ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 235

บทที่235 ความสามารถที่แสดงออกมาของเทพธิดาเวิน ทำทุกคนตะลึงตาค้าง (7)

หลิวฉินอึ้งไปอย่างแรง แล้วจ้องมองเธออย่างตะลึง เธอคิดยังไงก็คิดไม่ถึงเลยว่าเวินลั่วฉิงจะพูดแบบนี้ออกมา นี่ นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด

"แบบนี้ก็ได้เหรอ พี่สะใภ้สามนี่มันเจ๋งจริงๆ"ครั้งนี้เสี่ยวชีถึงกับปรบมือชื่นชมเลย แววตาประกายแวววาวนั้นเต็มไปความตะลึงและยกย่อง

และคนอื่นที่ได้ยินคำพูดเช่นนี้ของเวินลั่วฉิง ต่างก็หลุดขำออกมา

ผู้หญิงคนนี้ ช่างทำให้คนประหลาดใจจริงๆ

เธอรังแกคนอื่นอย่างไร้เหตุผลเช่นนี้ ดูแล้วก็ฟินเป็นอย่างมาก

"เธอ เธอมันเจ้าเล่ห์ ไม่มีเหตุผล"หลังหลิวฉินได้สติ ก็ตอบกลับด้วยความโกรธ

"ใช่ ปกติในเวลาที่สามารถเจ้าเล่ห์ได้นั้น ฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องจริงจังมากเกินไปจริงๆด้วย"เวินลั่วฉิงค่อยๆยิ้มขึ้นมาที่ริมฝีปาก รอยยิ้มบนใบหน้านั้นสดใสมาก "เพราะฉะนั้น เธอน่ะ ก็ไม่ต้องจริงจังมากเกินไป เล่นได้ ก็เล่น......"

"ถ้าเป็นไม่ได้ล่ะ"หลิวฉินตะลึงเมื่อรู้ว่าคำพูดต่อไปจะเป็นอะไร

"ถ้าเล่นไม่ได้ เธอก็โดนเล่นแทนน่ะสิ"เวินลั่วฉิงจ้องมองเธอแวบหนึ่ง อธิบายให้เธอเข้าใจอย่างใจดี

"พรืด......"เสี่ยวชีถึงกับหลุดขำออกมา คำพูดนี้ของพี่สะใภ้สามนั้นยอดสุดๆไปเลย

หลิวฉินนิ่งอึ้งไปทันที เขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างเกลียดชังแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

เวินลั่วฉิงหยิบมีดปอกผลไม้ขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเล่นแกว่งไปมา

"เธอทำฉันเป็นแบบนี้แล้ว เธอยังจะทำอะไรอีก"หลิวฉินตกตะลึงอย่างแรง สีหน้าได้เปลี่ยนเป็นซีดอย่างรวดเร็ว แล้วอดตัวสั่นไม่ได้

"พูดแบบนี้แล้วกัน คนอย่างฉันไม่ผูกพยาบาท เพราะถ้ามีความแค้น ฉันก็จะชำระตรงนั้นเลย แถมฉันก็ยังมีนิสัยอีกอย่างหนึ่ง คนอื่นแตะต้องฉันแค่ส่วนเดียว แต่ฉันต้องทำกลับเขาสิบส่วนอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้น บัญชีนี้ก็คงต้องชำระแล้วสิ"เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย นิ้วดีดที่ปลายมีดปอกผลไม้เบาๆ

เป็นการข่มขู่ที่ทำให้ตกใจกลัวเป็นอย่างมาก

"เวินลั่วฉิง นี่เธอใช้อำนาจรังแกคนไม่มีทางสู้"หลิวฉินตกใจกลัวจนเหงื่อซึมไปทั่วแผ่นหลัง อยากหนี แต่เสื้อผ้าบนตัวเธอก็เป็นเศษผ้าแล้ว จึงออกไปไม่ได้

"ใช่ ฉันใช้อำนาจรังแกคนไม่มีทางสู้ แล้วเธอจะทำไหม บอกเธอตามตรง ว่าอำนาจของฉันมันใหญ่มากด้วยนะ"เวินลั่วฉิงไม่คิดปกปิดแม้แต่น้อย แถมเธออย่างยอมรับอย่างไม่ปิดบังว่าใช้อำนาจรังแกเธอจริงๆ

เย่ซือเฉินแววตาประกายเล็กน้อยในขณะจ้องมองภาพ เธอใช้อำนาจของใคร ของเขา หรือของถังไป๋เชียน

ตอนนี้อยู่เมืองA เธอจะใช้อำนาจก็ต้องใช้อำนาจของเขา และต้องเป็นอำนาจเขาเท่านั้น

"เวินลั่วฉิง เธออวดดีเป็นเพราะในบริษัทมีคนให้ท้ายอยู่ใช่ไหม"หลิวฉินเกลียดจนถึงขั้นสุด และกลัวไปถึงขั้นสุดเช่นกัน

เมื่อนึกได้ว่าเวินลั่วฉิงอวดดีขนาดนี้ ในบริษัทต้องมีคนค่อยให้ท้ายอย่างแน่นอน ตอนนี้เธอเสียใจภายหลังแล้วจริงๆ

เวินลั่วฉิงขมวดคิ้ว ไม่ยอมรับ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ

พูดอย่างเคร่งครัด ในบริษัทมีคนให้ท้ายเธอจริงๆด้วย แถมคนให้ท้ายนี้ยังไม่ใช่เล็กๆเสียด้วย

"ฮึ ฉันรู้แล้ว เลขาหลิวเป็นคนให้ท้ายเธอใช่ไหม เธอต้องนอนกับเลขาหลิวมาแล้วใช่ไหม"หลิวฉินตกใจกลัวจนสั่นไปทั้งร่าง แต่เธอก็ยังจะแอบหลอกถามเวินลั่วฉิง

ในอีกห้องหนึ่ง เย่ซือเฉินเมื่อได้ยินสิ่งที่หลิวฉินพูด

แววตาทั้งสองข้างที่คมกริบดั่งมีดปาดตรงไปที่เลขาหลิว

เลขาหลิวจ้องมองสายตาเยือกเย็นที่ส่งมาของท่านประธานแล้วนั้น ก็รู้สึกหวาดเสียวอย่างรุนแรง "ประธาน ผมถูกปรักปรำ......"เรื่องแบบนี้ดึงเขาไปยุ่งด้วยได้ไง เขาทำไมซวยขนาดนี้นะ

เย่ซือเฉินรู้อยู่แล้วแหละว่าเลขาหลิวนั้นถูกปรักปรำ เพียงแต่ เรื่องแบบนี้คนที่ถูกกล่าวถึงนั้นทำไมไม่ใช่เขา แต่เป็นเลขาหลิว เรื่องนี้ทำให้เขากลุ้มใจเป็นอย่างมาก

"หลิวฉิน คำพูดนี้ ถ้าหากเธอเผยแพร่ออกไปแบบนี้ ฉันกล้ารับประกันว่าเธอได้ตายอย่างน่าอนาถแน่"เวินลั่วฉิงผงะ จู่ๆก็หัวเราะออกมา

เธอกับเลขาหลิวงั้นเหรอ

คำพูดนี้ถ้าลอยไปถึงหูเย่ซือเฉินเข้า ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีผลอะไรตามมาได้

"ทำไม เธอกลัวงั้นเหรอ"หลิวฉินคิดว่าเวินลั่วฉิงเริ่มกลัวแล้ว ใบหน้าจึงแสดงความได้ใจออกมา

"ฉันน่ะไม่กลัว จะร้อนใจก็ไม่ใช่ฉันที่ร้อนใจ จะได้มีคนร้อนใจเกิดขึ้นแน่"เวินลั่วฉิงหัวเราะออกมา