู้สึกเหมือนกันว่าเวินลั่วฉิงเหมือนจะไม่ได้โง่อย่างที่เขาคิด

เวินลั่วฉิงครั้งนี้ไม่ได้พูดอะไร แต่เป็นการเอาของบางอย่างออกจากกระเป๋าที่ถือติดตัวออกมาอย่างช้าๆไม่รีบร้อน แล้ววางเรียงทีละชิ้นๆตรงหน้าประธานหลี่

"นั่นทั้งหมดคืออะไรกัน"เสี่ยวชีอดร้องตะลึงออกมาไม่ได้ "เหมือนจะเป็นใบประกาศนียบัตร

ผู้ชมทั้งหลายต่างก็มองใบประกาศนียบัตรพวกนั้นผ่านจากกล้องวงจรปิด แต่ว่าก็มองไม่ค่อยชัดมากนะ เลยไม่รู้ว่าเป็นใบประกาศนียบัตรอะไร

"นี่ นี่คืออะไร"ในห้อง 008 ประธานหลี่ตะลึง ไม่ใช่เพราะเขาดูไม่ออกว่าของที่อยู่ตรงหน้าอย่างแน่นอน แต่เพราะตื่นตะลึงมากเกินไปจึงไม่อยากจะเชื่อ ไม่อยากจะเชื่อว่าของพวกนี้จะเป็นของผู้หญิงคนนี้ได้

"นี่คือประกาศนียบัตรยูโดของฉัน นี่คือของเทควันโด และนี่คือ......"เวินลั่วฉิงแนะนำของแต่ละอย่างให้เขาด้วยเย็นใจเป็นอย่างมาก

"ของพวกนี้เป็นของเธอหมดเลยเหรอ"ประธานหลี่แอบถอนหายใจ อดไม่ได้ที่จะตัดคำพูดเธอ

"อืม คือของฉันทั้งหมดเลยค่ะ"ในระหว่างที่เวินลั่วฉิงพูด ก็เปิดใบประกาศนียบัตรออก ให้ประธานหลี่ได้เห็นชื่อที่อยู่ข้างในของเธอ เมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆของประธานหลี่ ในใจเวินลั่วฉิงก็แอบขำ จากนั้นก็ค่อยไปพูดเสริมอีกคำ"คุณปู่ของฉันกลัวฉันโดนคนอื่นรังแกเลยให้ฉันไปเรียนค่ะ"