ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 312

บทที่ 312 ต้องจ่ายคืนเสมอเมื่อออกมาใช้ชีวิตข้างนอก คุณชายสามเย่ (4)

เมื่อตอนที่เธออยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 เธอได้ย้ายไปเรียนที่โรงเรียนของหลิวหยิงตอนนั้นไม่มีใครอยากร่วมโต๊ะกับเธอ แต่แล้ว หลิวหยิงก็ขอนั่งกับเธอ

จากนั้นตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 จนถึงมัธยมศึกษาตอนต้นปีที่ 2 พวกเธอก็เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะมาตลอด ต่อมา หลิวหยิงย้ายไปเรียนที่โรงเรียนอื่นเพราะปัญหาที่บ้าน ตั้งแต่นั้นมาพวกเธอก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย

ไม่คาดคิดเลยว่า หลังจากนั้นอีกหลายปีพวกเธอกลับมาพบกันบนเครื่องบิน

“ฉันจะนั่งข้างหน้า พวกเราไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว มาคุยกันเถอะ” เวินลั่วฉิงปลดเข็มขัดนิรภัย ลุกขึ้นยืนและต้องการเปลี่ยนไปนั่งที่ด้านหน้า ตอนนี้เครื่องบินกำลังจะบินขึ้น เห็นได้ชัดว่าจะไม่มีใครขึ้นมาเครื่องบินอีก ที่นั่งข้างหน้าว่างหมด

“ไม่อนุญาต” คุณชายสามเย่ในขณะนี้ เรียกได้ว่าหดหู่สุดๆ ขนาดนั่งเครื่องบินก็ยังมีคนมาแย่งภรรยากับเขา คุณชายสามเย่ยื่นมือไปโอบรอบเอวของเวินลั่วฉิงไม่ต้องการให้เธอไป

“คุณกำลังทำอะไร? คุณไม่เห็นเหรอว่าฉันเจอกับเพื่อนเก่าของฉัน? รีบหลีกทางไปเลย หรือคุณจะไปนั่งข้างหน้าแทน” เวินลั่วฉิงจ้องไปที่เขา เพียงแต่เหยียดเท้าไปเตะเขาตรงหน้า

คุณชายสามเย่ตอนนี้กัดฟันอย่ารู้สึกโกรธแค้นที่โดนรังเกียจ ทำไมในใจของเธอตอนนี้ คนคนนั้นถึงสำคัญกว่าเขาเสียอีก?

“เขาเป็นแอร์โฮสเตส ตอนนี้เป็นเวลาทำงานของเขา เธอทำแบบนี้จะเป็นการรบกวนงานของเขา” เย่ซือเฉินกล่าวออกมาพร้อมกับมองไปที่ หลิวหยิงสายตานั้นเห็นได้ชัดว่ามาพร้อมกับคำเตือนที่ชัดเจน

หลิวหยิงตกตะลึง กะพริบตา ริมฝีปากยกขึ้นเล็กน้อย เธอหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรค่ะ ในครั้งนี้ฉันจะบริการเพื่อพวกคุณ ถ้าแขกต้องการให้ฉันคุยด้วย ฉันก็ต้องคุยด้วยแน่นอนค่ะ นี้ก็เป็นงานเหมือนกัน”

เมื่อกี้ยังอวดฉลาดอยู่เลย หลิวหยิงที่มีปฏิกิริยาที่ตอบสนองเร็วขนาดนั้นจะฟังไม่เข้าใจความหมายของคุณชายสามเย่?

แน่นอนว่าไม่ใช่ เธอจงใจ

ดังคำกล่าวที่ว่า คำจำพวกเดียวมักอยู่กันเป็นฝูง คนที่สามารถอยู่ร่วมกับเวินลั่วฉิงและสามารถเล่นด้วยกันได้นั้น เป็นคนที่ไม่ใช่ไม่ “เข้าใจ” คนได้เป็นอย่างดี

“เยี่ยมไปเลย ฉันกังวลว่าตลอดการเดินทางบนเครื่องจะรู้สึกเบื่อ เบื่อมาก แต่ตอนนี้ดีใจมากที่ได้พบเธอ” เวินลั่วฉิงยิ้มอย่างมีความสุข

คุณชายสามเย่ได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิง ทั้งหน้าก็ขรึมขึ้นทันที หมายความว่าอะไร การบินกับเขาน่าเบื่อขนาดนั้นเลย โคตรน่าเบื่อเลยเหรอ?

เธอโกรธเขาขนาดนั้นเลย

“คุณหลักหน่อย ฉันจะไปนั่งด้านหน้า ด้านหน้ามันกว้าง” เวินลั่วฉิงเห็นคุณชายสามเย่ไม่ต้องการที่จะหลบให้ ก็เตะคุณชายสามเย่ในทันที

คุณชายสามเย่ในขณะนี้เจ็บปวดไปทั้งหัวใจ แต่ก็ยังคงขยับที่และขยับขาออกไป เพื่อหลีกทางให้กับเวินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงถึงพอใจและเดินออกไป

หลิวหยิงมองดูปฏิสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสอง มุมริมฝีปากของเธอก็อดไม่ได้ที่จะเม้มปาก ช่างรู้สึกดีจริงๆ

ฉิงฉิงของเธอยังคงเป็นคนพาลที่ชอบ “รังแก” คนโดนไม่ปรึกษาใครอยู่ ส่วนผู้ชายที่โดน “รังแก” เฮ้อ ช่างน่าอนาถจริง แต่ใครกันที่ทำให้เขาโชคร้ายขนาดที่เขาต้องมาแต่งกับฉิงฉิงของพวกเรา

ดังนั้นไม่ว่าจะอนาถแค่ไหนก็ต้องทนต่อไป

ผู้หญิงสองคนไปนั่งด้านหน้าได้สำเร็จ คุณชายสามเย่ที่นั่งอยู่ด้านหลังในขณะนี้อารมณ์หดหู่และยุ่งเหยิงเป็นหมด

เขาไม่เข้าใจ เป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นประถมไม่ใช่เหรอ? ไม่ได้เจอมาหลายปีแล้วมีเรื่องคุยอะไรนักหนา?

“ไม่ได้เจอตั้งหลายปี ไม่คิดว่าเธอจะแต่งงานแล้ว ไหนพูดมาซิ ไปหลอกมายังไง?” ทั้งสองคุยกัน แล้วก็คุยกันถึงประเด็นการแต่งงาน หลิวหยิงรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองสามีภรรยาเข้ากันได้อย่างน่าสนใจ

คุณชายเย่หรี่ตามอง พร้อมกับเอนตัวไปข้างหน้า เขาก็อยากฟังๆ เวินลั่วฉิงจะพูดอย่างไร

“ก้าวผิดเพียงครั้งเดียว เสียใจไปตลอดชีวิต” เวินลั่วฉิงสรุปความในใจของเธอในขณะนี้ด้วยประโยคหนึ่งประโยค เธอรู้สึกว่ามันใกล้เคียงและเหมาะสมกับเธอจริงๆ