ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 377

บทที่377 คุณชายสามเย่ ภรรยาของคุณกำลังจะไปแล้ว (5)

“เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ฉันกับท่านประธานของพวกคุณตกลงกันแล้ว ไม่มีทางมีปัญหา ถ้าหากคุณไม่วางใจ คุณจะโทรไปถามท่านประธานของคุณก็ได้” เวินลั่วฉิงรีบพูดเสริมขึ้น

เวินลั่วฉิงรู้ว่าเขาเป็นกังวลเรื่องอะไร ในเมื่อเลขาหลิวเป็นกังวลก็สามารถโทรไปถามเย่ซือเฉินเพื่อความกระจ่างได้

เวินลั่วฉิงคิดว่าเดิมทีเย่ซือเฉินแต่งงานกับเธอก็เพื่อบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป ตอนนี้คุณปู่เย่เซ็นชื่อแล้ว ขอเพียงเย่ซือเฉินเซ็นชื่อ บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปก็จะเป็นของเย่ซือเฉินแล้ว ถ้าอย่างนั้นภารกิจของเธอก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว

ดังนั้นเย่ซือเฉินก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ยอมหย่า

แล้วยิ่งยังมีเรื่องของคุณเมิ่งอีก

บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปอยู่ในมือแล้ว เย่ซือเฉินก็ไม่ต้องกังวลเรื่องคุณปู่แล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะได้ตกล่องปล่องชิ้นกับคุณเมิ่งก็ได้

ดังนั้นเวินลั่วฉิงมั่นใจมากในตอนนี้ ถ้าหากเลขาหลิวโทรไปถามเย่ซือเฉินในตอนนี้ เย่ซือเฉินจะต้องเห็นด้วยแน่ ดังนั้นเธอจึงไม่เป็นกังวลแม้แต่น้อย

“อึ้งทำไมล่ะ? ถ้าคุณเป็นกังวลก็โทรไปถามท่านประธานของพวกคุณเลยสิ” เวินลั่วฉิงเร่งอีก นาทีนี้เธอมีสีหน้าสงบนิ่งมากเพราะเธอไม่กังวลใจเลยจริง ๆ

เลขาหลิวเห็นเวินลั่วฉิงแบบนี้ก็ตกตะลึงเล็กน้อย คุณนายท่านประธานมั่นใจขนาดนี้ ไม่เป็นกังวลเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งยังให้เขาโทรไปถามเพื่อให้กระจ่างด้วย?

ดูแล้วไม่ใช่เรื่องโกหก หรือว่า?

“อ้อ” เลขาหลิวที่อยู่ภายใต้สายตาของเวินลั่วฉิงจึงทำได้เพียงกัดฟันรับปากไป แม้ว่าเขาจะดูประหลาดใจอย่างไม่น่าเชื่อ แต่เขาก็ยังคงหยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรออก

เสียงโทรศัพท์ดังหลายครั้งจนปลายสายรับโทรศัพท์ เห็นได้ชัดว่าเย่ซือเฉินกำลังยุ่ง

“ท่านประธานครับ คุณนายเธออยาก...” ทันทีที่มีคนรับสาย เลขาหลิวก็พูดไม่หยุดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างเร่งรีบ

เลขาหลิวคิดว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ อีกทั้งยังเป็นเรื่องใหญ่ที่เร่งด่วน

แต่ว่าสถานการณ์ของเย่ซือเฉินในตอนนี้นั้นถือว่าไม่ปกติ และไม่สะดวกจะรับโทรศัพท์

เขาคิดว่าเลขาหลิวจะพูดกับเรื่องที่เวินลั่วฉิงต้องการโมเดลรถก่อนหน้านี้ เพราะเลขาหลิวรู้ถึงความพิเศษของโมเดลรถคนนั้นที่มีต่อเขา เลขาหลิวรู้ว่าเขาไม่อนุญาตให้ใครก็แล้วแต่มายุ่งกับโมเดลรถคันนี้ ครั้งก่อน จี้หซีเข้ามายุ่งกับโมเดลรถของเขา เขายังโกรธจี้หซีเป็นฟืนเป็นไฟ เรื่องนั้นเลขาหลิวเองก็รู้

ดังนั้นถ้าเลขาหลิวจะโทรหาเขาด้วยเรื่องนี้ก็ถือว่าปกติ

ทางด้านเย่ซือเฉินในตอนนี้เรียกได้ว่าไม่ปกติมาก ๆ เขาจึงไม่ได้คิดอะไรหรือถามอะไรมากแล้วพูดออกมา “อือ เรื่องนี้ฉันรู้แล้ว เธออยากได้ก็ให้เธอ แล้วแต่เธอเลย”

เย่ซือเฉินคิดอย่าว่าแต่โมเดลรถเลย ต่อให้เธอต้องการทุกอย่างของเขา เขาก็ให้เธอได้

เมื่อเย่ซือเฉินพูดจบก็รีบวางสายไปทันที

ทำไมเย่ซือเฉินจะต้องรีบวางสายด้วย?

เพราะทางด้านเย่ซือเฉินนั้นจู่ ๆ ก็มีคนยิงปืน เขารู้ว่าตอนนี้เวินลั่วฉิงคงจะยังอยู่ในห้องทำงาน ถึงแม้ว่าเวินลั่วฉิงอาจจะไม่ได้ยินโทรศัพท์ของเลขาหลิว แต่เย่ซือเฉินก็ยังเป็นกังวล กังวลว่าเธอจะได้ยินเข้า

อย่างไรก็ตามความระมัดระวังของเธอสูงเกินไป เขาไม่ต้องการให้เธอได้ยินและไม่ต้องการให้เธอกังวล

ดังนั้น เย่ซือเฉินจึงรีบวางสายให้เร็วที่สุด เลขาหลิวในตอนนี้ด้วยความที่ตกตะลึง ยิ่งกว่านั้นความคิดของเลขาหลิวก็อยู่กับเรื่องการหย่าของคุณนายกับท่านประธาน ดังนั้น จึงไม่ได้สนใจเรื่องอื่นมากนักและไม่ได้สนใจฟังเสียงปืนจากปลายสายเลย

ในตอนที่เลขาหลิวโทรศัพท์อยู่นั้น เขาตั้งใจเดินห่างออกมาเล็กน้อย ในตอนนี้เวินลั่วฉิงอยู่ห่างจากขาประมาณหนึ่ง ดังนั้นจึงไม่ได้ยินอะไรเลย

เลขาหลิวยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นอยู่นานและยังไม่ได้สติ อันที่จริง อันที่จริงท่านประธานเห็นด้วยจริง ๆ...

ท่านประธานบอกว่าเขารู้เรื่องนี้ พูดชัดว่าเป็นจริงอย่างที่คุณนายพูดแบบนั้น ท่านประธานกับคุณนายได้ตกลงกันไว้ก่อนแล้ว

เขาเข้าใจว่าท่านประธานชอบคุณนาย คิดไม่ถึงว่า...