ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 353

บทที่353 ลบเมคอัพปลอมตัวของเธอออก (5)

แต่ว่า เย่ซือเฉินรู้ว่าเธอเชื่อใจถังไป๋เชียนมาก เพราะความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาของเธอกับถังไป๋เชียน

ข้อมูลที่เขาสั่งคนไปสืบมานั้นแจ้งว่า ในตอนที่เธอยังไม่กลับมาที่ตระกูลเวินนั้น เธอกับถังไป๋เชียนก็รู้จักกันมาก่อนแล้ว ถังไป๋เชียนค่อยช่วยเหลือเธอมาตลอด อีกทั้งยังสอนหลายสิ่งหลายอย่างให้กับเธอ

ในหลายปีที่อยู่ประเทศM ถังไป๋เชียนยิ่งค่อยดูแลเธอไม่ห่าง

เขารู้ดีว่าเธอเป็นคนให้ความสำคัญกับทุกคนที่รักมาตลอด เพราะฉะนั้นถังไป๋เชียนสำหรับในใจของเธอต้องเป็นคนที่สำคัญมากๆ

แม้เขาจะสืบเรื่องของเธอกับถังไป๋เชียนมามากมาย แต่เขาก็รู้ความสามารถของถังไป๋เชียนดี เพราะฉะนั้นที่เขาสืบมาได้นั้นต้องไม่ใช่ข้อมูลทั้งหมดแน่นอน

ดังนั้น เขาจึงรู้ว่ามีเรื่องมากมายระหว่างเธอกับถังไป๋เชียน ที่จนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้

และ จนถึงตอนนี้เขายังไม่แน่ใจ ว่าความรู้สึกที่เธอมีต่อถังไป๋เชียนคืออะไร

เธอจะชอบถังไป๋เชียนรึเปล่า

แม้ฐานะของถังไป๋เชียนจะไม่ดีเท่าเขา รูปร่างจะไม่ดีเท่าเขา แถมยังไม่หล่อเท่าเขาอีก แต่ถังไป๋เชียนก็ไม่ถือกับว่าแย่มาก

ในตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอชอบถังไป๋เชียนไหม

แต่ว่า คำถามนี้ เย่ซือเฉินไม่ได้ถามออกไป เพราะเขากลัวว่าอาจได้ยินคำตอบที่ทำให้เขากระอักเลือดได้ เพราะ เขาและเธออยู่ด้วยกันมาแค่สองเดือนเท่านั้น

แต่ถังไป๋เชียนกับเธอรู้จักกันมาตั้งสิบปี

ดังนั้น เย่ซือเฉินรู้ว่าในเมื่อไม่มีหลักฐานใดๆ หากเขาจะบอกเธอว่าถังไป๋เชียนเป็นคนขโมยโทรศัพท์เธอไป เธอต้องไปเชื่ออย่างแน่นอน

ช่างเถอะ เขาไม่อยากเป็นเพราะเรื่องเล็กๆแค่นี้มาทำให้พวกเขาเกิดเรื่องขัดแย้งใดๆกัน ตอนนี้เขาต้องการอยากเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอเท่านั้น

และในตอนนี้เอง ก็ถึงคฤหาสน์แล้ว เฉิงจื่อขับรถมาจอดตรงหน้าประตู

เย่ซือเฉินก็รีบดึงเวินลั่วฉิงลงจากรถอย่างรวดเร็ว

เวินลั่วฉิงถูกเขาลากลงจากรถอีกครั้ง รู้สึกจนปัญญาทำอะไรไม่ได้ ไอ้คนนี้ทำไมมันไม่รู้จักอ่อนโยนหน่อยนะ

ตอนที่เวินลั่วฉิงช้อนขึ้นมองเล็กน้อย เป็นจังหวะที่เห็นหลังของเฉิงจื่อที่นั่งอยู่ข้างหน้าพอดี ทันใดนั้นก็รู้สึกคุ้นๆขึ้นมา เหมือนเคยเห็นที่ไหน เพราะตั้งแต่ขึ้นรถเย่ซือเฉินก็เปิดฉากกั้นในรถทันที เพราะแบบนี้เวินลั่วฉิงจึงไม่เห็นคนขับมาก่อน

เวินลั่วฉิงยากขยับไปข้างหน้าอีกหน่อย ให้เห็นชัดกว่านี้

"ไป เข้าบ้าน"แต่เย่ซือเฉินก็ดึงเธอไว้ทันที แล้วบังคับหมุนตัวเธอ พาเธอเดินจากไป

พอเดินมาถึงนอกประตูใหญ่ เสียงโทรศัพท์ของเย่ซือเฉินก็ดังขึ้นอีกครั้ง

"ลูกพี่ ผมเจอถังไป๋เชียน อยู่ที่สนามบิน เขาน่าจะต้องการไปจากเมืองA ถังไป๋เชียนออกจากสนามบินอย่างไม่เกรงกลัวอะไรเลยเช่นนี้ มันน่าแปลกใจนะครับ ลูกพี่ ยังมีอะไรจะให้รับใช้อีกไหมครับ"

"ให้มันไสหัวไปซะ"เย่ซือเฉินในตอนนี้ไม่อยากได้ยินถังไป๋เชียนสามคำนี้ ก่อนหน้านี้เวินลั่วฉิงเคยบอกไว้ว่าจะไปส่งถังไป๋เชียน เพราะฉะนั้นตอนนี้ได้ยินกู้หวูบอกว่าถังไป๋เชียนจะไปแล้ว เขาจึงไม่แปลกใจแต่อย่างใด

เขาอยากให้ถังไป๋เชียนรีบไสหัวออกไปจากเมืองAใจจะขาด ไปได้ยิ่งไกลยิ่งดี ดีที่สุดก็อย่าโผล่หน้ามาเจอเวินลั่วฉิงตลอดไป

ครั้งนี้ เย่ซือเฉินยกโทรศัพท์มาแนบหูซ้าย เวินลั่วฉิงอยู่ด้านขวาของเขา เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่ได้ยินว่าคนในสายพูดอะไร

ในใจเวินลั่วฉิงแอบคิด ว่าคนที่สามารถทำให้เย่ซือเฉินพูดว่าให้มันไสหัวไปซะหกคำนี้ได้ ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน

"อือ รับทราบครับ"กู้หวูได้ฟังที่ลูกพี่ตัวเองพูดแล้ว ก็กระตุกยิ้มมุมปากอย่างหนัก ลูกพี่คงเกลียดชังถังไป๋เชียนมากจริงๆ

ถังไป๋เชียนอยู่ในสนามบิน กู้หวูคิดว่าแค่พบกันโดยบังเอิญ แต่ที่จริงไม่ได้เป็นเช่นนั้น ถังไป๋เชียนตั้งใจจะให้พวกเขาเห็นถังไป๋เชียน ส่วนเด็กสองคนนั้นเขาได้จัดการเรียบร้อยแล้ว แน่นอนว่าพวกเขาต้องไม่รู้เรื่องเด็กทั้งสองอย่างแน่นอน

เย่ซือเฉินวางสายเสร็จ ก็เปิดประตูบ้าน ลากเวินลั่วฉิงขึ้นไปชั้นบน ตรงไปที่ห้องนอนเวินลั่วฉิงทันที