ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 263

บทที่ 263 เขามาขอแต่งงานแล้ว(1)

“หนูก็แค่อยากดูดีๆ รู้สถานการณ์ตอนนี้ก่อนนี่ ？”เหมียวหลินหลินรู้สึกน้อยใจ การแต่งงานของลูกชายถือเป็นเรื่องใหญ่ เธอแค่ไม่อยากประมาท

“ยังจะอยากรู้อะไรอีก？เขาชอบก็พอแล้ว ลูกรีบไปขอแต่งงานที่ตระกูลเวินตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ไปทันทีเลย ”คุณปู่เล้งบอกตรงๆ อยากจะไปตระกลูเวินกับเหมียวหลินหลินตอนนี้เลย จากนั้นก็แต่งงานกันแล้วพากลับมาในบ้านทันทีเลย

“ได้ค่ะๆ หนูจะไปตอนนี้เลย”เหมียวหลินหลินไม่กล้าขัดคำสั่งของคุณปู่เล้ง และตอนนี้เธอก็รู้ว่าลูกชายจริงจังมาก อยากจะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ตระกลูเวินจริงๆ

เหมียวหลินหลินมาถึงตระกลูเวิน หลี่หยุนได้ยินแม่บ้านบอกว่ามีแขก ตอนเดินออกมา ตอนแรกยังรู้สึกใจร้อนอยู่ แต่ตอนเห็นเหมียวหลินหลิน รู้สึกตกใจทันที：“คุณหญิงเล้ง คุณคือคุณหญิงเล้ง？ทำไมจู่ๆคุณหญิงเล้งถึงมาตระกูลเวินละคะ？”

อำนาจตระกูลเล้งในเมืองA คือน่าทึ่งมาก ตระกูลเวินของพวกเขาเทียบยังไงก็เทียบไม่ติด

ตระกูลเล้งกับตระกูลเวินไม่เคยมีการติดต่ออะไรเลย หลี่หยุนไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆคุณหญิงเล้งถึงมาตระกลูเวิน？

มีเรื่องอะไรกันที่จะทำให้คุณหญิงเล้งต้องมาบ้านตระกลูเวินด้วยตัวเอง？

“ฉันมาเพื่อขอแต่งงานให้เล้งหรงค่ะ ” เหมียวหลินหลินเห็นหลี่หยุนออกมาต้อนรับเธอ เลยพูดวัตถุประสงค์ที่มา

“ขอแต่งงาน？”หลี่หยุนตาสว่างทันที ตอนนี้ที่เธอนึกถึงก็มีแต่ลูกสาวของเธอเวินหรวนหรวน เธอคิดอยู่ว่าถ้าหรวนหรวนได้แต่งงานกับคนตระกูลเล้ง งั้นต่อไปหรวนหรวนก็ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกคนรังแกอีกแล้ว

อยู่ข้างนอกก็ไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนมารังแกเธออีกแล้ว ที่เมืองAจะมีใครกล้ามารังแกคนของบ้านตระกูลเล้ง ？

ตอนแรกเธอยังกังวลว่าช่วงนี้เกิดเรื่องเยอะขนาดนี้ หรวนหรวนยากที่จะได้แต่งงานกับบ้านที่มีฐานะดี ไม่คิดเลยว่าจะมีคนมาขอแต่งงานเร็วขนาดนี้

แถมยังเป็นตระกูลเล้งอีก！！

นี่ก็เป็นเวลาที่พอเหมาะพอดีมาก เธอตามหาที่ที่สามารถยื่นมือให้ความช่วยเหลือเธอไปทั่วทุกที่ และช่วยหรวนหรวนออกมาจากสถานีตำรวจได้พอดี

แน่นอน ที่เวินหรวนหรวนได้ออกมาครั้งนี้ ก็เพราะเวินหรวนหรวนป่วย และป่วยหนักมาก ต่อมาตอนที่เวินลั่วฉิงกลับตระกลูเวิน เวินจีหยันและหลี่หยุนก็ร้องไห้ต่อหน้าคุณปู่

ถึงแม้คุณปู่เวินจะโกรธที่เวินหรวนหรวนทำเรื่องแบบนั้นกับเวินลั่วฉิง แต่เธอก็เป็นหลานสาวแท้ๆของตัวเอง ในใจก็รู้สึกกังวลอยู่ดี เวินลั่วฉิงรู้สึกเป็นห่วงคุณปู่ ก็เลยให้คุณชายห้าฉิงปล่อยตัวเวินหรวนหรวน

และเวินลั่วฉิงก็ไม่กังวลว่าเวินหรวนหรวนจะทำให้เกิดเรื่องอะไรอีก เป็นไปไม่ได้ที่เวินหรวนหรวนกับหลี่หยุนจะทำร้ายเธอได้

“คุณปู่เวินอยู่ไหมคะ？”เหมียวหลินหลินเห็นรอยยิ้มบนหน้าของหลี่หยุน รู้สึกตะลึงเล็กน้อย และรู้ความคิดของหลี่หยุน แต่ว่า เธอก็ไม่อยากพูดออกมาต่อหน้า เรื่องนี้ก็เลยต้องพูดตอนเจอคุณปู่เวิน

“อยู่ค่ะ คุณปู่อยู่ที่ห้องอ่านหนังสือ ฉันจะให้คนไปเรียกนะคะ คุณหญิงเล้งรอสักครู่นะคะ” ตอนนี้หลี่หยุนคิดแต่ว่าที่ตระกูลเล้งมาขอแต่งงาน คนที่อยากแต่งด้วยคือเวินหรวนหรวน ก็เลยไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มบนใบหน้าได้เลย：“ หรวนหรวน หรวนหรวน หนูลงมาหน่อย คุณหญิงเล้งมาแล้ว”

เหมียวหลินหลินสายตาสั่นเล็กน้อย อยากห้ามหลี่หยุน แต่หลี่หยุนก็ไม่ได้พูดอะไรชัดเจน แค่เรียกเวินหรวนหรวนลงมา เหมียวหลินหลินรู้สึกว่าหากเธอพูดเยอะ คงดูไม่ดี ก็เลยเงียบไว้

ถึงเวินหรวนหรวนยังป่วยอยู่ แต่ก็ลงมาได้เร็วมาก เวินหรวนหรวนรู้จักแม่ของเธอดี คนที่ทำให้แม่ของเธอตื่นเต้นแล้วต้องเรียกเธอลงมาแบบนี้ได้ ต้องเป็นคนใหญ่คนโตแน่นอน และก็ต้องเป็นเรื่องดีแน่นอน

“คุณหญิงเล้งมาเพื่อขอแต่งงาน หนูทำตัวดีๆต่อหน้าคุณหญิงเล้งนะ” ตอนที่เวินหรวนหรวนเดินมา หลี่หยุนกระซิบที่หูของเธอ

เวินหรวนหรวนรู้สึกตะลึง และมีความสุขมาก เธอเคยเจอคุณชายเล้ง แต่ว่า แต่เดิมคุณชายเล้งสำหรับเธอนั้นจะเป็นคนที่หวังอยากจะได้แต่ไม่สามารถใกล้ชิดได้ ครั้งก่อนที่อยู่หมิงเจ๋ เธอต้องใช้เส้นถึงได้ไปร่วมงานเลี้ยงของคุณชายเล้ง

นึกไม่ถึงว่า วันนี้คุณชายเล้งจะมาขอแต่งงาน อยากจะแต่งงานกับเธอ