ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 354

บทที่354 ความบ้าคลั่งของคุณชายสามเย่

ล้างไม่ออกนั้นแปลว่าน้ำยาใช้ไม่ได้ผล เธอใช้มือถูแรงๆก็ไม่ได้ผล เธอทำแบบนี้ให้ใครดู

เธอคิดว่าเขาโง่หรือไง

เวินลั่วฉิงแอบหายใจเข้าลึกๆ เย่ซือเฉินในสภาพนี้ทำให้เธอกลัวเป็นอย่างมาก ทำให้เธอ......

เธอไม่ได้พูดโกหก เธอไม่ได้หลอกเขาจริงๆ

แต่ เขาไม่เชื่อเธอ หากเปลี่ยนเป็นปกติแล้ว จากนิสัยของเธอคงจะไม่สนใจอะไรเขาอีก

"น้ำยาไม่ใช่ของปลอม คืออันที่ฉันใช้เป็นประจำ"แต่ตอนนี้ เวินลั่วเฉิงกลับพูดอธิบาย

ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เธอไม่อยากเป็นเพราะเรื่องอื่นมาปะทะคารมกับเย่ซือเฉินโดยไร้ซึ่งความหมายใดๆ

เธอคิดว่าอาจจะเป็นเพราะการที่เธอปะทะคารมกับเย่ซือเฉินนั้นไม่เคยชนะเลยสักครั้ง เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่อยากถูกกระทำทารุณ

เย่ซือเฉินยังคงหรี่ตามองเธอเช่นเดิม เป็นไม่ชัดว่าไม่เชื่อคำพูดของเธอ เพราะยังไม่สามารถลบเมคอัพการปลอมตัวในหน้าเธอได้คือเรื่องจริง

"การปลอมตัวในวันนี้เริ่มแต่งในรถของรุ่นพี่ ใช้ของรุ่นพี่ทั้งหมด"เวินลั่วฉิงทำถึงขั้นอธิบายรายละเอียดให้มากขึ้น

ที่จริง ตอนที่ล้างเมคอัพที่อำพรางบนผิวหน้าไม่ออกนั้น เวินลั่วฉิงก็เข้าใจเรื่องราวทุกอย่างขึ้นมาทันที

ต้องเป็นของที่รุ่นพี่เตรียมไว้ให้กับของที่เธอใช้ประจำมันไม่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นน้ำยาล้างไม่ออก

เย่ซือเฉินชะงักไปเล็กน้อย คำพูดของเธอ เขาเชื่อทันที เพียงแต่ความโกรธบนใบหน้าของเขายิ่งพุ่งปรี๊ดขึ้นสูงไปอีก"ฉะนั้น เธอเห็นฉันแล้ว ถึงรับไปปลอมตัว ใช่ไหม"

ทีแรกนะ ปัญหานี้ คุณชายสามเย่ได้หลงลืมไปชั่วคราวแล้วนะ เพราะเธอรับปากว่าจะลบเครื่องสำอางให้เขาดู

แต่ตอนนี้เมคอัพของเธอกลับล้างไปออก เขาอยากดูก็ดูไม่ได้ แล้วในตอนนี้ยังมีพูดเรื่องนี้อีก คุณชายสามเย่ก็เริ่มมีความคิดอยากจะฆ่าคนขึ้นมา

คุณชายสามเย่ในขณะนี้อยากฆ่าถังไป๋เชียนให้ตายเสียจริงๆ

แต่ว่า คุณชายสามเย่ก็เกลียดเวินลั่วฉิง

เกลียดที่เธออยู่ต่อหน้าถังไป๋เชียนนั้นก็เผยใบหน้าที่แท้จริงของเธอ ที่สวยดั่งนางฟ้า แต่เธอเจอเขาปุ๊บ ก็รีบปลอมตัวดั่งเช่นเดิมทันที กลัวว่าจะเผยใบหน้าที่แท้จริงของเธอให้เขาเห็น

ทำไมเขาต้องได้รับการปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรมเช่นนี้ด้วย เขาเป็นสามีของเธอน่ะ เป็นผู้ชายในนิตินัยและพฤตินัยของเธอ

เธอไม่รู้ชัดหรือไงกัน

"อือ"เวินลั่วฉิงเห็นเขาถาม ก็ตอบไปตามตรง เธอเป็นเพราะเห็นเขาแล้วจึงเริ่มปลอมตัวจริงๆ

"เวินลั่วฉิง เธอนี่มันเยี่ยมจริงๆ ทำไม ใบหน้าเธอเขาสามารถเห็นได้ ฉันถึงเห็นไม่ได้ล่ะ ฮึ"คุณชายสามเย่หายใจติดขัด เพียงรู้สึกว่าลมขัดข้องกลุ้มอยู่ในอก จะขึ้นก็ไม่ขึ้น จะลงก็ไม่ลง แน่นอยู่ในนั้นอย่างทรมานสุดๆ ผู้หญิงที่สมควรตายคนนี้ยังกล้ายอมรับกับเขาอีกเหรอ

"เวินลั่วฉิง ใครกันแน่ที่เป็นสามีของเธอ ใครกันแน่ที่เป็นผู้ชายของเธอ"ในขณะนี้ คุณชายสามเย่อยากบีบคอเธอให้ตาย ให้มันจบๆไปเลย เพื่อต่อไปจะให้ไม่ทำให้เขาโมโหอีก เวินลั่วฉิงจ้องเขา ด้วยสายตากะพริบตาปริบๆ แล้วกะพริบตาปริบๆอีก

"เธอกะพริบตาทำไม ร้อนตัวหรือไง ตอนนี้รู้จักร้อนตัวขึ้นมาแล้วสิ ช้าไปแล้ว"คุณชายสามเย่เห็นเธอกะพริบตาไม่หยุด ก็เกลียด แล้วโมโห แต่ในใจกลับรู้สึกไม่มีวิธีจัดการ

สำหรับเธอ ในบางครั้งเขาก็ไม่รู้จะทำยังไงดี

บางครั้งก็เกลียดชังจนขึ้นถึงอยากบีบคอเธอให้ตาย กัดเธอให้ตาย แต่เขาก็เสียดายทำไม่ลง ถ้าบีบเธอให้ตาย กัดเธอให้ตาย งั้นเขาก็ไม่มีภรรยาแล้วสิ

เวินลั่วฉิงกะพริบตาแล้วกะพริบตาอีก ครั้งนี้กะพริบตาอย่างได้รับการกระตุ้น

จากนั้นจู่ๆก็เอ่ยพูดขึ้นมา "ฉันเป็นเพราะเห็นคุณแล้วจึงปลอมตัวจริงๆ......."

ทันใดนั้นดวงตากลมโตของเย่ซือเฉินก็เบิกกว้าง จ้องเขม็งเธอด้วยไม่พอใจ เธอพูดอะไรนะ