ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 373

บทที่373 คุณชายสามเย่ ภรรยาของคุณกำลังจะไปแล้ว (1)

งั้นต่อไป เธอก็จะสามารถพิจารณาและดำเนินการเรื่องหย่าได้แล้วใช่ไหม?

อันที่จริงก่อนหน้านี้เธอหยิบข้อตกลงการแต่งงานระหว่างเธอกับเย่ซือเฉินมาด้วย คิดว่ามันอาจจะมีประโยชน์ แต่ว่าเรื่องราวกลับราบรื่นเช่นนี้ ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นจะต้องหยิบสัญญานั้นออกมา

“เธอสามารถจัดการเรื่องนี้ได้ไหม?” เมื่อเห็นเวินลั่วฉิงไม่ตอบคุณปู่เย่ก็ยิ่งร้อนใจ

เวินลั่วฉิงจึงได้เงยหน้ามองคุณปู่เย่ เมื่อเห็นสีหน้าของคุณปู่เย่ดูร้อนใจ เธอแอบขำอยู่ในใจแต่ก็ยังตอบกลับไป: “ได้ค่ะ”

เดิมทีเรื่องนี้เป็นข้อตกลงระหว่างเธอกับเย่ซือเฉิน ทุกอย่างก่อนหน้านี้คือความตึงเครียดที่เธอจงใจสร้างขึ้นสำหรับคุณปู่เย่ เย่ซือเฉินไม่ใช่ว่าจะไม่อยากได้บริษัทตระกูลเย่กรุ้ป

ดังนั้นไม่มีปัญหาแน่ รับรองว่าไม่มีปัญหา

เวินลั่วฉิงเก็บเอกสารและคิดในใจ รอเย่ซือเฉินกลับมาจะได้ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ

ทันทีที่เวินลั่วฉิงออกมาจากห้องหนังสือโทรศัพท์ของเธอก็ดังเมื่อเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาเธอก็ตกตะลึงและรีบรับสาย

“ฉิงฉิง ตอนนี้เธอสะดวกรึเปล่า?” น้ำเสียงของเยว่หงหลิงฟังดูร้อนใจเล็กน้อย

“ทำไมเหรอ?” เวินลั่วฉิงกำมือโทรศัพท์มือถือแน่น จู่ ๆ ก็รู้สึกมีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดี

“จื่อโม่ไม่สบายเข้าโรงพยาบาล เป็นไส้ติ่งอักเสบ อันที่จริงก็ไม่ได้เป็นอันตรายอะไรเพียงแต่ว่าจื่อโม่ยังเด็ก ตอนนี้เลยหวังว่าเธอจะอยู่ข้าง ๆ เขาได้ เธอลองดูว่าจะกลับมาสักรอบได้ไหม?” เยว่หงหลิงรู้สถานการณ์ของเวินลั่วฉิงดี แต่เมื่อเห็นเด็กน้อยป่วยเธอก็รู้สึกปวดใจ ดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะโทรหาไปหาเวินลั่วฉิง

“ได้ ฉันจะรีบกลับ” เวินลั่วฉิงตอบรับทันทีมือที่กำโทรศัพท์มือถือแน่นขึ้นกว่าเดิม เจ้าเด็กน้อยจื่อโม่เข้าโรงพยาบาล เธอจะต้องกลับไปอยู่แล้ว เธอต้องรีบกลับไปทันที

“เธอไม่ต้องรีบมากนะสถานการณ์ไม่ได้รุนแรง หมอบอกต้องตรวจดูก่อน ดูว่าต้องผ่าตัดหรือไม่ต้องผ่าตัด หากได้รับการรักษาอย่างระมัดระวังการอักเสบอาจลดลงได้ ไม่ต้องผ่าตัด เขายังเด็กอยู่ถ้าไม่ผ่าตัดได้ก็จะไม่ผ่า” เยว่หงหลิงกลัวว่าเวินลั่วฉิงจะเป็นกังวลมากเกินไป จึงอดไม่ได้ที่จะอธิบายก่อน

หลังจากวางสาย เวินลั่วฉิงเร่งฝีเท้าเดินออกไปข้างนอก ในขณะที่เดินก็ใช้โทรศัพท์มือถือหาตั๋วเครื่องบินไปด้วย

วันนี้ยังมีตั๋วเครื่องบินจากเมือง A ถึงประเทศ M เหลืออยู่ ไฟล์ทช่วงห้าโมงเย็นตอนนี้ยังไม่ถึงเที่ยงยังมีเวลาเหลืออีกหลายชั่วโมง แต่เวินลั่วฉิงไม่มีหนทางอื่น ทำได้เพียงจองตั๋ว

เวินลั่วฉิงเดินทางออกจากบ้านของตระกูลเย่โดยที่ยังไม่สามารถทำจิตใจให้สงบลงได้ เธอปลอบใจตัวเองอยู่ตลอดว่าจื่อโม่จะไม่เป็นอะไร ไส้ติ่งอักเสบเป็นการผ่าตัดเล็ก ยิ่งกว่านั้นไม่แน่ว่าอาจไม่จำเป็นต้องผ่าตัด แม่เคยบอกว่าตอนเธอเด็ก ๆ ก็เคยเป็นไส้ติ่งอักเสบ ในตอนนั้นได้รับการปฏิบัติอย่างระมัดระวังและเธอไม่เคยมีอีกเลยหลังจากผ่านไปหลายปี

แต่ไม่ว่าจะปลอบใจตัวเองแค่ไหนเธอก็อดที่จะเป็นกังวลและเจ็บปวดใจไม่ได้ เพียงแต่ว่าไม่ได้ไม่สบายใจเหมือนเมื่อครู่แล้ว

ในตอนนี้เองโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีก เมื่อเวินลั่วฉิงเห็นว่าเป็นสายของเย่ซือเฉินเธอก็นิ่งไปเล็กน้อย

เย่ซือเฉินโทรหาเธอตอนนี้เพราะรู้ว่าเธอช่วยให้เขาได้มาซึ่งหุ้นบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปงั้นเหรอ? เวินลั่วฉิงคิดว่ามีความเป็นไปได้

จากความสามารถของเย่ซือเฉิน ขอเพียงเป็นเรื่องที่เขาอยากรู้ก็ต้องรู้ให้ได้

เวินลั่วฉิงคิด เขารู้แล้วแล้วโทรหาเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรบ้าง?

แต่ว่าการช่วยให้เขาได้มาซึ่งบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป ไม่ว่าอย่างไรก็ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดี

เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจและรับสายอย่างรวดเร็ว: “ฮัลโหล”