ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 371

บทที่371 นางฟ้าเวินเก่งเกินไปแล้ว ปลาติดเบ็ดแล้ว (1)

“เธอรู้ได้ยังไง?” ท่านย่าถัง ชะงักงัน ดวงตากะพริบ ทันใดนั้นก็เข้าใจ และอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาได้ “เธอรู้จักกับ ถังหลิน ของเรางั้นเหรอ?”

เวินลั่วฉิงยิ้มและไม่พูดอะไร เธอเคยเจอถังหลินสองครั้ง ก็เรียกได้ว่ารู้จักสินะ

เวินลั่วฉิงไม่อธิบายให้มากความ เธออยากที่จะให้หัวข้อสนทนานี้ผ่านไป แต่กลับคิดไม่ถึงว่าท่านย่าถัง จะก่นด่าขึ้นอีก: “ไอ้เด็กเหลือขอคนนี้มีตาแต่หามีแววไม่ ผู้หญิงดีขนาดนี้มันยังไม่ชอบ มันตาบอดรึไง?”

“คุณว่ามันตาบอดรึเปล่า?” ท่านย่าถังหันไปถาม ท่านปู่ถัง เพื่อหาแรงสนับสนุน

“ใช่ ๆ เขามันตาบอด” ท่านปู่ถัง เห็นด้วยกับท่านย่าถัง และพยักหน้าหงึก ๆ

เวินลั่วเฉิงตกตะลึง ท่านปู่ถัง ก็ช่างเอาใจท่านย่าถัง เสียจริง? ทั้งสองคนดูน่ารักมากจริง ๆ

ไม่รู้เพราะอะไร เวินลั่วฉิงมองดูทั้งสองคนนั้นแล้วเกิดความอบอุ่นใจขึ้นอย่างฉับพลัน

“เอาล่ะ พวกเรากลับกันเถอะ” ทันใดนั้นคุณย่าเย่ก็เดินเข้ามาและอยากจะพาเวินลั่วฉิงออกไป เพราะเธอกลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุอะไรอีก เธอรู้ดีว่าตระกูลกู้ นั้นไม่ใช่ใครที่จะเข้าไปมีเรื่องยุ่งยากด้วยง่าย ๆ

เธอกลัวว่าถึงเวลาเวินลั่วฉิงจะไปหาเรื่องแล้วทำให้ตระกูลเย่จะต้องซวยไปด้วยอีก ดังนั้นรีบกลับน่าจะดีกว่า

ท่านย่าถัง รู้สึกลังเลแต่เพราะไม่ใช่ลูกหลานในบ้านตนเอง คนเขาจะไปเธอจะรั้งไว้ก็ไม่ได้

เมื่อเห็นเวินลั่วฉิงจากไป จู่ ๆ ท่านย่าถัง ก็เกิดรู้สึกโหวง ๆ ในใจ และใจหายเป็นอย่างมาก

พ่อบ้านตระกูลเย่ขับรถเข้ามาแล้ว ดังนั้นจึงไม่ทำเป็นต้องให้คนของตระกูลกู้ ไปส่ง

“เย่ซือเฉินเดินทางไปทำงานอีกแล้วเหรอ?” เมื่อขึ้นรถ คุณปู่เย่ก็ถามขึ้นทันที

“อืม” เวินลั่วฉิงตอบเบา ๆ เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองคุณปู่เย่ แต่มุมปากของเธอกลับยกขึ้นเล็กน้อย ดูแล้วคุณปู่เย่จะเป็นปลาที่ติดเบ็ดแล้ว

“ทำไมครั้งนี้เขาถึงไม่พาเธอไปด้วยล่ะ?” คุณปู่เย่แกล้งถามตามน้ำ

เวินลั่วฉิงยังคงก้มหน้าเล็กน้อย ครั้งนี้เธอไม่พูดอะไร เธอเข้าใจกระจ่างแจ้งว่าบางครั้งการพูดมากนั้นไม่ใช่เรื่องดี บางทีการรักษาท่าทีสงบนิ่งก็ทำให้เรื่องต่าง ๆ ดูลึกลับมากขึ้น

คุณปู่เย่มองเวินลั่วฉิงและมุมปากกระตุกเล็กน้อย: “ครั้งก่อนที่เขาพูดว่าไม่สนใจบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปอะไรนั่น ไม่สนใจแล้วต้องพยายามแทบตายขนาดนี้ไหม? แสดงว่าแค่จะพูดให้ฉันฟัง จะแกล้งกันงั้นสิ? หึ ถ้าเขาทำได้ไม่ดีพอ ทำให้พอใจไม่ได้ ฉันไม่มีทางยกบริษัทนี้ให้เขาหรอก”

เวินลั่วฉิงกะพริบตาเล็กน้อยดูเหมือนเธอจะควบคุมอารมณ์ได้ดี แต่ไม่รู้ด้วยเหตุใดทุกครั้งที่ได้ยินคุณปู่เย่พูดถึงเย่ซือเฉินแบบนี้ เธอจึงได้รู้สึกวุ่นวายใจเป็นพิเศษ

เธอรับไม่ได้กับการที่คุณปู่เย่ใช้ให้เย่ซือเฉินดูแลบริษัทแบบนี้ อีกทั้งยังเอาแต่คิดจะหาทางบีบบังคับเย่ซือเฉิน

เธอยิ่งรับไม่ได้กับการที่คุณปู่เย่ทำท่าดูหมิ่นแบบนั้น

เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าเย่ซือเฉินอาจจะไม่ได้สนใจบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป เพียงแต่ว่า เย่ซือเฉินก็ไม่อาจจะยอมให้บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปตกไป อยู่ในมือของเย่ซือฉุนได้ ดังนั้นจึงจะต้องได้มันมา

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เธอจึงช่วยเย่ซือเฉินให้ได้ทุกอย่างกลับคืนมา และถึงเวลาที่เธอจะแสดงฝีมือแล้ว เย่ซือเฉินออกเดินทางแล้ว ไม่แน่ว่าเธออาจจะทำให้เขาต้องประหลาดใจเป็นอย่างมากเมื่อกลับมา