ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 248

บทที่ 248 ถังจื่อโม่คือลูกชายของฉัน（2）

เธอจำได้ว่าตอนนั้น เธอหมดสติอยู่ในอ้อมกอดของเย่ซือเฉิน เธออยู่ด้วยกันกับเย่ซือเฉิน ดังนั้น เวินลั่วฉิงไม่ต้องสงสัย คนที่เธออยู่ด้วยเมื่อคืนก็คือเย่ซือเฉิน

ถึงแม้ว่าพวกเขาแต่งงานกันเพราะสัญญา ไม่เกี่ยวข้องกับความรัก เธอคิดว่าเย่ซือเฉินคงไม่ปล่อยเธอที่อยู่ในสภาพนั้นให้กับผู้ชายคนอื่นหรอก ดังนั้น สิ่งเดียวที่เป็นไปได้ก็คือเย่ซือเฉิน

แต่ว่า ระหว่างเธอกับเย่ซือเฉินแต่งงานกันมีสัญญา คนที่เย่ซือเฉินรักไม่ใช่เธอ ดังนั้นเมื่ออยู่ในสถานการณ์ปรกติแล้วเย่ซือเฉินน่าจะไม่ทำอะไรเธอ？

จู่ๆเธอก็จำได้ว่าเหอถงถงเคยบอกว่าเธอจะกลายเป็นอันทพาลตอนที่เธอเมา ดังนั้นตอนนี้เธอรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว นั่นคือโศกนาฏกรรมเมื่อห้าปีก่อนได้เกิดขึ้นอีกครั้ง

เมื่อห้าปีก่อน เธอน่าจะโดนคนวางยาทำให้เธอขืนใจโม่เหยียน มาวันนี้ เมื่อเธอดื่มเหล้าเมาอีกเธอก็ได้ขืนใจ เย่ซือเฉิน

โอ้พระเจ้า ให้ฟ้าผ่าเธอให้ตายเสียดีกว่า！！

แน่นอน เมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่ปรกตินั้น ผู้หญิงปรกติไม่สามารถขืนใจ ผู้ชายหนึ่งคนได้หรอก

แต่ว่า เธอไม่ใช่ผู้หญิงทั่วไป ไม่ใช่ผู้หญิงปรกติ！！

ดูจากฝีมือของเธอแล้ว ผู้ชายทั่วไปไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ ดังนั้นเรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นได้……

จู่ๆเวินลั่วฉิงก็มีความรู้สึกอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก！！

ครั้งที่แล้ว เธอยังสามารถหลบหนีไปได้โดยที่ไม่มีใครรู้ แต่ว่าครั้งนี้หล่ะ？

เย่ซือเฉินรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ และพวกเขาก็จดทะเบียนสมรสกัน ถึงแม้ว่าเธออยากหนีก็หนีไม่พ้น

“เวินลั่วฉิง เธอได้ยินที่ฉันพูดไหม กี่โมงแล้ว ยังไม่รีบมาทำงานอีก？”หัวหน้าซุนเมื่อไม่ได้ยินเสียงของเวินลั่วฉิง จึงตะโกนออมาอีกครั้ง

เวินลั่วฉิงรีบเรียกสติตัวเองกลับมา จากนั้นตอบรับด้วยเสียงต่ำ แล้ววางสายทิ้ง

เมื่อวางสายทิ้งแล้ว เวินลั่วฉิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ขณะนี้ห้องนอนมีเธอแค่คนเดียว เห็นได้ชัดว่าเย่ซือเฉินได้ออกไปแล้ว ตอนนี้สิบโมงกว่าแล้ว เย่ซือเฉินน่าจะไปทำงานแล้ว

เวินลั่วฉิงคิดเข้าข้างตัวเองในใจ เธอคิดว่าทุกคนเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว แม้ว่าเรื่องเมื่อคืนเป็นเพราะว่าเธอเมา แล้วทำการขืนใจเขา เขาก็ไม่ได้เสียเปรียบมาก หรืออีกอย่าง เขาคงไม่ถือสาอะไรกับเธอ เรื่องนี้ก็ให้มันผ่านไปแบบนี้ ถือว่ามันเป็นอุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ก็ผ่านไปได้

เมื่อคิดแบบนี้ จึงทำให้เวินลั่วฉิงสบายใจขึ้นเยอะ เธอทดลองขยับร่างกายดู แค่ขยับเล็กน้อย ก็ปวดไปทั้งตัว

ริมฝีปากของเวินลั่วฉิงกระตุกเล็กน้อย เมื่อคืนมันรุนแรงเร่าร้อนแค่ไหนกัน？หลังจากเมาแล้วเธอบ้าคลั่งแค่ไหน？

จู่ๆเวินลั่วฉิงก็นึกได้อีกปัญหาหนึ่งขึ้นมา เนื่องจากขนาดเธอยังอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ แล้วเย่ซือเฉินหล่ะ？ไม่รู้ว่าจะแย่กว่านี้ไหม？

เวินลั่วฉิงหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ มันยากที่จะพูดอะไรจริงๆ！！！

ถึงแม้ว่าจะเจ็บระบมไปทั้งตัว แต่เวินลั่วฉิงก็ฝืนตัวเองให้ลุกขึ้น ร่างกายของเธอสะอาดมาก น่าจะอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว

แต่ที่ไม่รู้คือเธออาบเองหลังทำเรื่องนั้นเสร็จ หรือเย่ซือเฉินเป็นคนช่วยเธออาบน้ำกันแน่？

เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าตัวเองจะคิดฟุ้งซ่านไม่ได้แล้ว เพราะถ้าคิดต่ออาจทำให้เธอเป็นบ้าได้

เมื่อมองไปที่เตียงเธอเห็นมัวางเสื้อผ้าใหม่อยู่ น่าจะเป็นเย่ซือเฉินเตรียมไว้ให้เธอ แถมยังมีอาหารเช้าที่พิถีพิถันวางไว้ด้วย คิดว่าถึงว่าเย่ซือเฉินจะเป็นคนละเอียดขนาดนี้

ขนาดเธอได้ขืนใจเขาไป แล้ว เขาก็ยังดีต่อเธอขนาดนี้ ถือว่าดีมากแล้ว！

เวินลั่วฉิงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เสร็จ กินอาหาร เล็กน้อย จากนั้นเปิดประตูห้องแล้วเดินออกไป

แต่ว่า เมื่อก้าวออกไปถึงหน้าห้อง เวินลั่วฉิงหยุดชะงักสักครู่ สายตาคู่นั้นเบิกกว้าง ที่นี่ทำไมมันช่างคุ้นเคยขนาดนี้？

เวินลั่วฉิงรีบหันกลับไป แล้วมองเห็นป้ายห้องด้านหลัง เห็นได้ชัดว่าร่างกายมีความเกร็งเล็กน้อย

ไม่ใช่มั้ง？คงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอก？