ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 362

บทที่ 362 เธอแสดงความสามารถออกมาให้เห็น สร้างความตกใจให้กับทุกคน (3)

“หลายปีขนาดนี้แล้ว ข้อเสียเล็กๆข้อนี้ของคุณต้องได้รับการแก้ไขซะบ้างแล้ว ไม่ใช่เห็นว่าดีแล้วก็จำเป็นจะต้องเป็นของบ้านเราตลอด” ท่านปู่ถังเหลือบมองเธอครู่หนึ่ง ฟังดูเหมือนจนปัญญาเล็กน้อย แต่ว่าในสายตากลับเต็มไปด้วยการตามใจให้ท้าย

นี่เป็นความรักแบบหนึ่งที่เมื่อเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ความรักที่มีต่อคุณก็ยังเหมือนเดิม

“แต่ว่า ฉันเห็นเด็กคนนั้นแล้วก็ชอบเธอเลย รู้สึกว่าเด็กที่ดีขนาดนั้นควรจะเป็นของบ้านเรา” ท่านย่าถังนึกถึงท่าทางของเวินลั่วฉิงเมื่อกี้ อดยกมุมปากขึ้นมาไม่ได้ “ฉันเห็นนังหนูคนนั้นแล้ว รู้สึกผูกพันอย่างบอกไม่ถูก”

อันที่จริง ก่อนที่เวินลั่วฉิงจะตอบโต้กลับไป เธอก็มีความรู้สึกแบบนั้นแล้ว

เมื่อกี้ตอนที่เห็นเวินลั่วฉิงถูกด่า เธอก็คิดจะเดินหน้าเข้าไปช่วยเหลือแล้ว แต่ว่ายังไม่ทันที่เธอจะเดินเข้าไป นังหนูคนนั้นก็ตอบโต้กลับไปเองแล้ว

“คุณน่ะ แก้ข้อเสียเล็กๆข้อนี้ไม่ได้จริงๆ” ท่านปู่ถังส่ายหน้าและหัวเราะเบาๆ

“ใช่ ใช่ ฉันรู้ว่าไม่ใช่ของบ้านเรา ไม่ใช่เห็นว่าดีแล้วจะจำเป็นต้องเป็นของเรา ฉันก็แค่เห็นนังหนูคนนั้นแล้วก็ชอบเท่านั้น ฉันก็รู้ว่านังหนูของบ้านอื่นไม่สามารถเปลี่ยนมาเป็นของเราได้” ท่านย่าถังเห็นว่าท่านปู่ถังหัวเราะเยาะเธอ จงใจทำเป็นไม่พอใจแล้วก็จ้องไปที่เขาครู่หนึ่ง

“อืม คุณรู้ก็ดีแล้ว” รอยยิ้มบนใบหน้าของท่านปู่ถังกลับยิ่งเข้มข้นมากยิ่งขึ้น

“รู้ รู้ ฉันรู้แน่นอนอยู่แล้ว” ท่านย่าถังถอนหายใจเฮือกหนึ่งด้วยความขุ่นเคืองเล็กน้อย เพียงแต่ว่าในเวลาต่อมา จู่ๆตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นมา “ถูกแล้ว ถังหลินบ้านเรายังไม่ได้แต่งงานเลย ไม่งั้นเรามาหลอกนังหนูคนนั้นกลับบ้านไปเป็นเมียของถังหลินดีไหม?”

จู่ๆถังหลินที่กำลังทำงานอยู่ที่สำนักงานก็ตัวสั่นขึ้นมากะทันหัน

“อย่างนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่มั้ง?” ท่านปู่ถังอึ้งไป มองไปทางท่านย่าถัง ดวงตาเป็นประกายขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

“ไม่ดีอย่างไร? ฉันรู้สึกว่านังหนูคนนั้นเหมาะสมกับถังหลินของเราดี” ท่านย่าถังยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้

“ผมรู้สึกว่านังหนูคนนั้นไม่ได้หลอกง่ายขนาดนั้น คุณรู้สึกว่าคุณสามารถหลอกนังหนูคนนั้นได้เหรอ? ถึงเวลาอย่าให้ตัวเองถูกนังหนูคนนั้นหลอกไปซะล่ะ?” ท่านปู่ถังหัวเราะเบาๆ ถึงแม้จะเป็นการพูดเล่น แต่ว่าท่านปู่ถังรู้สึกจากใจจริงเลยว่านังหนูเมื่อกี้คนนั้นไม่ได้หลอกได้ง่ายๆ

“ยายแก่อย่างฉันมีอะไรน่าหลอกลวง?” ท่านย่าถังอึ้งไปครู่หนึ่ง กลอกตาใส่เขาโดยตรง แต่ว่าหลังจากได้สติกลับมา บนใบหน้ามีความโกรธเพิ่มขึ้นเล็กน้อย “ไม่ ไม่ถูก นี่คุณดูถูกฉัน?”

“ผมจะดูถูกคุณได้อย่างไร? ตอนนั้น ผมเห็นคุณแค่แวบเดียวผมก็ตัดสินใจแล้วว่านอกจากคุณแล้วผมจะไม่แต่งงานกับใครเลย” ท่านปู่ถังอายุเยอะขนาดนี้แล้ว กลับพูดคำหวานได้ลื่นไหลเป็นพิเศษ แน่นอนว่าฟังดูอบอุ่นเป็นพิเศษ

“นั่นก็เป็นเพราะความสวยของฉัน คนที่สวยกว่าฉันตอนนั้นคุณก็หาไม่เจอแล้ว” ท่านย่าถังจ้องไปที่เขาด้วยความหลงตัวเองอย่างมาก

“ใช่ ใช่ คุณสวย คุณสวยที่สุด” ท่านปู่ถังตามใจภรรยาตัวเองอย่างสิ้นเชิง การตามใจให้ท้ายมาเป็นเวลาหลายสิบหล่อหลอมจนกลายเป็นความเคยชินมาตั้งนานแล้ว

“โชคดีที่ฉันเกิดมาสวย ดังนั้นทุกคนในตระกูลถังของเราเลยหน้าตาดีทุกคน” ท่านย่าถังไม่ถ่อมตัวเลยสักนิด ตรงกันข้ามกลับรู้สึกภูมิใจมากยิ่งขึ้นเล็กน้อย

“อืม อืม ความดีความชอบของคุณทั้งนั้น” ท่านปู่ถังพยักหน้า ภรรยาว่าอย่างไรก็คืออย่างนั้น แต่ถึงอย่างนั้นท่านปู่ถังก็ยังแอบคิดในใจเงียบๆ ในตอนนั้นเขาเองก็เป็นหนุ่มหล่อที่หาได้ยากคนหนึ่งเหมือนกัน เพียงแต่ว่า เขาใจกว้าง ไม่โต้แย้งกับเธอ

“คุณดูคนของตระกูลกู้สิ แต่ละคนหน้าตาแตงเบี้ยวพุทราแยก ยังมีหน้าไปหัวเราะเยาะคนอื่นอีก” ท่านย่าถังไม่เคยชอบว่าร้ายคนอื่นลับหลังเลย แต่พอนึกถึงเหตุการณ์ที่ตระกูลกู้รังแกเวินลั่วฉิงเมื่อกี้ เธอก็อดโมโหขึ้นมาไม่ได้

ไม่รู้ว่าทำไม รู้สึกโมโหและโกรธขึ้นมาอย่างอธิบายถูก

ท่านปู่ถังอึ้งไปเล็กน้อย อดที่จะเหลือบมองไปที่เธอไม่ได้ เอ๋ นี่โกรธจริงๆเหรอเนี่ย ดูท่า เธอจะชอบนังหนูเมื่อกี้จริงๆ เพื่อนังหนูคนนั้นแล้ว ถึงกับยอมว่าร้ายคนอื่นลับหลัง

ว่าร้ายคนอื่นลับหลัง เขาก็ไม่เคยชอบข้อนี้มาโดยตลอด แต่ว่าตอนนี้ฟังที่ภรรยาตัวเองพูดคำนี้ เขากลับรู้สึกว่าใช้ได้ดีทีเดียว แตงเบี้ยวพุทราแยกเธอใช้คำได้ดีทีเดียว