ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 279

บทที่ 279 เขาเป็นพ่อคนแล้ว

บนใบหน้าของหยางชิงชิงมีก้อนสิวเป็นตะปุ่มตะป่ำขึ้นแทบจะเต็มหน้า ถึงจะพอกแป้งหนาขนาดไหนก็ยังไม่สามารถปกปิดไว้ได้

อีกทั้งหยางชิงชิงอายุมากกว่าจี้หซีหนึ่งปี และก็ไม่สวยเท่าเห่อถงถง

ถังจื่อโม่พูดประโยคนั้นออกมาจี้ใจดำเธอทุกเรื่อง ตรงจุดนี้ สามารถอธิบายได้ว่า ถังจื่อโม่เป็นศิษย์ที่เรียนรู้มาจากครู แต่กลับเก่งกาจยิ่งกว่าครูเสียอีก เพราะเขาก็เลียนแบบจากการกระทำของหยางชิงชิง เมื่อเขาลงมือก็ทำลายล้างได้เลย

หน้าของหยางชิงชิงทั้งเขียวทั้งม่วงทั้งซีด ปากพะงาบ ๆ หลายครั้ง แต่กลับพูดอะไรไม่ออกสักคำ

เลขาหรวนกับพนักงานต้อนรับยืนมองอย่างตะลึงงันไปเลย นี่ นี่มันอะไรกันเนี่ย?

ที่จริงแล้วเด็กสองคนนี้เป็นลูกของรองประธานจี้จริง ๆ แต่รองประธานจี้ต้องแต่งงานกับคุณหยาง เรื่องนี้ซับซ้อนจริง ๆ เลย

แต่รองประธานจี้มีลูกสองคนกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว แถมเด็กทั้งสองคนก็ยังน่ารักซะขนาดนั้น รองประธานจี้จะยกเลิกงานแต่งกับคุณหยางเพราะเด็กสองคนนั้นไหมนะ?

จี้หซีที่เหม่ออยู่เล็กน้อย เมื่อได้ยินที่ถังจื่อโม่เรียกเขาว่า พ่อ ก็ตกตะลึง แต่สีหน้าของเขากลับมีรอยยิ้มน้อย ๆ ออกมา เขารู้สึกตัวว่าตัวเองไม่รู้สึกรังเกียจที่เด็กคนนี้เรียกเขาว่าพ่อเลยสักนิด

เห่อถงถงตกใจไปกับคำพูดของถังจื่อโม่ แต่ตอนที่เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าถังจื่อโม่ เธอเข้าใจความหมายของเขาได้ทันที

เห่อถงถงคิดแล้วคิดอีก ไม่พูดอะไรออกมา ไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะต้องยอมให้หยางชิงชิงรังแกเธอทุกครั้ง

อีกทั้งตอนนี้เธอก็ไม่อธิบายอะไร เพื่อสามารถกลบเกลื่อนความจริงได้ ไม่ทำให้เย่ซือเฉินรู้เรื่องนี้ได้เร็ว

จี้หซีเห็นเห่อถงถงไม่ได้แก้ต่างอะไร ในแววตาดูสับสนไปหมด เมื่อสองปีก่อน เขาเกิดอุบัติเหตุทางรถ หมอบอกว่าเขาสูญเสียความทรงจำบางส่วนไป

เขารู้สึกว่าความทรงจำที่เขาสูญเสียไปบางส่วนอาจจะมีเธออยู่ในนั้น ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่รู้สึกอาลัยอาวรณ์เธอ เห็นเธอแล้วก็รู้สึกปวดใจ

หรือว่า เธอเคยเป็นคนรักของเขา?

ถ้าหากเป็นอย่างนั้นจริง ๆ งั้นเด็กสองคนนี้ก็อาจจะเป็นลูกของลูกของเขา!

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ จี้หซีอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น เขามีลูกชาย เขามีลูกสาวแล้ว?!

“พวกเราไปกันเถอะ” เห่อถงถงไม่อยากอยู่ที่นี่นาน ดึงถังจื่อโม่ให้หันมาเพื่อจะเดินออกไปด้านนอก

จี้หซีผละตัวออกจากมือของหยางชิงชิง แล้วเดินตามหลังพวกเขาไป

“อาจี้ คุณจะไปไหนน่ะ?” หยางชิงชิงตกตะลึง สีหน้าดูไม่ดี

แต่จี้หซีไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิด ยังคงตามหลังเห่อถงถงไป

“อาจี้ พวกเราต้องแต่งงานกันในสัปดาห์หน้าแล้วนะ” หยางชิงชิงร้อนใจ ไม่สนภาพลักษณ์ตะโกนโหวกเหวกออกไปเสียงดัง

ครั้งนี้ จี้หซีหยุดเดิน หันกลับไปมองเธอ : “ฉันมีลูกชาย มีลูกสาวแล้ว จะแต่งงานกับเธอได้ยังไงกัน”

สำหรับการแต่งงานนี้ เขาไม่ได้เต็มใจตั้งแต่แรก เป็นเพราะแม่ต้องการให้แต่ง เพราะเขารู้สึกว่าเขาไม่ได้รู้สึกชอบผู้คนไหนเป็นพิเศษ เลยตามใจแม่ไปอย่างนั้น

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว เขามีลูกแล้ว แม่ของลูกเขาก็อยู่ตรงหน้านี้เอง เขาจะไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นได้ยังไง

จี้หซีพูดจบ ก็หันตัวเดินจากไป ไม่ได้สนใจหยางชิงชิงอีก