ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 277

บทที่ 277 ลูกทั้งสองคนมาหาถึงที่ ... พ่อของหนูคือท่านประธานของพวกคุณ (5)

“อืม ใช่จ๊ะ ต้องเป็นแบบนั้นแน่ ๆ”เลขาหรวนพยักหน้าสองสามครั้ง

“ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด” ถังจื่อซีหน้าบึ้ง บ่นพึมพำออกมา

ความหมายของถังจื่อซีคือ ถ้าหากเป็นเพราะอยู่กับแม่เลยไม่ได้รับโทรศัพท์ ยังพอให้อภัยได้ แต่ถ้าหากเป็นเพราะประชุมแล้วไม่รับสายของเธอ ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด

เลขาหรวน : “...”

พนักงานต้อนรับ : “...”

ถังจื่อโม่ยิ้มเล็กน้อย พยักหน้าเห็นด้วย

“พี่คะ ลองใช้โทรศัพท์ของพี่โทรหาพ่อหน่อยสิ ถ้าหากเขาไม่รับสาย พวกเราก็กลับกันเถอะ ไม่อยากเจอเขาแล้ว” ถังจื่อซีแสดงให้เห็นว่าเธอโกรธแล้วนะ ถ้าหากเธอโกรธขึ้นมาเป็นเรื่องใหญ่แน่ ๆ

ถังจื่อโม่มองไปที่เธออย่างเอือมระอา แต่ก็ปฏิเสธเธอไม่ลง เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา กดหาเบอร์ของเย่ซือเฉินแล้วโทรออก

ในห้องของเวินลั่วฉิง โทรศัพท์ของเย่ซือเฉินดังขึ้นมาอีกครั้ง

“โทรศัพท์นายดังอีกแล้ว ต้องมีเรื่องด่วนแน่ ๆ” เวินลั่วฉิงถูกเขาจูบจนหายใจไม่ถนัดเท่าไหร่ เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ก็ออกแรงจะผลักเขาออกไป

เย่ซือเฉินไม่สนใจสักนิด เขาโยนโทรศัพท์ลงพื้นไปแล้ว ตอนนี้จะไปสนใจมันได้ยังไง

เขาไม่คิดว่าจะมีเรื่องอะไรสำคัญไปกว่าเรื่องที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้

เวินลั่วฉิงถอนหายใจ นายคนนี้ไม่มียาอะไรรักษาให้หายได้แล้ว

โทรศัพท์ยังดังไม่หยุด

ที่จริงเมื่อสักครู่เย่ซือเฉินไม่ได้โยนโทรศัพท์ไปไกลนัก เวินลั่วฉิงหันไปมองเล็กน้อย เห็นโทรศัพท์ของเขาพอดี

หน้าจอยังคงโชว์เบอร์โทรเข้า

เพียงแต่ เบอร์โทรศัพท์ที่เวินลั่วฉิงเห็นนั้นทำให้เธอรู้สึกตกตะลึง จนตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว

เบอร์โทรศัพท์นั่น? ไม่ใช่เบอร์โทรของจื่อโม่หรอกเหรอ? จื่อโม่ทำไมถึงได้มีเบอร์โทรศัพท์ของเย่ซือเฉินได้นะ?

เย่ซือเฉินรู้สึกได้ถึงปฏิกิริยาของเธอ เลยอึ้งเล็กน้อย จากนั้นก็หยุดจูบเธอ : “ทำไมเหรอ? ทำให้เธอเจ็บเหรอ”

เขาคิดว่าเมื่อกี้จูบแรงเกินไป เลยทำให้เธอเจ็บ

แต่ทันใดนั้น เขาก็เห็นว่าสายตาของเธอมองไปยังโทรศัพท์ของเขา ดูท่าทางตกใจเล็กน้อย เหมือนกลัวอะไรอยู่

เขารู้จักเธอดี เวลาเจอเรื่องอะไรเธอค่อนข้างนิ่งเงียบ น้อยครั้งที่จะมีเรื่องอะไรทำให้เธอเป็นแบบนี้

สายตาเย่ซือเฉินมองไปทางนั้น จากนั้นก็เห็นเบอร์โทรศัพท์บนหน้าจอที่โทรเข้ามา

ดวงตาเย่ซือเฉินหรี่ลง เขาจำได้ดี คืนนั้น เขาตั้งใจหาเบอร์โทรศัพท์ของถังจื่อโม่จากโทรศัพท์ของเธอ ดังนั้นเขาแค่มองแวบเดียวก็จำเบอร์โทรนั้นได้ทันที

ทันใดนั้น เย่ซือเฉินก็ลุกขึ้นทันที ลงจากเตียงไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากพื้น

เวินลั่วฉิงเดิมทีตั้งใจจะลุกขึ้นไปขวางเขาไว้ แต่เธอก็คิดขึ้นมาได้ว่าถ้าตัวเองลุกลี้ลุกแบบนี้ จะยิ่งทำให้เขาสงสัยได้ ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงหยุดการกระทำของตัวเองไว้

เขายิ้มออกมาอย่างเย็นชา แล้วกดรับสาย เขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าถังจื่อโม่โทรหาเขาคิดจะทำอะไรกันแน่?