ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 244

บทที่ 244 คุณชายสามเย่โดนลวนลาม

เมื่อขึ้นไปที่รถ เลขาหลิวนั่งอยู่ข้างหน้าด้านคนขับ เย่ซือเฉินอุ้มเวินลั่วฉิงนั่งอยู่ด้านหลัง

ตอนแรก เวินลั่วฉิงได้แต่นอน สงบมาก สงบมาก

เมื่อเดินไปได้ถึงครึ่งทาง เวินลั่วฉิงขยับตัว เย่ซือเฉินนึกว่าเธอไม่สบายตัว จึงปรับท่านั่งเพื่อให้เธอนอนสบายขึ้น

แต่ว่า จู่ๆเวินลั่วฉิงก็ลืมตาขึ้นมา สายตาที่ทั้งใสและดำคู่นั้น ดูเป็นประกายและแพรวพราวมาก

เย่ซือเฉินกังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้น จึงเปิดไฟในรถ เมื่อเธอลืมตาขึ้น เขาก็เห็นแล้ว

เย่ซือเฉินตะลึงไปสักครู่ ไหนว่าพรุ่งนี้ถึงจะตื่น？ทำไมตื่นเร็วขนาดนี้

อีกอย่างดูอาการของเธอแล้วเหมือนจะสร่างเมาแล้ว

ดูแล้วตอนนี้เธอเหมือนจะสร่างเมาและสดใสมาก น่าจะไม่ใช่ที่พี่สองพูดว่าเป็นกรณีพิเศษแบบนั้นหรอกนะ？

ดวงตาของเวินลั่วฉิงหมุนไปมาเล็กน้อย มองไปที่เขา แล้วยิ้ม รอยยิ้มเต็มไปด้วยความอ่อนโยน สว่างไสวดั่งแสงพระอาทิตย์ และแฝงไว้ไม่ด้วยเสน่ห์ที่เย้ายวน

มองไปที่รอยยิ้มของเธอ ดวงตาของเย่ซือเฉินกะพริบเล็กน้อย จู่ๆก็รู้สึกมีอาการมึนๆเล็กน้อย ความจริงแล้วเวลาที่เธอยิ้มนั้นสวยมาก เมื่อกี้เขาถอดแว่นของเธอออก ตอนที่เธอยิ้มออกมา ดวงตาคู่นั้นสวยเป็นพิเศษ

พวกเขาแต่งงานมาได้ระยะหนึ่งแล้ว นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เธอยิ้มแบบนั้นกับเขา เขาชอบรอยยิ้มแบบนี้ของเธอ

“ตื่นแล้ว” ริมฝีปากของเย่ซือเฉินค่อยๆยิ้มออก บนใบหน้ามีเสียงหัวเราะเบาๆออกมาอย่างเห็นได้ชัด น้ำเสียงที่เบาและอ่อนโยนแบบนี้ยิ่งไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย

เวินลั่วฉิงไม่ได้ตอบเขา มีแต่ดวงตาคู่นั้นกะพริบซ้ำไปมา แล้วยกแขนขึ้น ยื่นไปจับบนใบหน้าของเขา จับไปมาบนใบหน้า ครั้งแล้ว ครั้งเล่า

เย่ซือเฉินตกใจเล็กน้อย สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอตอนนี้ปรกติดีหรือไม่？

ไม่ ต้องไม่ปรกติแน่นอน แต่นี่มันเกิดอะไรขึ้น？

จู่ๆเธอก็กระตือรือร้นขนาดนี้ มันทำให้เขารู้สึกตกใจแต่ก็ปลาบปลื้มมาก！！

มือของเวินลั่วฉิงยังลูบไล้ไปมาอยู่บนใบหน้าเขา ไม่ มันไม่ใช่ลูบไล้แล้ว แต่มันกลายเป็นบีบนวด ครั้งแล้ว ครั้งเล่ายิ่งบีบยิ่งแรงขึ้น ทำให้เขาเริ่มรู้สึกมีความปวดเล็กน้อย

แต่ว่า เย่ซือเฉินไม่ได้ขยับ ไม่ได้พูดอะไร ที่สำคัญก็ไม่ได้ระงับให้เธอหยุด ปล่อยให้มือของเธอบดขยี้อยู่บนใบหน้าของเขา

เขาก็อยากรู้เหมือนกัน เธอจะทำอะไรต่อไปอีก？

“สัมผัสของผิวดีมาก ทั้งใส ทั้งนุ่ม เพียงแต่มันแข็งไปหน่อย” หลังจากที่เวินลั่วฉิงจับไปตั้ง จากนั้นได้ผลสรุปนี้ออกมา น้ำเสียงที่พูดออกมามีความชอบเล็กน้อย และเหมือนจะรังเกียจอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน

“สัมผัสของผิวดีมาก ทั้งใส ทั้งนุ่ม เพียงแต่มันแข็งเล็กน้อยเท่านั้นเอง”

ตรงขอบแก้มของเขาเนื่องจากไม่มีเนื้อส่วนเกินเลย ดังนั้นมันจึงไม่ค่อยนุ่มเท่าไหร่

เย่ซือเฉินจะร้องไห้ก็ไม่ได้ หัวเราะก็ไม่ใช่ ผู้หญิงคนนี้บดขยี้หน้ามาตั้งนาน บีบจนทำให้หน้าเขาเจ็บไปหมด เธอยังมีหน้ามารังเกียจว่าหน้าเขาแข็งอีกเหรอ？

เลขาหลิวที่ขับรถอยู่ข้างหน้ามองไม่เห็นสถานการณ์ข้างหลังว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆก็ได้ยินคำพูดนี้ของเวินลั่วฉิง ทำให้เขาตะลึงไม่น้อย คำพูดนี้ของคุณผู้หญิงได้มาจากไหนกัน？

คุณผู้หญิงอยู่ข้างหลังทำให้อะไรท่านประธานเหรอ？

แข็ง ตรงไหนแข็งเหรอ？

เวลานี้เลขาหลิวมีความสงสัยเป็นอย่างมาก แต่เขาไม่กล้ามองดูมากกว่านี้ ดังนั้นเขาจึงดึงความสนใจทั้งหมดไปที่การขับรถ

เวินลั่วฉิงปรับตัวให้นั่งตรงเล็กน้อย เพราะตอนแรกเย่ซือเฉินอุ้มเธอไว้ตลอด ดังนั้นเวลานี้เธอจึงนั่งอยู่บนตักของเย่ซือเฉิน ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้เธอและเขาใกล้ชิดกันมาก

เวินลั่วฉิงจ้องที่ใบหน้าของเขาในระยะใกล้ ได้แต่มอง และมองอย่างตั้งใจ เมื่อมองไปได้สักครู่ แล้วยิ้มออกมา ยิ้มจนคิ้วโก่ง จนฟันสีขาวออกมา ดวงตาสีดำของเธอช่างโปร่งใสและแพรวพราว

ความรู้สึกนั้นราวกับว่าลูกสุนัขหมาป่าตัวน้อยเห็นชิ้นเนื้อสด และการเคลื่อนไหวแบบสามมิติที่โดดเด่นทำให้ดูแล้วแสบตาเล็กน้อย