ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 345

บทที่345 คุณชายสามเย่จับคนร้ายในที่เกิดเหตุ (5)

เวินลั่วฉิงเองก็กังวลกลัวว่าตัวตนของเด็กทั้งสองคนจะโดนขุดคุ้ย เธอกลัวว่าคนอื่นๆจะมาว่าลูกๆทั้งสองคนของเธอ กลัวว่าคนอื่นๆจะพูดว่าลูกทั้งสองคนของเธอเป็นเด็กกำพร้า ไม่มีพ่อ

เธอรู้ว่าที่จริงเด็กทั้งสองคนอ่อนไหวกับเรื่องๆนี้มาก โดยเฉพาะถังจื่อโม่ ไม่อย่างนั้นวันนี้ถังจื่อโม่ก็คงไม่ทำกับเด็กชายตัวอ้วนคนนั้นแรงขนาดนี้

เธอไม่อยากให้เด็กทั้งสองคนได้รับความเจ็บปวดใดใด ที่จริงเธอรู้ว่ากลับไปประเทศM ปลอดภัยที่สุด

แต่ว่า เด็กทั้งสองคนกลับไปประเทศM เธอกลับไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้หย่ากับเย่ซือเฉิน

เธอก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่จะสามารถกลับไปได้?

“อืม” ถังจื่อโม่พยักหน้า ตอบกลับมาอย่างมั่นใจ ถังจื่อโม่เพื่อนตัวน้อยไม่ได้วู่วาม ตัวเขานั้นมีแผนการ แถมเขากลับไปครั้งนี้ มีภารกิจสำคัญมาก

เขาบอกว่าพ่อที่ให้กำเนิดเขาก็คือโม่เหยียน ดังนั้น เขาก็เลยแอบตรวจสอบเรื่องบางส่วนของโม่เหยียน หลังจากนั้น เขาก็พบเข้ากับเรื่องมหัศจรรย์บางเรื่อง โม่เหยียนคนนั้นกับเย่ซือเฉินมีเรื่องที่เกี่ยวข้องกันตั้งหลายเรื่อง

เขากลับไปครั้งนี้ ก็เพื่อที่จะไปตามหาคำตอบสุดท้าย ยังไงเสียทางโน้นมีของครบกว่าหลายอย่าง เวลาตรวจสอบก็ง่ายขึ้น

เวินลั่วฉิงคิดถึงที่ลูกๆทั้งสองคนกลับไป เธอเองก็ไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่ที่จะได้เจอลูกทั้งสองอีก?

เธอทำใจไม่ได้จริงๆ

แต่ว่า มองเห็นสีหน้าตั้งใจของถังจื่อโม่ เธอเองก็ไม่สามารถบังคับถังจื่อโม่ได้ ตั้งแต่เล็กจนโต เพียงแค่ไม่ใช่เรื่องที่ทำแล้วผิดกับหลักการ เวินลั่วฉิงล้วนเคารพความต้องการของเด็กๆ

แถม สถานการณ์ของเธอในตอนนี้ ยังไงก็ไม่มีทางที่จะดูแลเด็กได้ทุกวัน ไม่สามารถดูแลเด็กๆให้ดีได้ ดังนั้น ให้เด็กๆกลับไปประเทศMก่อนก็ดีเหมือนกัน

“แม่ ไม่นานผมจะต้องกลับมาครับ” ถังจื่อโม่มองเห็นท่าทางตัดใจไม่ลงของเวินลั่วฉิง ยื่นมือเล็กออกไปจับไว้กับมือของเวินลั่วฉิง

เขากลับไปครั้งนี้นั้นมีภารกิจ รอจนเขากลับมา ไม่แน่ว่าอาจจะมีเซอร์ไพรซ์ใหญ่ก็ได้!!

เขาคิด อย่างนั้นกับแม่ กับน้องก็ควรนับได้ว่าเป็นเซอร์ไพรซ์?

“อื้อ” แน่นอนว่าเวินลั่วฉิงจะต้องเข้าใจในความคิดของถังจื่อโม่ อุ่นใจขึ้นมา จื่อโม่ของเธอนั้นเข้าใจเรื่องราวมากมายจริงๆ

“อย่างนั้นหนูก็จะไปกับพี่ด้วย” ถังจื่อซีตัวน้อยได้ยินว่าพี่ชายจะกลับไป ก็เลยอยากจะกลับไปด้วยเหมือนกัน เธอไม่ต้องการที่จะห่างจากพี่ชาย คุณหนูถังจื่อซีโตมาด้วยกันกับพี่ชาย ติดพี่ชายมาก

“อือ ดีเหมือนกัน ลูกกลับไปพร้อมกับพี่ชาย” เวินลั่วฉิงอุ้มถังจื่อซีไว้ จุ๊บลงไปบนหน้าของเธอ จื่อโม่กลับไปแล้ว ทิ้งจื่อซีไว้ที่นี่คนเดียว เธอยิ่งไม่วางใจ

รอให้เด็กทั้งสองคนกลับไปแล้ว เธอก็ค่อยคิดวิธีที่จะไปจัดการกับตระกูลเย่ พยายามรีบๆช่วยเย่ซือเฉินได้บริษัทตระกูลเย่หรุ้ปมาครอบครอง ถึงตอนนั้น เธอก็สามารถที่จะกลับไปดูแลลูกๆทั้งสองได้แล้ว

“แกไม่คิดที่จะกลับไปพร้อมกันกับเด็กทั้งสองคนเหรอ?” นัยน์ตาของถังไป๋เชียนวูบไหว ถ้าเกิดว่าลูกๆทั้งสองคนต้องกลับไป เขาคิดว่าหว่านล้อมให้เวินลั่วฉิงกลับไปคงไม่ยากเท่าไหร่

ยังไงเสีย สำหรับเวินลั่วฉิงแล้ว ลูกทั้งสองคนชนะทุกสิ่ง เธอดูแลเด็กทั้งสองสำคัญยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง เรื่องของเย่ซือเฉินยังไงก็ไม่มีทางสำคัญไปกว่าเรื่องของลูกทั้งสองคนได้!

“ฉันยังกลับไปไม่ได้ ฉันรับปากเย่ซือเฉินไว้แล้ว” เพียงแต่ ดูเหมือนเวินลั่วฉิงจะไม่ได้ลังเลขนาดนั้น ถึงขนาดที่ว่าไม่ได้มีความคิด คำพูดนั้นคำพูดเดียวถึงได้ออกมาจากปากแบบนี้

เวิ่นลั่วฉิงแค่พูดว่ารับปากเย่ซือเฉินไว้แล้ว เรื่องอื่นก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เรื่องของรุ่นพี่เธอรักษาความลับแน่ๆ ในขณะเดียวกันเรื่องระหว่างเธอกับเย่ซือเฉินก็ไม่มีทางที่จะให้คนอื่นรู้เยอะเหมือนกัน รวมไปถึงรุ่นพี่

หัวใจของถังไป๋เชียนหนักอึ้ง เขาคิดไว้แล้วว่าเธออาจจะปฏิเสธ ดังนั้น ต่อจากนี้เขาคิดคำพูดมากมายที่จะใช้หว่านล้อมเธอเอาไว้แล้ว

แต่ว่า ก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน เธอจะปฏิเสธได้ไม่ลังเลแบบนี้ ถึงขนาดที่ไม่ได้ใช้ความคิด