ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 296

บทที่ 296 คุณชายสามเย่ต้องตั้งใจแน่ (2)

“อรรถรส? ฉันว่าคุณน่าจะเรียกฉิงโซ่(สัตว์ร้าย)” เวินลั่วฉิงกลอกตาใส่เขาตรงๆ นึกถึงการกระทำที่เขาทำกับเธอทุกๆคืน เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าคำว่าฉิงโซ่(สัตว์ร้าย)คำนี้เหมาะกับเขาที่สุด

“คุณภรรยาจะพูดแบบนี้ผมก็ไม่มีความคิดเห็น แต่ว่า ผมเป็นฉิง......กับภรรยาของผมเพียงคนเดียว” คุณชายสามเย่ไม่ได้รู้สึกโกรธแม้แต่น้อย ยิ้มเปิดเผยออกมามากขึ้น

“เย่ซือเฉินคุณหุบปากได้แล้ว” เวินลั่วฉิงหน้าแดงขึ้นมา ทนฟังต่อไปไม่ได้จริงๆ คนคนนี้ยิ่งพูดก็ยิ่งไม่อยู่กับร่องกับรอย

คุณชายสามเย่หยุดพูดไปอย่างเชื่อฟังมาก แต่ว่าปากของคุณชายสามเย่กลับไม่ได้หยุดเอาไว้ ปากของเขาจูบเบาๆไปที่ข้างหูของเธอ

“เย่ซือเฉิง คุณอย่าวุ่นวาย ฉันจะอยกจะคุยเรื่องบางอย่างกับคุณ” เวินลั่วฉิงใช้แรงผลักเขาออกไปเล็กน้อย เดินไปข้างหน้าสองสามก้าว นำเขาออกไปให้พอมีระยะห่าง

“สิ่งที่ผมทำก็เป็นเรื่องสำคัญ” เกี่ยวกับการผละออกไปของเธอ คุณชายสามเย่ไม่พอใจเป็นอย่างมาก มองเธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความ ‘โศกเศร้าเสียใจ’

เวินลั่วฉิงจ้องมองเขาครู่หนึ่ง ไม่ได้สนใจเขา แต่หยิบเอาสัญญาฉบับใหม่ที่เพิ่งจะเซ็นขึ้นมาวางไว้ตรงหน้าเย่ซือเฉิน “สัญญาฉบับนี้เซ็นแล้วมีผลไหม?”

“ต้องมีผลแน่นอนอยู่แล้ว” แววตาเย่ซือเฉินเป็นประกายเล็กน้อย ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมจู่ๆเธอถึงถามอย่างนี้ หรือว่าเธอไปรู้อะไรเข้า?

ความจริงเมื่อเช้านี้ ปฏิกิริยาตอนที่เธอเห็นสัญญาก็ทำให้เขาประหลาดใจมากอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้สึกกังวลในใจตลอด ดังนั้นตอนนี้จู่ๆเธอก็ถามแบบนี้ เขารู้สึกหวาดระแวงกลัวเล็กน้อย

“อืม” เวินลั่วฉิงพยักหน้า เพียงแต่ตอบรับเบาๆ ไม่ได้พูดอะไรอีก บนใบหน้าก็ไม่มีความผิดปกติใดๆ

จากนั้นเธอก็เก็บสัญญาอีกครั้ง แต่ว่าครั้งนี้เธอไม่ได้เจตนาซ่อนมันอีก แต่เก็บสัญญาไว้ในลิ้นชักหัวเตียงไว้อย่างนั้น

ในเมื่อมีผล ทุกอย่างก็ง่ายขึ้น ความจริง เดิมทีเธอก็ไม่เคยคิดจะรอให้ครบกำหนดหนึ่งปีอยู่แล้ว เธอคิดมาตลอดว่าจะแก้ไขปัญหาเรื่องหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปโดยเร็วผ่านทางคุณปู่เย่ จากนั้นก็พาเป่าเป้ยสองคนจากไปเร็วๆ

ดังนั้น สัญญาฉบับใหม่กับสัญญาฉบับเก่าสำหรับเธอแล้วไม่มีความแตกต่างกัมมากเท่าไหร่

แน่นอนว่า เธอก็รู้ว่า จะให้คุณปู่เย่ยกสิทธิผู้ถือหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปให้กับเย่ซือเฉินนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

เธอดูออกว่าความจริงแล้วคุณปู่เย่ยังไม่อยากปล่อยมือ ไม่เต็มใจที่จะยกบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปให้กับเย่ซือเฉิน และเธอยังรู้ดียิ่งกว่าว่าคุณปู่เย่ไม่ชอบเธอเป็นพัน เป็นหมื่นไม่ชอบ ดังนั้นเรื่องนี้ให้เธอเป็นคนจัดการจึงยากมากยิ่งขึ้นไปอีก

แต่ว่า ถึงแม้จะยาก เธอก็ยังจำเป็นต้องทำ เพราะว่านี่เป็นทางเดียวสำหรับเธอในตอนนี้

และเธอก็มีวิธีของเธออยู่แล้ว แต่ว่า วิธีนี้ต้องค่อยเป็นค่อยไป

ตอนนี้ยิ่งเวินลั่วฉิงสงบเงียบ คุณชายสามเย่ก็ยิ่งกังวล เขารู้สึกว่าสัญญาฉบับนี้อาจไม่พอ เขารู้สึกว่า เขายังจำเป็นต้องหาทางป้องกันที่สมบูรณ์แบบให้มากกว่านี้

ดังนั้น ตอนนี้คือช่วงเวลาที่ต้องแข่งกับเวลาทุกเสี้ยววินาที......

ความจริง เมื่อกี้ตอนอยู่ในห้องหนังสือ เย่ซือเฉินก็ดำเนินเรื่องไปไม่น้อยแล้ว

อย่างเช่นเขาย้ายเลขาหลิวไปเมือง R เลขาหลิวไม่สามารถกลับมาได้สักพักหนึ่ง ดังนั้น ข้อที่เธออยากจะไปหาเลขาหลิวเพื่อดำเนินเรื่องหย่าทางนี้ใช้การไม่ได้แล้ว

ทางด้านคุณปู่เย่เขาก็เตรียมการเอาไว้แล้ว เขาโอนหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ที่อยู่ในมือเขาตอนนี้ให้แม่ของเขาแล้ว

เขารู้จักคุณปู่เย่อย่างดี ดังนั้นจึงรู้ชัดเจนว่าคุณปู่เย่กลัวอะไรมากที่สุด เกลียดสิ่งใดมากที่สุด คัดค้านสิ่งใดมากที่สุด

ดังนั้น เขารู้ว่า เมื่อเป็นแบบนี้ คุณปู่ไม่มีทางยกหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปให้เขาเด็ดขาด

แน่นอน ถึงแม้จะแบบนั้น เขาก็ยังต้องระมัดระวังป้องกันเอาไว้ เพราะเขารู้ดีว่า ผู้หญิงที่เขาแต่งงานด้วยคนนี้ฉลาดมากจริงๆ

เกี่ยวกับเรื่องสัญญาฉบับใหม่เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไรมากอีก และไม่มีความเห็นอะไร เพียงแต่เรื่องทางด้านเป่าเป้ยสองคนกลับทำให้เธอเป็นกังวลเล็กน้อย

เวินลั่วฉิงยังไม่ได้รับโทรศัพท์จากเห่อถงถงเลย ก็รู้ได้เลยว่าจี้หซียังไม่จากไปอย่างแน่นอน

เวินลั่วฉิงอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเย่ซือเฉิน ผู้ชายพวกนี้แต่ละคนล้วนแต่เป็นอะไรไปกันหมด?