ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 249

บทที่ 249 ถังจื่อโม่คือลูกชายของฉัน（3）

ห้าปีก่อน ที่เขาปล่อยให้เธอหนีไป นั่นเป็นเพราะว่าเขาไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร ตอนนี้ เธอคิดว่าเธอจะหนีพ้นอีกเหรอ？

แต่ว่า เย่ซือเฉินเห็นเสื้อผ้าที่เขาเตรียมไว้ให้ไม่อยู่แล้ว อาหารเช้าที่เขาเตรียมไว้ให้ เธอก็ได้กินเรียบร้อยแล้ว ถ้าเธอคิดหนี คงเป็นไปไม่ได้ที่ยังจมีเวลากินอาหารเช้าอีก

สีหน้าของเขาค่อยๆอ่อนลง จากนั้นเปิดดูกล้องวงจรปิดภายในห้อง

หลังจากที่เคยเกิดเรื่องเมื่อห้าปีก่อน จี้หซีก็ได้ติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ในห้องเขาด้วย โดยบอกว่าป้องกันไว้ก่อน แต่หลังจากนั้น เขาก็ไม่เคยมาที่นี่อีกเลย เป็นเพราะเมื่อคืนเธอสร้างปัญหาในรถ และมันอยู่ใกล้ที่นี่พอดี อีกอย่างเขาก็อยากทดสอบปฏิกิริยาของเธอเหมือนกัน ดังนั้นจึงพาเธอมาที่นี่

สำหรับเรื่องกล้องวงจรปิด เขาไม่เคยใช้มันเลย แต่ว่า ครั้งนี้มันจะน่าจะใช้ประโยชน์ได้

เขาอยากรู้ว่าเมื่อเธอตื่นขึ้นมานั้นจะมีปฏิกิริยาอะไรบ้าง？แล้วไปไหนแล้ว？

ขณะนี้ เวินลั่วฉิงอยู่ระหว่างทางไปทำงาน โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นรัวๆอีกครั้ง

เมื่อเห็นเบอร์โทรที่โชว์ขึ้น เวินลั่วฉิงยิ้มเย็นชาเล็กน้อยออกมา แม่มดคนนี้ก็โหดเหี้ยมเกินไปล่ะ เมื่อคืนหลิวฉินวางแผนทำร้ายเธอ เช้านี้ก็เร่งเธอให้รีบไปทำงานต้องมีเรื่องไม่ดีแน่

ความจริงแล้ว วันนี้เธอเหนื่ยมาก เหนื่อยจริงๆ ปวดเมื่อยไปทั้งตัว เธอไม่อยากไปทำงานจริงๆ แต่ว่าเย่ซือเฉินได้ไปทำงานแล้ว และ เธอจำได้ว่าเย่ซือเฉินมีทางเลือกให้เธอเลือก ทางเลือกหนึ่งคือไปทำงาน อีกทางเลือกคือนอนต่อกับเขาที่ห้อง

ถึงแม้ว่าเมื่อคืนพวกเขาจะได้นอนด้วยกันแล้ว แต่หลังจากนี้เธอไม่อยากนอนกับเขาทุกคืน ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะไปทำงาน

ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องที่เธอถูกคนวางแผนทำร้ายเมื่อคืนเย่ซือเฉินน่าจะไม่รู้ เรื่องบางเรื่องเธอไม่อยากให้เย่ซือเฉินรู้ เพราะเธอสามารถจัดการเองได้

เวินลั่วฉิงไม่ได้รับโทรศัพท์ ให้มันดังอยู่อย่างนั้น จนโทรศัพท์แบตหมด ปิดเครื่องเองโดยอัตโนมัติ เหมือนโลกทั้งใบสงบไปโดยปริยายเลย

เวินลั่วฉิงนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเธอเมาเหล้า ดังนั้นมือถือจึงไม่ได้ชาร์จแบตไว้ ได้แต่รอให้ไปถึงบริษัทถึงจะชาร์จแบตได้

เย่ซือเฉินมองไปที่กล้องวงจรปิด เห็นเวินลั่วฉิงตื่นเพราะโดนเสียงโทรศัพท์รบกวน เธอรับโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วถึงออกจากห้องไป

สายตาของเย่ซือเฉินหรี่ลงเล็กน้อย โทรศัพท์ของใคร？เธอได้รับโทรศัพท์ของใครถึงต้องรีบร้อนออกไป？

เย่ซือเฉินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หาเบอร์โทรของเธอ แล้วโทรออก

“ขอโทษค่ะ เลขหมายที่ท่านเรียกได้ปิดเครื่องลงแล้ว” แต่ว่า สิ่งที่เย่ซือเฉินคาดคิดไม่ถึงคือ สิ่งที่เขาได้รับจะเป็นประโยคที่เย็นชาเช่นนี้

ปิดเครื่อง？เธอปิดโทรศัพท์？

เธอคงไม่หนีไปเหมือนเมื่อห้าปีก่อนอีกนะ？

มือที่กำมือถืออยู่กำแน่นขึ้น เธอได้รับโทรศัพท์แล้วออกไป หรือว่าคนที่โทรหาเธอคือถังไป๋เชียนโทรศัพท์？

เขานึกขึ้นได้เมื่อคืนอยู่ที่หมิงเจ๋เธอคุยโทรศัทพ์กับถังไป๋เชียนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน รักกันไม่อยากห่างไกลกัน เมื่อนึกถึงคำพูดของเธอที่ว่าอีกหนึ่งปีหลังจะไปหาถังไป๋เชียน！！

ถ้าวันนี้ถังไป๋เชียนโทรหาเธออีก เธอจะไปหาถังไป๋เชียนไหม……

มีอยู่ชั่วขณะ ที่สายตาของเย่ซือเฉินหรี่ลงอย่างรวดเร็ว และอันตรายมาก แล้วเขาก็หยิบมือถือและโทรออกอีกครั้ง：“มีความคืบหน้าของถังไป๋เชียนไหม？”